Η κάθε ανάμνηση, η κάθε μνήμη, δεν πρέπει να μας ενώνει μόνο με τα γεγονότα. Συνδεδεμένα με αυτά είναι υψηλά ιδανικά, είναι και διδάγματα για κάθε γενιά Ελλήνων. Οπως λέμε «μνήμη Αγίου, μίμηση Αγίου», το ίδιο
ισχύει και για τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για την Ελλάδα. Το να θυμόμαστε έναν ήρωα και να μην εκτιμάμε στην πράξη τις αρετές του είναι κάτι το στείρο, κάτι το τυπικό. Γι’ αυτό και οι Ελληνες που θυμόμαστε
τον Μπότσαρη οφείλουμε να δείχνουμε έμπρακτα την προς αυτόν ευγνωμοσύνη μας.

Ο Σουλιώτης Μάρκος Μπότσαρης (1790-1823) είναι ένας από τους πιο αγαπητούς αγωνιστές της Εθνεγερσίας. Η καίρια αρετή του, από την οποία πήγαζαν οι άλλες, ήταν η φιλοπατρία του. Το πρώτο που έκανε ο γόνος της
πολυμελούς οικογένειας των γενναίων Μποτσαραίων ήταν, με την έναρξη της Επανάστασης, νεότατος, να συγκροτήσει ομάδα, να καθιερώσει σημαία- λάβαρο με τον Αγιο Γεώργιο στο μέσον και με γύρω από την εικόνα γραμμένα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΠΑΤΡΙΣ – ΘΡΗΣΚΕΙΑ, και να ξεκινήσει τον ένοπλο αγώνα κατά των Τούρκων, με πολλές επιτυχίες.

Αρετή του ήταν επίσης η αποφασιστικότητά του. Οταν η διοίκηση, από φθόνο προς αυτόν, για να τον ταπεινώσει, ονόμασε μαζί του άλλους είκοσι «στρατηγούς», ο Μπότσαρης δεν αποχώρησε, θιγμένος, από την επικείμενη μάχη με τους Τούρκους. Εκείνο που έκανε ήταν μπροστά σε όλους τους αποκληθέντες «στρατηγούς» να σκίσει το δίπλωμα που του είχε αποστείλει η διοίκηση, όπως και σε αυτούς, και να πει πως ο επικεφαλής των εχθρών, Τούρκος πασάς Σκόντρα, δίνει διπλώματα και όποιος είναι ικανός θα το
πάρει κατά τη μάχη από εκείνον.

Τρίτη αρετή του Μάρκου Μπότσαρη ήταν το πνεύμα τής υπέρ πατρίδας θυσίας του. Την παραμονή της μάχης, στο συμβούλιο που έγινε, ο Μπότσαρης και οι άλλοι οπλαρχηγοί συμφώνησαν τις πρώτες πρωινές ώρες να επιτεθούν
στο στρατόπεδο του εχθρού και κανόνισαν τις θέσεις που θα είχε ο καθένας τους. Ο Μπότσαρης, στις 5 το πρωί, με τους 350 στρατιώτες του ήταν έτοιμος για τη μάχη, αλλά δεν είδε κανέναν άλλον να κινείται… Τότε δεν
είπε να αποφύγει κι εκείνος τη μάχη, αλλά επιτέθηκε κατά των Τούρκων, που τους βρήκε κοιμώμενους. Ο ίδιος σκότωσε πολλούς, αλλά στην άνιση μάχη πληγώθηκε. Για να μην προξενήσει δειλία στους συντρόφους του
πολεμούσε και πληγωμένος, μία όμως μπάλα τον βρήκε στο μέτωπο… Του Μπότσαρη η φιλοπατρία, η γενναιότητα, η αυτοθυσία, η αγνότητα των προθέσεων, η εντιμότητα και η αποφασιστικότητα του χαρακτήρα, μαζί με το νεαρό της ηλικίας του, ενέπνευσαν σπουδαίους λογοτέχνες και καλλιτέχνες, Ελληνες και ξένους.