ΚΑΤΑ τη διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. έλεγε όσα δεν μπορούσε να πει εκ της θέσης του ως πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας. Εκανε τσαμπουκάδες, πουλούσε μαγκιά, απειλούσε όποιον τολμούσε να εκφράζει αντίθετη άποψη από την τότε κυβέρνηση. Η δημοκρατία, η ελευθερία έκφρασης, ο δικαιωματισμός και η διαφορετικότητα βρίσκονταν μόνο στα χαρτιά της πρώτης φοράς Αριστερά. Η κυρίαρχη πολιτική φιλοσοφία ήταν «πας μη συριζαίος… βάρβαρος». Ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυριζόταν πως υπήρχε μία και μόνη αλήθεια και όποιος δεν συμφωνούσε ήταν «προδότης».

ΜΕΣΑ σε λίγο καιρό, λοιπόν, ο Παύλος Πολάκης όχι μόνο έγινε ο κύριος εκφραστής της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κατάφερε να κάνει τον πολακισμό την αιχμή της ιδεολογίας της Κουμουνδούρου. Η διχαστική και εμφυλιοπολεμική φράση «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» που εκστόμισε ο Τσίπρας τον Σεπτέμβριο του 2015 δεν ήταν τίποτα μπροστά σε όσα θα έλεγε ο Παύλος Πολάκης τα επόμενα χρόνια.

ΟΙ ΧΥΔΑΙΕΣ επιθέσεις κατά πολιτικών αντιπάλων και μέσων ενημέρωσης έγιναν «κανονικότητα». Με πρωταγωνιστή τον «αψύ Σφακιανό», όπως τον είχε αποκαλέσει ο Τσίπρας. Σε ρόλο θύτη ασκούσε bullying σε οποιονδήποτε είχε αντίθετη άποψη. Ακόμα και μέσα στο ίδιο του το κόμμα κανείς δεν τολμούσε να του αντιμιλήσει. Ο πολακισμός φούντωσε και ο Πολάκης απέκτησε πρωτοφανή ισχύ. Ούτε ο Τσίπρας, πια, δεν μπορούσε να τον «μαζέψει». Πολύ περισσότερο να τον διαγράψει για όσα έλεγε και έκανε.

ΤΟ ΕΡΓΟ συνεχίστηκε και όταν η πραγματικότητα γκρέμισε τις αυταπάτες του Τσίπρα το 2015, αλλά και τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ το 2019. Οι αισχρές επιθέσεις στη Μαρία Συρεγγέλα και στη σύμβουλο του Αδωνη Γεωργιάδη οδήγησαν στη διαγραφή του από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά, έως σήμερα, δεν έχουν οδηγήσει στη διαγραφή του από το κόμμα. Ο Στέφανος Κασσελάκης ούτε που τόλμησε να αναφέρει το όνομά του στην πρόσφατη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας. Αντιθέτως, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε περήφανος για τον Πολάκη.

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ, όμως, είναι βαθύτερο. Η Ελλάδα αυτές της ημέρες γιορτάζει τα 50 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ο πολακισμός αποτελεί τη χειρότερη έκφραση πολιτικής βίας. Αποτελεί ακραία μορφή εκφοβισμού, που πληγώνει τις αρχές, τις αξίες και την ηθική της Μεταπολίτευσης. Και, στην ουσία, αποτελεί την άλλη όψη του χρυσαυγιτισμού.