Πριν από μια δεκαετία ήταν οι Podemos και η Ισπανία, που θα έδειχναν το δρόμο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Τελικά, εμείς την πατήσαμε. Οι Ισπανοί φάνηκαν αρκετά πιο προσεκτικοί και δεν ρίσκαραν. Μετά είδαν τι πάθαμε και εμείς εδώ και πλέον οι Podemos -αν και συμμετέχουν στην ισπανική κυβέρνηση των σοσιαλιστών- βρίσκονται σε αποδρομή. Μετά από λίγα χρόνια ο Αλέξης Τσίπρας πανηγύριζε για τον Σάντσεθ στην Ισπανία και τον Κόστα στην Πορτογαλία, είχε μιλήσει μάλιστα και για «πορτογαλικό μοντέλο» συνεργασίας, αλλά τελικά βυθίστηκε στο 17%.

ΤΗΝ περασμένη Παρασκευή στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ θυμήθηκαν τους Εργατικούς της Βρετανίας. Σκέφτονται μεγαλόφωνα πως «αφού οι Εργατικοί νίκησαν τους Τόρις, μπορούμε και εμείς να νικήσουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη». Χωρίς να σκεφτούν, βέβαια, ότι οι Συντηρητικοί κυβέρνησαν τη Βρετανία για 14 χρόνια, έβγαλαν τη χώρα από την Ε.Ε., άλλαξαν πέντε πρωθυπουργούς και το συνολικό έργο που άφησαν πίσω τους κρίνεται αρνητικό. Και πάλι, όμως, οι Εργατικοί δεν θριάμβευσαν. Αύξησαν την εκλογική τους δύναμη μόλις κατά δυο μονάδες, ενώ οι Τόρις έπεσαν σχεδόν 20 μονάδες.

ΤΟ ανέκδοτο έχει και συνέχεια. Ηρθε η ανατροπή στις γαλλικές εκλογές και εμφανίστηκαν με ένα στόμα μια φωνή Κασσελάκης -αφού πρώτα έκανε μια μεγαλοπρεπέστατη κωλοτούμπα, καθώς είχε χαρακτηρίσει τραγέλαφο τη συμμαχία με βάση τον πρώτο γύρο-, Τσίπρας, Ανδρουλάκης. Και υπονόησαν πως αφού η Ενωμένη Αριστερά ήρθε πρώτη στη Γαλλία, έρχεται και η ώρα μας. Αστείο. Είναι σαν να συγκρίνεις μήλα με πορτοκάλια. Κατ’ αρχάς πρώτη στη Γαλλία σε ψήφους ήρθε η Λεπέν. Στη Γαλλία, όμως, υπάρχει ένα ιδιόμορφο σύστημα με δύο γύρους στις βουλευτικές εκλογές. Εκεί, λοιπόν, η ετερόκλητη συμμαχία Αριστεράς – Μακρόν μέσω αποσύρσεων υποψηφίων, τελικά, δούλεψε και έβγαλε το αποτέλεσμα της Κυριακής.

ΟΠΩΣ γίνεται αντιληπτό, τα όσα λένε στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καμία σχέση με όσα συμβαίνουν. Ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν. Προσπαθούν να κάνουν την επιθυμία πραγματικότητα. Ψευδολογούν με μια σειρά από νέες αυτ-απάτες. Και, βέβαια, το μεγαλύτερο πρόβλημά τους είναι πως επιμένουν να αρνούνται να κάνουν αυτοκριτική, δεν σταματούν την καταστροφολογία και βασίζονται σε προγράμματα με λεφτόδεντρα. Οσο συνεχίζουν σε αυτή τη ρότα, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να παρακολουθούν τι συμβαίνει σε άλλες χώρες και απλά να ελπίζουν κάποια στιγμή να πιάσουν το… τζόκερ. Ο τραγέλαφος της ελληνικής Κεντροαριστεράς σε όλο του το μεγαλείο.

Η αναβάθμιση και η υποχρέωση των τραπεζών

Οι οίκοι αξιολόγησης Standard & Poor’s και Moody’s προχώρησαν στην αναβάθμιση των ελληνικών τραπεζών. Αυτό αποδεικνύει πως βρίσκονται στο σωστό δρόμο και βοηθά στην αποκλιμάκωση των επιτοκίων δανεισμού των πιστωτικών ιδρυμάτων, ενώ παράλληλα παρουσιάζουν αυξημένα κέρδη στους ισολογισμούς τους. Ολα καλά και όλα ωραία.

Εχει έρθει η ώρα, όμως, να προχωρήσουν και σε αλλαγή πολιτικής. Να προχωρήσουν στη σταδιακή αύξηση των επιτοκίων στις καταθέσεις και στη μείωση των επιτοκίων δανεισμού για νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Συγχρόνως, οφείλουν να «κουρέψουν» δραστικά τις προμήθειες για συναλλαγές μέσω του e-banking. Οι πολίτες έχουν πληρώσει δισεκατομμύρια μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων, που έγιναν την τελευταία δεκαπενταετία. Τώρα, που οι τράπεζες έχουν εξυγιανθεί, έχουν υποχρέωση να δείξουν την απαραίτητη ενσυναίσθηση, σε ένα πληθωριστικό περιβάλλον που πιέζει τη μεσαία τάξη και τα ευάλωτα νοικοκυριά.