Ο λόγος για τη μηχανιστική μεταφορά και τους παραλληλισμούς που γίνονται για τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών με την Ελλάδα. Είναι προφανές και κατανοητό -ιδιαίτερα σε συνθήκες πολιτικής απελπισίας- ένα κομμάτι της παραπαίουσας Αριστεράς να προσπαθεί να «πιαστεί» από την επιτυχή ανάσχεση της Λεπέν στη Γαλλία. Ως εδώ όλα καλά. Η προσπάθεια, όμως, να εμφανιστεί ο καταποντισμός της Λεπέν ως «νίκη της Αριστεράς» πάσχει αριθμητικά, πολιτικά και συναισθηματικά. Κι ακόμα πιο «τραβηγμένη» είναι η αφελής προσέγγιση «να το που γίνεται, να το κάνουμε και στην Ελλάδα».

Οι λόγοι είναι πολλοί. Κατ’ αρχάς, δεν υπάρχει Λεπέν στην Ελλάδα. Η Ακροδεξιά στη χώρα μας είναι ισχνότατη ή «ψεκασμένη» ή κρυμμένη στις κατακόμβες του παλαιοχριστιανισμού. Αρα, ακίνδυνη να διεκδικήσει πρώτο ρόλο. Η δε προσέγγιση της «χούντας» ή της «ακροδεξιάς Ν.Δ.» μόνο για γέλια είναι και έχει υποστεί πολλαπλές αποδοκιμασίες στις κάλπες. Μετά τίθεται το ερώτημα: «Κέρδισε η Αριστερά και ο Μελανσόν;». Παρακάμπτοντας το γεγονός ότι όλοι όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο «ξέχασαν» ότι ο Γάλλος κομμουνιστής ηγέτης, πριν από λίγα χρόνια, χαρακτήριζε τον Α. Τσίπρα ως μια «από τις πιο ελεεινές φιγούρες της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής». Ο ίδιος χαρακτηρισμός αφορά και την πολιτική της κυβέρνησής του, μέλη της οποίας είναι κι αυτοί που σήμερα αποθεώνουν τον Μελανσόν! Και ο μεν Α. Τσίπρας κάνει rebranding. Οι άλλοι νομίζουν ότι έβρεχε…

Νίκησαν, λοιπόν, ο Μελανσόν και η Αριστερά; Η αριστερή-πράσινη (και όχι μόνο) συμμαχία πήρε 182 έδρες. Απ’ αυτές, το κόμμα του Μελανσόν πήρε 72 έδρες. Τις περισσότερες από τις ετερόκλητες δυνάμεις που «συγκολλήθηκαν» κατά τις Λεπέν, αλλά πήρε μόλις 72 από τις συνολικά 577 έδρες της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης. Είναι νίκη αυτή; Κι ακόμα, οι περισσότερες από τις έδρες που πήραν τα κόμματα της συμμαχίας, τις πήραν γιατί αποσύρθηκαν υπέρ τους οι περισσότεροι από τους κεντρώους υποψηφίους, όπως και οι υποψήφιοι τμήματος της Δεξιάς, προκειμένου να χάσει η Λεπέν, όπως κι ευτυχώς έγινε. Τυπικά, οι έδρες που πήρε το Λαϊκό Μέτωπο (NFP) της συμμαχίας ανήκουν στα κόμματα που τη δημιούργησαν. Ουσιαστικά, όμως, αρκετές απ’ αυτές τις έδρες -όπως και από τις έδρες που πήρε το «Μαζί» του Μακρόν- έχουν «δανεικές» ψήφους. Εχουν ψήφους που δεν τους είχαν στον πρώτο γύρο και ουσιαστικά δεν είναι δικοί τους. Αυτή είναι μια κρίσιμη ιδιαιτερότητα του γαλλικού εκλογικού συστήματος των δύο γύρων. Το οποίο δίνει αποτέλεσμα, όπως έγινε και στο παρελθόν και βγήκε ο Μακρόν για να μη βγει η Λεπέν, αλλά έχει και στοιχεία εικονικής πραγματικότητας.

