Μερικές μέρες αργότερα οι φοιτητές της Σορβόννης κατέλαβαν ένα αμφιθέατρο της σχολής. Η αστυνομία επενέβη βίαια, κάποιες εκατοντάδες δάρθηκαν, τετρακόσιοι φοιτητές συνελήφθησαν και η Σορβόννη έκλεισε για λόγους ασφαλείας.

Η επέμβαση στην Σορβόννη έκανε φοιτητές από όλη τη Γαλλία να ταξιδέψουν στο Παρίσι. Οι καταλήψεις επεκτάθηκαν σε πανεπιστήμια και άλλων πόλεων της Γαλλίας. Οι εργάτες του εργοστασίου της Ρενό σε συμπαράσταση κατέβηκαν σε απεργία, άλλοι 10 εκατομμύρια εργάτες ακολούθησαν το παράδειγμά τους και οι ιδεολόγοι του κομμουνιστικού κινήματος άρχισαν να προβληματίζονται για το αν ο Μαρξ είχε κάνει λάθος και η επανάσταση θα ερχόταν με τη συμμαχία εργατών και φοιτητών.

Το 1848 ήταν το έτος των επαναστάσεων του 19^ου αιώνα. Το 1968 ήταν το έτος των εξεγέρσεων για τους φοιτητές και τους διανοούμενους για τον 20ό. Από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια που οι φοιτητές διαδήλωναν, χωριστά όμως λευκοί και μαύροι, μέχρι τη Βενετία που τον Αύγουστο ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, ο Μάρκο Μπελόκιο, ο Πιερ Παόλο Παζολίνι και η Λιλιάνα Καβάνι σχημάτιζαν επιτροπή που θα μποϊκόταρε το φεστιβάλ, η Αμερική και η Ευρώπη είχαν πάρει φωτιά. Η πρώτη ένδειξη ότι το φοιτητικό κίνημα δεν ήταν τόσο προλεταριακό όσο ήθελε να δείξει ήρθε με τη φράση του Παζολίνι «Οι μπάτσοι είναι τα παιδιά των φτωχών». Προσθέτοντας ότι νεαροί εξτρεμιστές φοιτητές στήριζαν τον φασισμό της αριστεράς.

Υστερα από 56 χρόνια η αριστερά έχει πολλαπλούς οργασμούς. Η ιστορία επαναλαμβάνεται στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Το οποίο οι φοιτητές κατέλαβαν διαμαρτυρόμενοι. Διαδηλώσεις επίσης υπήρξαν στα πανεπιστήμια της Νέας Ορλεάνης και της Αριζόνας. Η αφορμή μπορεί να είναι η επέμβαση του Ισραήλ στην Παλαιστίνη. Η αιτία όμως είναι, όπως πάντα σε μαζικές φοιτητικές κινητοποιήσεις, η ανάγκη έκφρασης μιας γενιάς. Απέναντι στη συντήρηση της προηγούμενης.

Στα 58 χρόνια που πέρασαν τα περί πλούσιων και φτωχών του Παζολίνι συνεχίζουν να ισχύουν. Ο φοιτητής του Κολούμπια για τετραετή φοίτηση χρειάζεται τους μισθούς 6,5 χρόνων ενός Νεοϋορκέζου αστυφύλακα. Φυσικά δεν θα υπάρξει κάποιος για να το πει δημόσια όπως ο Παζολίνι. Το cancel culture θα τον «ακύρωνε» και δεν θα ξαναδούλευε στη ζωή του. Ακόμα μία διαφορά ανάμεσα σε δύο εποχές που επιφανειακά μοιάζουν αλλά κατά βάθος δεν έχουν καμία σχέση.

