Ο Χρήστος Σπίρτζης ανακάλυψε ότι η στήριξη του Μητσοτάκη στην κοινωνία δεν ήταν «ψίχουλα», ούτε «συσσίτια», όπως έλεγε προεκλογικά. Αντιθέτως, μιλώντας στο MEGA, τόνισε ότι η αγορά είχε πάρει μία μεγάλη ανάσα και επέκρινε το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή τον Τσακαλώτο και την Αχτσιόγλου, για το κενό στην ενημέρωση των υπόλοιπων βουλευτών του.

Και ο «σύντροφος» Δημήτρης Βίτσας έπεσε από τα σύννεφα: «Δεν πήραμε χαμπάρι τι γινόταν στην κοινωνία, λοιδορούσαμε τα 100-150 ευρώ επίδομα, αλλά ο κόσμος δεν τα αντιμετώπιζε ως ένα άθλιο σύστημα Μητσοτάκη, τα είχε ανάγκη».

Δηλαδή ο Σπίρτζης περίμενε από την Αχτσιόγλου να μάθει εάν η αγορά πηγαίνει καλά και εάν τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ που διέθεσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη για τη στήριξη των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων ήταν ουσιαστική βοήθεια ή όχι. Δεν διάβαζε τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, που έδειχναν ότι ο τζίρος των καταστημάτων έσπαγε όλα τα κοντέρ, δεν έβλεπε ότι η εστίαση και ο τουρισμός έχουν απογειωθεί, δεν στεκόταν στα ρεκόρ ανάπτυξης που κατέγραφε η ελληνική οικονομία σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης.

Οταν, όμως, κάνεις αντιπολίτευση καταγγέλλοντας τα «πετσωμένα» Μέσα Ενημέρωσης, τους «αργυρώνητους» δημοσιογράφους, τους «απατεώνες» δημοσκόπους και δεν βλέπεις την πραγματικότητα, τότε η «άτιμη» κοινωνία θα σου στείλει το λογαριασμό.

Κι αυτό έχει πάθει ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπέστη στρατηγική ήττα γιατί υπέπεσε σε στρατηγικά λάθη. Παρασύρθηκε από τα κομματικά τρολ, που έβγαζαν μεροκάματα βρίζοντας τον Μητσοτάκη, και πίστεψε ότι αυτό ήταν το «κοινό αίσθημα». Αντί να κάνει από το 2019 αυτοκριτική για το δυσμενές αποτέλεσμα, ανέβηκε στο σκουριασμένο άρμα των αγανακτισμένων, μόνο που τώρα οι πλατείες ήταν γεμάτες από θαμώνες που ήθελαν την κανονικότητα στη ζωή τους και όχι νέες περιπέτειες τύπου 2015.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκόπηκε από την κοινωνία, ο Τσίπρας έχει τεράστιες ευθύνες για αυτό το διαζύγιο με την κοινή λογική. Το μένος του κατά του πρωθυπουργού τον οδήγησε σε ακατανόητες επιλογές και σε μία αντιπολίτευση που κραύγαζε αντί να ακούει την κοινωνία.

Στα χρόνια της πανδημίας μιλούσε για «ύφεση Μητσοτάκη», όταν η παγκόσμια οικονομία δεχόταν τα πλήγματα από την καραντίνα και τα κλειστά καταστήματα. Αργότερα, με την ενεργειακή κρίση, ο Τσίπρας ξιφουλκούσε για την «ακρίβεια Μητσοτάκη», δεν είχε ακούσει τίποτα για την έκρηξη του πληθωρισμού σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

Μετά τα εκλογικά αποτελέσματα του Μαΐου και του Ιουνίου, όπου ο ελληνικός λαός έδωσε πάνω από 40% στον Μητσοτάκη και βύθισε τον ΣΥΡΙΖΑ στο 17,8%, στην Κουμουνδούρου απορούσαν για τα αίτια της συντριβής. Ο Τσίπρας δεν μπορούσε να πιστέψει πόσο μακριά βρισκόταν από την πραγματικότητα, ο Σπίρτζης ανακάλυψε τα καλά της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο Βίτσας άκουσε κατόπιν κάλπης το βουητό της κοινωνίας.

Οπως φαίνεται, στον ΣΥΡΙΖΑ θα έχουμε πολλά ακόμα επεισόδια μέχρι να φτάσουμε στη νέα ηγεσία. Οσα δεν έπραξαν από το 2019, όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να δουν τα λάθη τους και να ασκήσουν αξιόπιστη αντιπολίτευση, τα βρίσκουν τώρα μπροστά τους. Αλλοτε αιφνιδιασμένοι, όπως ο Σπίρτζης, και άλλοτε ζαλισμένοι, όπως ο Τσίπρας, μετά την κατραπακιά των εκλογών.