Τόσο είναι το πακέτο που ανακοίνωσε, τινάζοντας την μπάνκα και τα νεύρα των ομολόγων του στον αέρα. Τα χρήματα θα τα αντλήσει με δάνεια από το Ταμείο Οικονομικής Σταθεροποίησης (WSF), το οποίο είχε δημιουργηθεί στη χώρα για την αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών της πανδημίας του κορονοϊού. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Γερμανία κάνει παιχνίδι μόνη της, είναι όμως η πρώτη φορά που πιέζεται τόσο από μια αποδιοργανωμένη και εκνευρισμένη γερμανική κοινωνία.

ΙΣΩΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ των πεντάλεπτων ντους που ζητούσε μέχρι πρότινος η κεντρική κυβέρνηση. Ισως από το γεγονός ότι πιάστηκαν απροετοίμαστοι ενεργειακά, ίσως επειδή ο Σολτς δεν είναι τόσο εμπνευσμένος vati (πατερούλης) όσο mutti (μητερούλα) ήταν η Μέρκελ. Οποιοι και αν είναι οι λόγοι, το αποτέλεσμα μετριέται σε απανωτά χαστούκια που έχει υποστεί η οικονομία της χώρας, δηλαδή ο θεμέλιος λίθος στον οποίο πατάει το ηθικό των πολιτών της. «Εχει πλέον γενικά κλονιστεί η πεποίθηση ότι σε 10-15 χρόνια η Γερμανία θα εξακολουθεί να είναι μία από τις κορυφαίες οικονομίες στον κόσμο», αναφέρει η καθηγήτρια Ρενάτε Κέχερ από το Ινστιτούτο Αλενσμπαχ, τονίζοντας αυτό που πονάει τον Ολαφ Σολτς και τον οδηγεί σε αποφάσεις που απειλούν την ευρωπαϊκή συνοχή και επιτείνουν το πρόβλημα για χώρες που δεν έχουν τις ίδιες δημοσιονομικές δυνατότητες.

«ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ, στα ανατολικά κρατίδια διοργανώνονται διαδηλώσεις -κατά της ακρίβειας, κατά των κυρώσεων εις βάρος της Ρωσίας- από την ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) και από την Αριστερά. Το παράδοξο και αμήχανο ζευγάρι φαίνεται ότι ενώνει το ένστικτο πολιτικής επιβίωσης: και αυτή η κρίση μπορεί να αποτελέσει βάση για συσπείρωση νέων δυνάμεων», γράφει η Φαίη Καραβίτη, ανταποκρίτρια του ΑΠΕ, περιγράφοντας την πίεση που δέχεται ο κυβερνητικός συνασπισμός.

ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΟΡΩΝ, οι βολές που εκτοξεύονται από τα Ηλύσια Πεδία και τις Βρυξέλλες μπορεί φαινομενικά να είναι άσφαιρες, ουσιαστικά όμως πλησιάζουν όλο και περισσότερο τον στόχο τους. Η ενεργειακή καταιγίδα και η τρομακτική γεωπολιτική κρίση από τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν είναι μπάλα ποδοσφαίρου που κυνηγούν 27 τύποι και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί. Η στάση που ακολουθεί ο Σολτς «πρώτα η Γερμανία», την ώρα που αρνείται σταθερά τη χαλάρωση των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης για τα άλλα κράτη, είναι ένας ακόμα πυροβολισμός στα πόδια της ενωμένης Ευρώπης, αλλά και στο γόητρο της Γερμανίας. Ποιος «ηγέτης», όπως υποτίθεται είναι η Γερμανία, φροντίζει πρώτα τον εαυτό του και μετά τους άλλους; Μόνο ένας αδύναμος, φοβισμένος ηγέτης σε αποδρομή.

ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ καλό από όλη αυτήν την ιστορία είναι ότι η ισχύς της γερμανικής Ευρώπης βρίσκεται πια σε ιστορικό χαμηλό και δύσκολα θα αποκτήσει ξανά τη δύναμη και την αξιοπιστία που είχε επί Μέρκελ. Το κακό είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ευρώπη δεν είναι ακόμα ενωμένη. Ποια ισορροπία, άλλωστε, θα μπορούσε να επιτευχθεί όταν στη μία άκρη της τραμπάλας κάθεται η Μελόνι και στην άλλη ο Μακρόν; Μια ισορροπία τρόμου, η ευστάθεια της οποίας απειλείται διαρκώς από το ανομοιογενές βάρος των εθνικών συμφερόντων. Η στροφή των Βρυξελλών στην πρόταση Μητσοτάκη για πλαφόν στις διεθνείς τιμές του φυσικού αερίου είναι μια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση. Το ευρωπαϊκό υπερωκεάνιο βλέπει, επιτέλους, το παγόβουνο, να δούμε αν θα το προσπεράσει.