Η ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ήταν μία, ακόμη, «μαϊμουδιά» Τσίπρα. Ούτε τον διέγραψε ούτε τον έθεσε εκτός ψηφοδελτίου, όπως ζητούσαν επιτελείς του – και περίτρανα απέδειξε η ίδια η κάλπη. Φοβήθηκε ότι τα φώτα της δημοσιότητας από τα εργαλειοποιημένα Τέμπη θα στρέφονταν στα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πολάκης εξελέγη βουλευτής, το 2023, χάρη στον Τσίπρα. Ηταν και ο πρώτος που έσπευσε να εγκαταλείψει τον Τσίπρα -όπως οι «λαδωμένοι πόντικες», καράβι που βουλιάζει- μόλις άνοιξε ζήτημα εκλογής νέας ηγεσίας.
ΟΙ… ΠΟΛΑΚΙΚΟΙ οπαδοί, ανά τη Ελλάδα, έδιναν μάχη στα social media να πάρει στα στιβαρά του χέρια «την υπόθεση της Αριστεράς». Τι θα την έκανε αυτός «την υπόθεση, της ποιας Αριστεράς»; Μπρούτος, θρασύτατος, αναιδέστατος, αμετροεπής, καθ’ έξιν υβριστής, «ζήτουλας της προσοχής των ΜΜΕ», αλλά και… βλάκα δεν τον λες. Ετσι, επέλεξε να σηκώσει πρώτος στη φαρδιά του πλάτη τον Κασσελάκη, τότε που εμφανίστηκε ως επιτυχημένος και πλούσιος εμιγκρές εξ Αμερικής, καταδιωκόμενος… από την Ελλάδα.
1.000 μέρες βαρβαρότητας
Ο ΠΟΛΑΚΗΣ, εύκαμπτος ως αίλουρος, διέγραψε όσα έσουρε κατά της ομοφυλοφιλίας, απέσυρε το απαγορευτικό «για όποια συζήτηση για το γάμο ομοφυλόφιλων πάνω από τα 300 μέτρα υψόμετρο» στα Σφακιά και συντάχθηκε με τον ουδεμία σχέση έχοντα με την Αριστερά και διαπρύσιο θαυμαστή του Μητσοτάκη, Κασσελάκη. Ωστόσο, αν ο αψύς δεν είχε ρίξει στη μάχη τις κοόρτεις των πολακοφρουρών υπέρ Κασσελάκη και η Αχτσιόγλου είχε κερδίσει την ηγεσία, θα είχε προ πολλού διαγραφεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ηδη θα καθόταν μόνος στα ορεινά της Βουλής!
ΠΑΝΤΩΣ, δεν κατάλαβε ότι με τα προβλήματα που δημιουργούσε στο όνομα της «δικής του λαϊκής Αριστεράς» -«μόνος του και όλοι τους»- αποτελούσε βαρίδι πλέον και για τον πρόεδρο Στέφανο. Το τηλεφώνημά του στη Μαρία Συρεγγέλα, απολογούμενος για τη σεξιστική επίθεση Πολάκη, ήταν προοίμιο της επερχόμενης… αποπολακοποίησης. Ητοι, θέμα χρόνου.
ΣΑΣ ΒΕΒΑΙΩ ότι καθόλου δεν εξεπλάγην που ο Στέφανος πρόεδρος διέγραψε τον Πολάκη. Αφενός για τη δική του αντίστιξη προς τον «δειλό» Τσίπρα και αφετέρου για να αποδείξει την ευαισθησία του απέναντι στην εργαζόμενη γυναίκα, την οποία ο αψύς δεινά τραμπούκισε. Αλλά όταν η Αθηνά Λινού έκλαψε, τι άλλο απέμενε στον Στέφανο πρόεδρο να κάνει;