Ολα συνηγορούν στο ότι η Αριστερά στη Γαλλία δεν κέρδισε κατά κυριολεξία. Πέτυχε ασφαλώς, συμβάλλοντας στο να κλείσει το δρόμο στην Ακροδεξιά, αλλά δεν νίκησε. Γι’ αυτό και είναι σίγουρο ότι ο επόμενος πρωθυπουργός της Γαλλίας δεν θα είναι ο Μελανσόν και κατά πάσα πιθανότητα ούτε κάποιο άλλο πρόσωπο από το κόμμα του.

Κι επειδή οι έωλοι συσχετισμοί με τα ελληνικά πολιτικά πράγματα συνδέονται ευθέως με τη συζήτηση για την «ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς» ή για τη «συγκόλληση» ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – Νέας Αριστεράς, οι γαλλικές εκλογές ανέδειξαν και μία άλλη, πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή των συνεργασιών. Τα κόμματα που συμμετείχαν στο Λαϊκό Μέτωπο έχουν χαώδεις πολιτικές διαφορές μεταξύ τους και στην οικονομική πολιτική και στο Μεταναστευτικό και στην εξωτερική πολιτική. Πολλοί απ’ όσους συμμετείχαν στο Μέτωπο, άκουσαν, π.χ., τον Μελανσόν να λέει ότι από τις πρώτες αποφάσεις της νέας κυβέρνησης είναι η αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης. Και τους σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο.

Προφανής, λοιπόν, η σκοπιμότητα της υιοθέτησης του «συμβαίνουν και εις Παρισίους». Μόνο που το γνωμικό χρησιμοποιείται για κάτι δυσάρεστο που συνέβη σε κάποιον και λέγεται για να μετριαστεί τη λύπη και τη στενοχώρια του…

ΑΙΧΜΗ

ΚΡΑΤΑ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ, ΓΙΑΝΝΗ!

Μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές της θριαμβευτικής πρόκρισης της Εθνικής Ελλάδος μπάσκετ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, που θα γίνουν σε λίγες μέρες στο Παρίσι, ήταν η σκηνή μετά την πρόκριση: ο Γ. Αντετοκούνμπο να κλαίει στα αποδυτήρια μετά τον τελικό με την Κροατία. Πριν απ’ αυτή τη συγκινητική στιγμή, ο Γιάννης, με το συμβόλαιο των 200 εκατ. $ στο ΝΒΑ, ήρθε να παίξει για την πατρίδα του, είχε ανακηρυχθεί MVP του προολυμπιακού τουρνουά και τα έδωσε όλα αποθεώνοντας -αυτός ο παγκόσμιος σταρ- το ομαδικό πνεύμα και παιχνίδι. Πριν από κάθε αγώνα της Εθνικής Ελλάδος, ο Γιάννης ήταν απ’ αυτούς που τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο κατά την ανάκρουσή του.

Αυτός ο Ελληνας, λοιπόν, δικαίως θα είναι σημαιοφόρος της ελληνικής ολυμπιακής αποστολής -μαζί με τη Μ. Σάκκαρη-, όταν η ελληνική ομάδα θα μπαίνει πρώτη στο Ολυμπιακό Στάδιο.

Ο μυθικός Γ. Αντετοκούνμπο γεννήθηκε στου Ζωγράφου από γονείς Νιγηριανούς μετανάστες, ζώντας στη φτώχεια. Μέχρι τα 18 του δεν είχε υπηκοότητα, ούτε ελληνική ούτε νιγηριανή. Ελληνική υπηκοότητα απέκτησε στα 18 του, το 2013, από την κυβέρνηση Σαμαρά. Κι έκτοτε είναι από τους κορυφαίους εκπροσώπους της Ελλάδας παγκοσμίως.

