Περνώντας την πόρτα του ιατροδικαστή, συστήνεται με ψεύτικη ταυτότητα ως «Πέτρος Βασιλείου από την Ειδική Ασφάλεια», αλλά πριν προλάβει να συνεχίσει, ο ιατροδικαστής τον διακόπτει: «Αργήσατε μάλλον. Εδώ δεν κοιτάζουμε φρονήματα, τους αναλαμβάνουμε όλους». Ετσι είναι, ο θάνατος και ο πόλεμος δεν κάνουν διακρίσεις.
Πολλά έχουν ειπωθεί από τη στιγμή που εισέβαλε η Ρωσία στην Ουκρανία για την ιδεολογία του Τάγματος Αζόφ και του ρόλου που έχει ή δεν έχει στο εσωτερικό της Ουκρανίας. Ηταν αναμενόμενο λοιπόν χθες ότι η εμφάνιση ενός μέλους του συγκεκριμένου στρατιωτικού τάγματος θα ξεσήκωνε τόσες αντιδράσεις. Βέβαια, ο Μιχαήλ από τη Μαριούπολη, όπως αυτοσυστήθηκε, δήλωσε και κάτι άλλο: Οτι ο παππούς του πολέμησε τους ναζιστές στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ότι τώρα ο ίδιος πολεμά τους ναζιστές της Ρωσίας. Το προσπερνούμε και προχωράμε παρακάτω, γιατί η υποκρισία της αξιωματικής αντιπολίτευσης πραγματικά δεν έχει πάτο.
H Οξφόρδη και το σύνδρομο της Κίνας
Πού ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ο συγκυβερνήτης του πήγαινε στο Καστελλόριζο ως επικεφαλής ομάδας βουλευτών, ανάμεσά τους και της Χρυσής Αυγής; Μα στην κυβέρνηση! Ηταν τότε ιερότερος ο σκοπός ή ήταν απλά Πέμπτη;
Για να το συντομεύουμε: Καλό θα ήταν η συγκεκριμένη παρέμβαση να έλειπε από την ομιλία Ζελένσκι στο ελληνικό Κοινοβούλιο, γιατί εκτός από λάθος, ήταν και βούτυρο στο ψωμί των φιλοπουτινικών, που άλλο δεν ήθελαν από το να αποφύγουν το βασικό ζήτημα: το δίκαιο της Ουκρανίας.
Και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: Οταν ένας λαός πολεμά για την ανεξαρτησία του, όταν ένα εχθρικό κράτος εισβάλλει, σκοτώνει αμάχους, βομβαρδίζει σπίτια, μαιευτήρια και σχολεία, όταν καίει πόλεις και αφήνει πίσω του συντρίμμια και θάνατο, τότε οι πολίτες του έχουν όχι μόνο δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να συστρατευτούν και να πολεμήσουν.
Οι αντιστασιακοί γνωρίζουν πολύ καλά πως η αντίσταση μπορεί να καπελωθεί από κάποιο κόμμα, αλλά καμία μάχη δεν κερδίζεται από κομματάρχες. Κερδίζεται από τους πολίτες, αριστερούς, δεξιούς, ακροαριστερούς, ακροδεξιούς, που πολεμούν για τη γη που γεννήθηκαν. Και σε αυτή την περίπτωση, όταν αμύνεσαι υπέρ πατρίδος, το μόνο δίλημμα είναι Ελευθερία ή Θάνατος.