Η παράσταση νίκης είναι ταυτοχρόνως ο πιο απλός, αλλά και ο πιο σύνθετος δείκτης των μετρήσεων. Καθώς διαμορφώνεται «απελευθερωμένα» από την προσωπική ψήφο του κάθε ερωτώμενου, ο οποίος συνεκτιμά και το τι βλέπει και τι ακούει γύρω του, αλλά και από το ποια είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στον κοινωνικό και επαγγελματικό χώρο όπου κινείται. Η αίσθηση ή η πεποίθηση που έχει ο καθένας για το ποιο κόμμα θα έρθει πρώτο δεν διαμορφώνεται μόνο από την προσωπική επιθυμία του καθενός. Επηρεάζεται και από την άποψη των «άλλων». Επομένως, ίσως να είναι και ο πιο αντικειμενικός δείκτης, αφού ο ερωτώμενος δεν φέρει την «αποκλειστική ευθύνη» της απάντησής του.

Δεδομένου ότι με τη στροφή του χρόνου και την είσοδο στο 2023 η χώρα έχει μπει σε σχεδόν τυπική προεκλογική περίοδο, αλλά και δεδομένου ότι κατά πάσα πιθανότητα μπροστά υπάρχει μια διπλή εκλογική αναμέτρηση, η παράσταση νίκης αποκτά ακόμα μεγαλύτερο βάρος. Καθώς το αποτέλεσμα των εκλογών της απλής αναλογικής ουσιαστικά θα είναι και η παράσταση νίκης για τις δεύτερες εκλογές. Κι αυτή η παράσταση νίκης δεν θα είναι προϊόν μιας δημοσκόπησης, αλλά το αποτέλεσμα εθνικής κάλπης. Τίποτα πιο επίσημο, βαρύ και μη αναστρέψιμο.

Μέσα απ’ αυτό πρίσμα, οι πρώτες εκλογές δικαίως θεωρούνται οι «κρίσιμες εκλογές», καθώς σε πολύ μεγάλο βαθμό θα καθορίσουν το τελικό αποτέλεσμα των δεύτερων εκλογών, οι οποίες κατά πάσα πιθανότητα θα βγάλουν και κυβέρνηση. Αν η Ν.Δ. κερδίσει τις πρώτες εκλογές όχι με 8% ή 10% (που είναι το ακραίο προς τα πάνω σενάριο), αλλά με 5%-6% (που είναι το κάτω όριο των δημοσκοπήσεων), τότε είναι απολύτως προφανές ότι αυτή η διαφορά θα μεγαλώσει σημαντικά στις δεύτερες εκλογές, χωρίς να υπάρχει καμία πιθανότητα να αναστραφεί. Εκτός κι αν ο ήλιος ανατείλει από τη Δύση.

Δεν είναι τυχαίο ότι τις τελευταίες μέρες τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, έστω και χωρίς μεγάλη αυτοπεποίθηση, κάνουν λόγο για νίκη του ΣΥΡΙΖΑ «έστω και με μία ψήφο». Γιατί ξέρουν ότι μια ήττα με μια καθαρή διαφορά στις πρώτες εκλογές σημαίνει και την οριστική ήττα στις δεύτερες εκλογές. Ισως και με αποτέλεσμα το οποίο δεν θα επιτρέπει την παραμονή του Α. Τσίπρα στην ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εχοντας χάσει με 5-6 μονάδες στις πρώτες εκλογές κι έχοντας ενταφιαστεί και τυπικά το πολιτικό λείψανο της «προοδευτικής κυβέρνησης», ο δρόμος προς την αυτοδυναμία της Ν.Δ. θα έχει ανοίξει διάπλατος.

Ο καθόλου πειστικός τρόπος με τον οποίο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μιλούν για νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις πρώτες εκλογές δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ -μαζί με τη σκανδαλολογία και το διχασμό- δεν κάνει τίποτα άλλο, παρά να προσπαθεί να ξορκίσει το κακό που έρχεται.

ΑΙΧΜΗ

ΕΒΡΟΣ: Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΝΟΧΟΣ Ή ΒΛΑΞ;

Εντελώς άλλη διάσταση παίρνουν τα γεγονότα του Δεκαπενταύγουστου στη νησίδα του Εβρου με τους 38 μετανάστες, μετά την πλήρη ανασκευή του «Der Spiegel», αλλά και τις αποκαλύψεις για την επικεφαλής των «μεταναστών». Η ιστορία της «νεκρής 5χρονης Μαρίας» είχε τελειώσει πολύ νωρίτερα. Πριν καν ανασκευάσει η ερευνώμενη ΜΚΟ Human Rights 360.

