Νύχτα ήρθε και ο σεισμός στους γείτονές μας. Στα διεθνή ΜΜΕ διακρίνεται μια υποψία «καταγγελίας» ότι ο σεισμός τούς βρήκε απροετοίμαστους. Και ποιους βρίσκει προετοιμασμένους ένα σεισμός όσο η σύγχρονη ρίψη εκατόν πενήντα ατομικών βομβών, με ένα σχεδόν λεπτό διάρκεια; Οταν στην Τουρκία η αυθαιρεσία, η διαφθορά στις πολεοδομίες και η φονική προχειρότητα στις κατασκευές βρίσκουν δικαιολογία την πληθυσμιακή έκρηξη; Οι πολυκατοικίες γκρεμίστηκαν σαν να μην είχαν υποστυλώματα. Μια πλάκα πάνω στην άλλη «σάντουιτς». Από κάτω παγιδευμένα χιλιάδες σώματα. Από τοίχους που χάσκουν βλέπω μια λάμπα να κρέμεται από το ταβάνι. Πριν από λίγες μέρες φώτιζε το ρημαγμένο σπιτικό. Εικόνες οικείες από δικές μας σεισμικές δοκιμασίες, μόνον που εδώ η έκταση καταστροφής είναι όση η Ελλάδα και ο πληθυσμός που βρίσκεται άστεγος στους δρόμους ξεπερνά τον πληθυσμό της.

Ξεχάστηκαν όλα; Οι απειλές του Ερντογάν, οι μνήμες από τον ξεριζωμό του ’22, το πογκρόμ στην Κωνσταντινούπολη, το 1955, στα «Σεπτεμβριανά», που ο τουρκικός όχλος καθοδηγούμενος λεηλάτησε και πυρπόλησε σπίτια, μαγαζιά, σχολεία, ιδρύματα μετά την τουρκική προβοκάτσια στο πατρικό του Κεμάλ, στη Θεσσαλονίκη; Ξεχάστηκε το 1964 για να ξεπατωθεί η ελληνική κοινότητα της Πόλης, παραβιάζοντας τη Συνθήκη της Λωζάννης; Τίποτε δεν ξεχνιέται. Αλλά δεν είναι της ώρας… Καμία από τις βαθιές πληγές, τις ύβρεις, τις απειλές, τις εντάσεις δεν στάθηκε ικανή να αποτρέψει τους Ελληνες να τρέξουν να βοηθήσουν τους γείτονες, στις τραγικές ώρες που περνούν. Να συνδράμουν, να δώσουν ελπίδες στις οικογένειες των ζωντανών – θαμμένων στα συντρίμμια, που περιμένουν, με κομμένη την ανάσα, τρίτη μέρα μετά το σεισμό, μια ένδειξη ζωής. Μια ακόμη επίλεκτη ομάδα ειδικών αποστολών έφυγε χτες για τα Αδανα, σε περιοχές που ακόμη δεν έφτασε βοήθεια.

Κανείς στην Ελλάδα δεν είπε: «Καλά να πάθουν». Τέτοιες σκέψεις είναι ξένες προς το φιλότιμο και το συναισθηματισμό των Ελλήνων. Καμία απειλή Ερντογάν δεν κράτησε κυβέρνηση και κόμματα να εκφράσουν τη συντριβή τους για τους χιλιάδες νεκρούς και τον αφανισμό των πόλεων που έπληξε ο Εγκέλαδος. Τα έμπειρα στελέχη της ΕΜΑΚ έφτασαν σχεδόν πρώτοι να προσφέρουν βοήθεια, αγνοώντας τα στερεότυπα που διαιωνίζονται για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας.

Οσοι αντέχουν και βλέπουν ζωντανές συνδέσεις των Ελλήνων δημοσιογράφων που παρακολουθούν παγωμένοι από το κρύο και τη βροχή τις επιχειρήσεις διάσωσης, δε, μπορεί να μην άκουσαν τη λέξη «Γιουνάν» ανάμεσα σε λυγμούς, καταιγισμό τουρκικών λέξεων και   αγκαλιές ευγνωμοσύνης προς τους άνδρες της ΕΜΑΚ.

Αυτή τη στιγμή που 12.000 άνθρωποι στη γειτονική μας χώρα βρήκαν φρικτό θάνατο, όλα τα άλλα παρέλκουν…