Τι σχέση έχει αυτό το παιδί-θαύμα, που δακρύζει για τη χώρα την οποία νιώθει σαν πατρίδα του, με τους μετανάστες που υποστηρίζουν οι οπαδοί των «ανοιχτών συνόρων»; Τι σχέση έχει με όσους πουλούν ανθρωπισμό και δικαιωματισμό, γιατί το Μεταναστευτικό είναι από τις μεγαλύτερες μπίζνες της τελευταίας δεκαετίας; Καμία! Ισως γι’ αυτό και ο Γιάννης δεν είναι το πρότυπο των «οπενμπορντεράδων»…

Αλλά είναι αυτός που στο Παρίσι θα κρατάει την ελληνική σημαία.

Και μη χειρότερα…

Η συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, παρά την προσπάθεια να κρατηθούν χαμηλά οι τόνοι, κατέληξε, όπως έλεγε ιστορικό στέλεχος του κόμματος, «να επιβεβαιώσει την de facto διάσπαση». Η επανάληψη των υπαινιγμών για «μαύρα λεφτά» επί Τσίπρα από τον Στ. Κασσελάκη, η κάθετη διαφωνία στη σύμπλευση με το ΠΑΣΟΚ και η σταλινική απόφαση να καταργήσει τα όργανα και την Κ.Ε. με απόφαση της… Κ.Ε. τίναξαν την μπάνκα στον αέρα.

Βεβαία, ουδείς «κασσελίστας», ούτε ο ίδιος, εξήγησε τι νόημα είχε η απειλή για διαγραφές σε όσους θα συνέχιζαν να διαφωνούν δημοσίως με τις αποφάσεις των οργάνων, τα οποία… καταργήθηκαν! Μάλλον είναι σαν το αξεπέραστο «εύρημα» για τη συνεύρεση ενός τράγου με μία έλαφο, από την οποία προκύπτει ο τραγέλαφος…

Δεν ορρωδεί προ ουδενός

Ασταμάτητος ο Χ. Δούκας, δεν διστάζει να πει και να κάνει το οτιδήποτε για να ενισχύσει την υποψηφιότητά του. Αν κερδίσω εγώ, το ΠΑΣΟΚ θα εκτιναχθεί, είπε με περισσή μετριοπάθεια και γείωση με την πραγματικότητα. Δεν μένει, όμως, μόνο στα λόγια, που είναι και τζάμπα. Σε πρόσφατη περιοδεία του στη Λάρισα έσπευσε να κάνει θερμή χειραψία -μεταξύ άλλων- και με τον Ν. Χαυτούρα, τον οποίο έχει διαγράψει ο Ν. Ανδρουλάκης. Ποιος είναι ο κ. Χαυτούρας; Είναι ο γιατρός – δ/ντής της Νευρολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου του Βόλου, ο οποίος είχε εμπλακεί με τη χορήγηση αναρρωτικής άδειας σε έναν εκ των βασικών κατηγορουμένων για την τραγωδία των Τεμπών.

Προφανώς, όταν μιλάμε από τούδε και στο εξής για «πολιτική αρχών», θα λέμε Δούκας…

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Τελικά, το εσωκομματικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ θα το λύσει η Αρχή για το Ξέπλυμα Βρόμικου Χρήματος;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Δηλαδή, τι το κακό έκανε ο Κ. Αρβανίτης ως διευθυντής «Στο Κόκκινο»; Ασπρισε τα «μαύρα χρήματα» που έπαιρναν «αλληλέγγυοι» και «ακτιβιστές»…

ΑΠΟΡΙΕΣ-3

Στην ομάδα του Ορμπαν εντάχθηκε η κ. Λατινοπούλου. Τελικά, δεν ήθελε να γίνει Μελόνι αλλά Ορμπαν;

ΑΠΟΡΙΕΣ-4

Δηλαδή, το αρχιτρόλ Πεν Νταλαούρα «εργάζεται» εθελοντικά, αφού επί Κασσελάκη δεν πληρώνονται τρολ;