Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για την Ξηρασία, η έλλειψη βροχοπτώσεων έχει επηρεάσει σχεδόν όλους τους ποταμούς της Ευρώπης -οι εικόνες του στερεμένου Τάμεση σοκάρουν- και ήδη οι δασικές πυρκαγιές που έχουν ξεσπάσει είναι αισθητά πάνω από τον μέσο όρο. Αυτά, βέβαια, στη μία πλευρά της Ευρώπης. Στην άλλη, που είμαστε εμείς, οι βροχοπτώσεις, που συνοδεύονται από ισχυρές καταιγίδες, δημιουργούν άλλα προβλήματα. Πλημμύρες και κατ’ επέκταση κίνδυνο για απώλειες ανθρώπινων ζωών, καταστροφές υποδομών και καλλιεργειών.

Η κλιματική αλλαγή -πλέον κλιματική κρίση- δεν είναι η πρώτη φορά που θέτει σε δοκιμασία τα όρια της ανθρωπότητας. Ιστορικοί και αρχαιολόγοι έχουν καταλήξει πως μεγάλοι πολιτισμοί αφανίστηκαν εξαιτίας της, κυρίως λόγω της ξηρασίας. Ο Γκέρχαρντ Γκέρολντ, καθηγητής Γεωοικολογίας του Πανεπιστημίου του Γκέτινγκεν (Γερμανία) στο βιβλίο του «Η αλλαγή του κλίματος και η κατάρρευση των προηγμένων πολιτισμών – Τι μας διδάσκει η Ιστορία;», σημειώνει πως μεταξύ του 1200 και του 900 π.Χ. κατέρρευσαν αυτοκρατορίες και πόλεις-κράτη, όπως επίσης κατέρρευσε ολοκληρωτικά το εμπόριο και το εμπορικό δίκτυο.

«Η μεγάλη ξηρασία του 1200-850 π.Χ., με ένα μικρό διάλειμμα από το 1050-1000 π.Χ., είχε σοβαρές επιπτώσεις σε ολόκληρη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Λόγω της μείωσης των χειμερινών βροχοπτώσεων κατά 30-50% και των ψυχρότερων θερμοκρασιών που επικράτησαν από το 1100 π.Χ., σε μεγάλα τμήματα της Ανατολίας, της Συρίας, της Μέσης Ανατολής, όπως επίσης και της Πελοποννήσου δοκιμάστηκε η καλλιέργεια σιτηρών. Ετσι κατέρρευσε μια σημαντική βάση διατροφής, η οποία δεν μπορούσε να αντισταθμιστεί πλέον με τις εισαγωγές. Η μεγάλη κατάρρευση οφείλεται σε ένα συνδυασμό διαφόρων παραγόντων, με καθοριστική αιτία τη μεγάλη ξηρασία», γράφει ο συγγραφέας (Πηγή: Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων), σημειώνοντας πως κάτι ανάλογο συνέβη και με τις βασιλικές πόλεις των Μάγια τον 9ο και 11ο αιώνα μ.Χ.

Τώρα ο πλανήτης δοκιμάζεται ξανά. Ομως, είμαστε 5 αιώνες μπροστά από την τελευταία φορά που η γη στέγνωσε. Αυτό σημαίνει πως διαθέτουμε όχι μόνο τη γνώση του παρελθόντος αλλά και την τεχνολογία του μέλλοντος. Τα προγνωστικά μοντέλα που έχουμε είναι άπειρα, η χαρτογράφηση των επικίνδυνων ζωνών άριστη, ο εξοπλισμός των παγκόσμιων διασωστών προηγμένος και ισχυρός. Αυτά, βέβαια, στη μεγάλη εικόνα. Στη μικρή, ας ξεκινήσουμε με κάτι πιο απλό, όπως να μην υποχωρεί το οδόστρωμα στην πρώτη, άντε στη δεύτερη, καταιγίδα.