Ο Μητσοτάκης, από την πλευρά του, σε κάθε ευκαιρία διαβεβαίωνε ότι θα εξαντλήσει την τετραετία, όπως και τελικώς έπραξε. Ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε με τις αποτυχημένες προβλέψεις για την ημερομηνία της κάλπης, ενώ αντί να δουλέψει για να διαμορφώσει ένα στοιχειώδες εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης, μαδούσε τη μαργαρίτα για τις κινήσεις του πρωθυπουργού.

Το αποτέλεσμα φάνηκε στις διπλές κάλπες, ο Τσίπρας παραιτήθηκε από την προεδρία του κόμματος, ενώ ο Μητσοτάκης συνεχίζει την ίδια τακτική: υλοποιεί όσα λέει. Κατά την προεκλογική περίοδο η Κουμουνδούρου, αλλά και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αμφισβητούσαν το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, λέγοντας ότι δεν έχει εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση και περιλαμβάνει μέτρα τα οποία ήταν ακοστολόγητα.

Χθες το οικονομικό επιτελείο παρουσίασε το νομοσχέδιο που περιλαμβάνει όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις τις οποίες είχε αναλάβει ο Μητσοτάκης έναντι του ελληνικού λαού. Αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους, μείωση των φόρων για τις οικογένειες με παιδιά, νέα περικοπή 10% στον ΕΝΦΙΑ για ακίνητα με ασφάλιση έναντι καταστροφών, δωρεάν φάρμακα για όσους έχασαν το ΕΚΑΣ και επέκταση του Μarket Pass μέχρι τον Οκτώβριο.

Ως διάταξη «μπόνους» ο πρωθυπουργός ενέταξε την κοστολόγηση των προεκλογικών προγραμμάτων των κομμάτων στο Δημοσιονομικό Συμβούλιο, ώστε να σταματήσουν οι απατηλές υποσχέσεις τύπου «Θεσσαλονίκης» και οι παροχές με ανύπαρκτα λεφτόδεντρα.

Τελικώς, όποιος θέλει να προβλέψει τις κινήσεις του Μητσοτάκη, αρκεί να διαβάζει προσεκτικά τις δημόσιες δηλώσεις του. Αποφεύγει τις «μπλόφες», σε αντίθεση με τον προκάτοχό του που απειλούσε με Grexit την Ευρώπη πιστεύοντας ότι θα τρομάξει τον Σόιμπλε, και μιλά με ειλικρίνεια στους πολίτες.

Αυτό ίσως είναι και το δυνατό του όπλο. Είναι αξιόπιστος, ιδίως στην οικονομία που επηρεάζει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, και προτιμά να αιφνιδιάζει θετικά, όταν δημιουργούνται δημοσιονομικά περιθώρια, παρά να υπόσχεται μέτρα που δεν μπορεί να εφαρμόσει.

Η υποκρισία με την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού

Πριν από τις εκλογές του Μαΐου ο Τσίπρας είχε μιλήσει σε συγκέντρωση φίλων του ΣΥΡΙΖΑ στη Γερμανία και είχε εκφράσει το παράπονο ότι δυστυχώς δεν θα μπορέσουν να ψηφίσουν όλοι οι Ελληνες του εξωτερικού.

Ο ίδιος βέβαια, ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, είχε υποχρεώσει την κυβέρνηση Μητσοτάκη στην πρώτη θητεία της να ορίσει αυστηρούς όρους για την ψήφο των αποδήμων, όπως ήταν η διετής παραμονή στην Ελλάδα τα τελευταία 35 χρόνια και η υποβολή φορολογικών δηλώσεων τον τελευταίο χρόνο. Αποτέλεσμα ήταν τελικώς να ψηφίσουν από τον τόπο κατοικίας τους μόνο μερικές δεκάδες χιλιάδες από τους Ελληνες του εξωτερικού, ενώ οι υπόλοιποι, αν και είχαν το δικαίωμα του εκλέγειν, δεν πληρούσαν τις υπόλοιπες προϋποθέσεις και έμειναν εκτός κάλπης.

Η κυβέρνηση έφερε σε διαβούλευση νομοσχέδιο με το οποίο αίρονται όλα τα εμπόδια, όποιος έχει δικαίωμα ψήφου θα μπορεί να το ασκεί στον τόπο κατοικίας του στο εξωτερικό. Και όμως ο ΣΥΡΙΖΑ τοποθετείται αρνητικά στη νέα ρύθμιση, ενώ στελέχη του μιλούν δήθεν για επιχείρηση «αλλοίωσης του εκλογικού σώματος», όταν με το νομοσχέδιο δεν αποδίδονται νέα εκλογικά δικαιώματα, απλώς παρέχεται η διευκόλυνση στους απόδημους για να μην ταξιδεύουν στην Ελλάδα προκειμένου να τα ασκήσουν. Υποκρισία χωρίς τέλος.