ΗΤΑΝ απολύτως λανθασμένη η επιλογή της ουκρανικής προεδρίας για την προβολή του βίντεο με τον μαχητή του νεοναζιστικού Τάγματος του Αζόφ που υπερασπίζεται τη Μαριούπολη.

ΗΤΑΝ απολύτως λάθος το ότι η ελληνική πλευρά δεν είχε συνεννοηθεί για το τι είδους βίντεο θα προβληθεί στη Βουλή. Οφειλαν είτε το προεδρείο της Βουλής είτε οι υπηρεσίες του υπουργείου Εξωτερικών να γνωρίζουν. Γιατί είναι άλλο η ομιλία του Ζελένσκι και άλλο όταν πρόκειται να απευθυνθεί στο ελληνικό Κοινοβούλιο ένας μαχητής ή οποιοσδήποτε άλλος πολίτης.

ΤΟ γεγονός αυτό θα έπρεπε να προβληματίσει την κυβέρνηση, που το τελευταίο χρονικό διάστημα παρουσιάζει αρρυθμίες. Χθες, αντί να συζητάει όλη η Ελλάδα την ομιλία του προέδρου της Ουκρανίας, προκλήθηκε σάλος από τον μαχητή του Τάγματος Αζόφ.

ΠΑΜΕ, όμως, τώρα να δούμε ποια είναι η πραγματικότητα. Το νεοναζιστικό Τάγμα του Αζόφ έχει ενταχθεί στις ουκρανικές Ενοπλες Δυνάμεις μετά το 2014 και την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία. Από την άλλη, στο πλάι των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων που εισέβαλαν στην Ουκρανία πολεμούν οι Τσετσένοι μαχητές του Καντίροφ, η μισθοφορική στρατιά δολοφόνων της Wagner και άλλες παραστρατιωτικές νεοναζιστικές οργανώσεις.

ΠΟΙΟ είναι το πραγματικό θέμα της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης; Προφανώς ότι πολιτικοί και κόμματα που τηρούν φιλορωσική στάση ή ισαποστακισμό βρήκαν τη δικαιολογία να «πατήσουν» στο νεοναζιστικό Τάγμα Αζόφ. Δεν τους ενοχλεί το δικτατορικό καθεστώς Πούτιν στη Ρωσία; Οπως αποδεικνύεται, δεν τους ενοχλεί. Οπως δεν ενοχλήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν βουλευτές του, μαζί με τον τότε συγκυβερνήτη Πάνο Καμμένο, είχαν επισκεφθεί το Καστελλόριζο συντροφιά με βουλευτές της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής.

ΟΤΑΝ ξεκινάει ένας πόλεμος δεν ισχύουν οι σταθερές που ίσχυαν σε καιρό ειρήνης. Αρκεί να κοιτάξουμε στην Ιστορία μας. Το 1940, η Ελλάδα είχε δικτατορία. Το καθεστώς Μεταξά κυβερνούσε τη χώρα «αντιγράφοντας» τις τακτικές του Μουσολίνι. Κι, όμως, ο Μεταξάς είπε το «Οχι» στην Ιταλία. Και λίγους μήνες αργότερα αντισταθήκαμε στη γερμανική εισβολή.

ΑΥΤΟ δεν εμπόδισε τον δημοκρατικό δυτικό κόσμο να εκθειάσει την αντίσταση των Ελλήνων. Ακόμα και τώρα, δεκαετίες αργότερα, το γεγονός ότι πιθανότατα ο Τσόρτσιλ δεν είπε πραγματικά τη φράση πως «πλέον δεν θα λέμε ότι οι Ελληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σας Ελληνες», μικρή σημασία έχει. Θα μπορούσε, όμως, να την έχει πει. Γιατί ήρθαν στο πλευρό μας και θυσιάστηκαν στο πεδίο της μάχης στρατιώτες από τη Βρετανία, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Κανείς δεν είπε «θα τους αφήσουμε αβοήθητους» γιατί έχουν δικτατορικό καθεστώς.

ΚΑΤΙ που βέβαια δεν ισχύει για την κυβέρνηση της Ουκρανίας, που είναι δημοκρατικά εκλεγμένη. Σε αντίθεση με το «αυταρχικό καθεστώς» Πούτιν.