Προφανώς, τα περιστατικά υπήρχαν και στο παρελθόν, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες, σε παγκόσμιο επίπεδο, η επιστήμη της Αναπτυξιολογίας έχει κάνει πολλά βήματα προς τα εμπρός και, πλέον, είναι δυνατόν να παρέχεται η απαιτούμενη βοήθεια στα παιδιά που το έχουν ανάγκη.

ΒΗΜΑΤΑ έχουν γίνει και στην Ελλάδα. Στα Κέντρα Διεπιστημονικής Αξιολόγησης Συμβουλευτικής και Υποστήριξης γίνεται εξαιρετική δουλειά, αν και είναι, σαφώς, υποστελεχωμένα. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί και κοινωνικοί λειτουργοί που προσπαθούν να διαχειριστούν με τον καλύτερο τρόπο τις χιλιάδες υποθέσεις που εξετάζουν.

ΕΚΕΙ, όμως, που δεν έχουμε κάνει βήματα είναι στο νομοθετικό πλαίσιο. Με αποτέλεσμα χιλιάδες παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες να αντιμετωπίζονται όπως όλα τα υπόλοιπα. «Αγκάθι» αποτελεί η προφορική εξέταση των μαθητών. Τι σημαίνει προφορική εξέταση; Πως ο μαθητής γράφει το διαγώνισμά του ή τις εξετάσεις του και στη συνέχεια ο εκπαιδευτικός τον εξετάζει και προφορικά με βάση όσα έγραψε στο χαρτί.

ΜΕ το ισχύον πλαίσιο, η προφορική εξέταση τόσο στο σχολείο όσο και στις Πανελλαδικές Εξετάσεις ισχύει μόνο για τα παιδιά με δυσλεξία, δυσγραφία, δυσαναγνωσία. Μέχρι εκεί. Ενώ, στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις μαθητών που θα έπρεπε να εξετάζονται προφορικά.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ είναι η περίπτωση που μας αφηγήθηκε αναγνώστης – πατέρας μαθητή. Ο μαθητής στην έκτη Δημοτικού αξιολογήθηκε από το ΚΕΔΑΣΥ με μαθησιακές δυσκολίες, με σύσταση και όχι υποχρεωτική προφορική εξέταση. Συγχρόνως, ο μαθητής έχει οφθαλμολογική πάθηση, για την οποία τα ΚΕΠΑ τού έδωσαν αναπηρία 28%.

ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ στην τρίτη Λυκείου και ύστερα από ένσταση, η Δευτεροβάθμια Επιτροπή του υπουργείου Παιδείας τούς επέδωσε απόφαση με την οποία θα εξεταζόταν προφορικά στις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Ομως, 80 ημέρες πριν από τις Πανελλαδικές, η ίδια Επιτροπή αναίρεσε την απόφαση, με την αιτιολογία πως έπρεπε να έχει αναπηρία άνω του 67%.

ΚΑΙ εδώ αρχίζουν τα παράλογα. Ο νόμος απαιτεί 67% αναπηρία για προφορική εξέταση, αλλά με άλλον νόμο, αν υφίσταται αναπηρία άνω του 67%, τότε δεν δίνει καθόλου Πανελλαδικές Εξετάσεις, καθώς εντάσσεται στις διατάξεις για τους μαθητές με βαριές ασθένειες.

ΕΤΣΙ, ένα παιδί που έχει διαπιστωμένες μαθησιακές δυσκολίες και σοβαρή πάθηση, τελικά, θα δώσει Πανελλαδικές Εξετάσεις όπως όλα τα υπόλοιπα παιδιά. Το πιο παράλογο είναι πως ο μαθητής προετοιμαζόταν να δώσει προφορικές εξετάσεις και το κράτος άλλαξε τους όρους εξέτασης λίγες εβδομάδες πριν από τις Πανελλαδικές.

ΑΚΟΜΑ και το Διοικητικό Εφετείο, στο οποίο προσέφυγαν οι γονείς, όπως ήταν αναμενόμενο, πήρε το μέρος του κράτους και όχι το μέρος του μαθητή. Μακάρι να εφαρμόζονταν με την ίδια ακρίβεια και σκληρότητα οι νόμοι και σε άλλες πολύ πιο σοβαρές έως εγκληματικές υποθέσεις.

ΠΟΣΑ χρόνια θα περιμένουν στο υπουργείο Παιδείας για να επικαιροποιήσουν το νομοθετικό πλαίσιο για χιλιάδες ανάλογες περιπτώσεις μαθητών; Δεν πρόκειται ούτε για χάρη ούτε για ρουσφέτι. Πρέπει ή δεν πρέπει όλοι να έχουν ίσες ευκαιρίες; Γιατί αποδεικνύεται πως χιλιάδες μαθητές παραμένουν παιδιά ενός κατώτερου Θεού.

ΓΙΑΤΙ ξέρετε ποια ήταν η απάντηση τόσο των μελών της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής όσο και ανώτερου στελέχους του υπουργείου Παιδείας προς τους γονείς του μαθητή της ιστορίας μας; «Είστε μόνοι, εσείς θα πρέπει να βρείτε τον τρόπο να βοηθήσετε το παιδί σας», αυτό είπαν. Ναι, οι γονείς το γνωρίζουν πως μια ζωή ήταν μόνοι τους, πως δεν είχαν κάποια ουσιαστική στήριξη από το κράτος. Το κράτος, άραγε, θα ασχοληθεί ποτέ; Πέρα από τα μεγάλα και σοβαρά ζητήματα, η κυβέρνηση οφείλει να ασχοληθεί και με ζητήματα που αφορούν ευαίσθητες πλευρές της ζωής.