Οι «παραδειγματικές» τιμωρίες στο ποδόσφαιρο

Τα επεισόδια στο ματς του ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ στην Τούμπα είναι αφορμή για να φανεί πόσο αποτελεσματικά είναι τα μέτρα που πήρε η πολιτεία μετά το κλείσιμο των γηπέδων. Το σύστημα ελέγχου των εισιτηρίων δεν έχει τελειώσει αλλά έχει ολοκληρωθεί η τοποθέτηση καμερών υψηλής ευκρίνειας. Οπότε μπορεί να αναγνωριστεί κάθε πρόσωπο που βρισκόταν την ώρα των επεισοδίων στον αγωνιστικό χώρο. Το μεγάλο λάθος θα είναι αν η αποτελεσματικότητα των μέτρων κριθεί με το κατά πόσο οι ένοχοι τιμωρήθηκαν παραδειγματικά.

Το «παραδειγματικά» δεν αφορά το σύστημα ασφαλείας αλλά τους νόμους με τους οποίους κρίνει ο δικαστής. Επειδή μιλάμε για ποδόσφαιρο, το «παραδειγματικά» έχει μεγάλη δόση υποκρισίας. «Παραδειγματικά» ο οπαδός θέλει να τιμωρούνται μόνο οι αντίπαλοι. Το θέμα είναι αν βελτιώθηκε ο έλεγχος ή αν το κλείσιμο των γηπέδων και το καινούργιο σύστημα ασφαλείας πήγαν στράφι.

Περιμένουμε λοιπόν να δούμε την πλήρη εικόνα από τις κάμερες του γηπέδου. Εχουν περάσει 25 χρόνια από ένα ματς του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, όταν οι φρεσκοτοποθετημένες κάμερες «χάλασαν» με το που έγιναν επεισόδια στα επίσημα. Και τώρα δεν μιλάμε για τεχνολογία του ‘90 αλλά για κάμερες υψηλής ευκρίνειας που διαβάζουν όνομα σε διαπίστευση.

«ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ»

ΓΙΑΤΙ… ΠΡΕΠΕΙ

Στην Ελλάδα έχουμε μεγαλύτερη παράδοση στον εορτασμό του Πάσχα από των Χριστουγέννων. Από τη Μεγάλη Παρασκευή με τον Επιτάφιο μέχρι το βράδυ της Ανάστασης η γιορτή του Πάσχα χαιρετίζει την άνοιξη σε ανοιχτούς χώρους. Το Πάσχα είναι η γιορτή που διαφοροποιεί τους Ελληνες και το βράδυ στις εκκλησίες γίνεται σημείο αναφοράς. Από τη στιγμή που ο Ελληνας του εξωτερικού πάψει να γιορτάζει το Πάσχα στην εκκλησία, σε μεγάλο βαθμό έχει πάψει να ανήκει στην παροικία.

Το Πάσχα μαζί με τις παρελάσεις στις εθνικές εορτές έχει γίνει ο στόχος των «προοδευτικών». Είναι εθνικιστικό, επικίνδυνο, υποθάλπει τη σχέση Εκκλησίας και κράτους και δεν λέει κανένας ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Αλλά πόσο περισσότερο πολιτισμένο και ευρωπαϊκό δεν θα ήταν να αφορά μόνο εκείνους που πιστεύουν και να το γιορτάζουν κλεισμένοι στις εκκλησίες τους…

Προσθέτουν πόσο πιο σύγχρονο και ορθό πολιτικά θα ήταν αντί να λέμε «Καλό Πάσχα» να λέμε «Χρόνια πολλά». Αφού, πού ξέρεις σε τι θρήσκευμα πιστεύει ο άλλος και με τα «Καλό Πάσχα» και τα «Χριστός Ανέστη» μπορεί να τον προσβάλεις. Χωρίς να είμαι ιδιαίτερα πιστός, καταλαβαίνω κάτι. Το «Καλό Πάσχα», την εποχή που οι επιθέσεις στις παραδόσεις εντείνονται, έχει μεγαλύτερη σημασία από κάθε άλλη ευχή.