Μετά και την πλήρη ανασκευή του «Der Spiegel», το οποίο συμπαρέσυρε κι άλλα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ στο διασυρμό της Ελλάδας, τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή. Η δήθεν Σύρια μετανάστης, η οποία πρωτοστάτησε τότε στη δυσφήμηση της Ελλάδας, αποδεικνύεται ότι πριν πάει στον Εβρο ζούσε στη… Γερμανία. Εκεί συνεχίζει να ζει και τώρα, αφότου ξαφνικά εξαφανίστηκε από τον Εβρο. Προφανώς είχε χαρτιά για να μπορέσει να πάει στη Γερμανία, αφότου έκανε τη «δουλειά» της.

Τα οποία κάποιος της τα είχε εξασφαλίσει πριν πάει στον Εβρο. Οι ίδιοι οι μετανάστες ομολόγησαν ότι βρέθηκαν στη νησίδα «σπρωγμένοι» βίαια από την τουρκική Στρατοφυλακή. Το πρώτο σκέλος του οργανωμένου σχεδίου είναι ολοφάνερο. Ομως, πέρα από τα παραμύθια και τον fake ανθρωπισμό που κατέκλυσαν τότε τη χώρα, αλλά και την Ευρώπη, τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε μια πιο τρομακτική πραγματικότητα: Κάποιοι επιδίωξαν και πίεσαν -στο όνομα του… ανθρωπισμού- ώστε ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις να πάνε στην τουρκική νησίδα. Δηλαδή Ελληνες στρατιώτες, αστυνομικοί και ειδικοί φρουροί να βρεθούν σε τουρκικό έδαφος. Δηλαδή μια κατ’ εξοχήν εχθρική πράξη, η οποία θα νομιμοποιούσε απολύτως τον Ερντογάν να αντιδράσει. Αλλωστε βγάζει μάτι ότι η διαρκώς κλιμακούμενη ρητορική της Αγκυρας αποσκοπούσε και αποσκοπεί να εξωθήσει την Ελλάδα σε μια λάθος κίνηση, η οποία θα έδινε το άλλοθι στον Ερντογάν να προκαλέσει θερμό επεισόδιο, ώστε μετά Ελλάδα και Τουρκία να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με όλο το χάρτη του τουρκικού αναθεωρητισμού απλωμένο επάνω του.

Ετσι δημιουργείται όλη εικόνα του οργανωμένου σχεδίου που έθεσε σε εφαρμογή η Τουρκία την ημέρα που η Ελλάδα γιόρταζε την Παναγία. Στην υλοποίηση αυτού του σχεδίου πήραν μέρος Ενοπλες Δυνάμεις και μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας και «αιχμάλωτοι» μετανάστες μέσα στους οποίους «φυτεύτηκαν» πράκτορες, όπως η Σύρια από τη Γερμανία, που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ακόμα κι αυτά δεν θα αρκούσαν για να υπάρξει αποτέλεσμα, αν… Αν δεν έμπαιναν στο παιχνίδι «μιλημένες» ΜΚΟ, «επαγγελματίες εθνικοί διασώστες», πρόθυμοι Eλληνες «ερευνητές» δημοσιογράφοι-ανταποκριτές ξένων ΜΜΕ.

Και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με την απροκάλυπτη στήριξη του σε αυτήν τη «μαϊμουδιά» επιχείρησε να τη μετατρέψει σε μείζον πολιτικό ζήτημα στο εσωτερικό της χώρας, ώστε να γίνει και εξαγώγιμο προϊόν. Τώρα που ξεκαθαρίζει εντελώς το τοπίο και δεδομένης της άρνησης του ΣΥΡΙΖΑ -ακόμα και τώρα- να ζητήσει συγγνώμη για τη συμμετοχή του σε αυτό το οργανωμένο σχέδιο, τίθεται ένα πραγματικά σοβαρότατο ερώτημα: Ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχε σε αυτό το οργανωμένο από την Τουρκία σχέδιο εκουσίως ή από ανοησία και απλή εμπάθεια στην κυβέρνηση; Είναι ένοχος ή βλάξ; Η υπόθεση βρίσκεται ήδη στα χέρια της Δικαιοσύνης, η οποία ερευνά τις περίεργες χρηματοδοτήσεις της ΜΚΟ Human Rights 360.

Εκ των πραγμάτων όμως τίθεται ένα ζήτημα: Μήπως πρέπει να διευρύνει το εύρος της έρευνας; Μήπως υπό το άπλετο φως των εξελίξεων να εξετάσει και τις ευθύνες κομμάτων και συγκεκριμένων προσώπων (πολιτικών, βουλευτών, ευρωβουλευτών, «ερευνητών»-δημοσιογράφων ανταποκριτών και επαγγελματιών ακτιβιστών του «ανθρωπισμού»); Και γιατί το θέμα να μη συζητηθεί και στη Βουλή; Πρόκειται για τον ορισμό της εθνικής ασφάλειας και των εθνικών συμφερόντων. Και μάλιστα την ώρα που ο αναθεωρητής Ερντογάν ξεθάβει ακόμα και το τσεκούρι του casus belli…