Μία νέα γυναίκα δολοφονήθηκε από τον πρώην σύντροφό της λίγα μέτρα μπροστά από το φυλάκιο του Τμήματος και αφού πρώτα έκανε τα πάντα προκειμένου να προστατευθεί από τη φονική, όπως αποδείχθηκε τελικώς, απειλή.

Πήγε στο αστυνομικό τμήμα, συνομίλησε με τρεις γυναίκες αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, πήρε την Αμεση Δράση και προσπάθησε να βρει μόνη της περιπολικό, έκανε τα πάντα ως μία νομοταγής πολίτης για να αντιμετωπίσει την απειλητική συμπεριφορά του 39χρονου δράστη.

Κι όμως, κανείς δεν μπόρεσε να την προστατεύσει. Η δολοφονία της θα μπορούσε να αποτραπεί εάν τα μέλη της ΕΛ.ΑΣ. λειτουργούσαν με στοιχειώδη επαγγελματισμό και δεν αντιμετώπιζαν το «περιστατικό» ως μία ακόμα γραφειοκρατική διαδικασία, όπου έπρεπε να συμπληρώσουν «κουτάκια» σαν να απασχολούνταν σε έναν ασφαλιστικό φορέα καταμέτρησης ενσήμων.

Και εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Μπορεί να «ξηλώθηκαν» ο διοικητής του αστυνομικού τμήματος και όσοι αστυνομικοί είχαν εμπλοκή στη συγκεκριμένη δολοφονία, όμως το ζητούμενο είναι να «ξηλωθούν» οι νοοτροπίες που έχουν ριζώσει σε κρατικές υπηρεσίες, μετατρέποντας τους λειτουργούς σε άβουλους και ανεύθυνους γραφειοκράτες.

Οι «μαύρες τρύπες» στο Δημόσιο είναι πολλές και δυστυχώς τις ανακαλύπτουμε κατόπιν τραγωδιών. Το είδαμε στην περίπτωση του σιδηρόδρομου, όπου μετά το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών διαπιστώθηκε ότι η λειτουργία του δικτύου σε ένα μεγάλο τμήμα του είχε αφεθεί στα χέρια ενός ανεκπαίδευτου, ακατάλληλου και επικίνδυνου σταθμάρχη, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή άλλη δικλίδα ασφαλείας. Σιδηροδρομικοί που έπρεπε να βρίσκονται στο πόστο τους απουσίαζαν, επόπτες «κοιμούνταν», ο κανονισμός λειτουργίας του δικτύου παραβιάσθηκε επανειλημμένως χωρίς κανείς να νιώσει την ευθύνη ή την ανησυχία για το εάν τα τρένα κινούνταν στις σωστές γραμμές.

Είδαμε ότι και στην ΕΛ.ΑΣ. υπάρχουν «μαύρες τρύπες». Ενας καταδικασθείς αστυνομικός για συμμετοχή σε κύκλωμα έκδοσης πλαστών διαβατηρίων βρισκόταν στο φυλάκιο του Τμήματος Αγίων Αναργύρων σαν να μην συνέβαινε κάτι μεμπτό, στελέχη της Αστυνομίας λειτούργησαν με την κλασική «ανευθυνοϋπευθυνότητα», με δραματική κατάληξη τον βίαιο θάνατο μίας νέας γυναίκας.

Πρέπει επιτέλους να κοπεί αυτή η αλυσίδα ανικανότητας και ανευθυνότητας, που έχει τυλίξει τη λειτουργία του κρατικού τομέα ακόμα και σε υπηρεσίες νευραλγικής σημασίας για τη δημόσια ζωή. Γνωρίζουμε ότι το «πελατειακό κράτος» έχει βαθιές ρίζες, όμως οι πολίτες έχουν εκλέξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη για να «σπάσει αβγά» και να προχωρήσει σε βαθιές μεταρρυθμίσεις.

Οι ευθύνες ανήκουν στην κυβέρνηση, αλλά αγγίζουν συνολικά το πολιτικό σύστημα. Η αντιπολίτευση διαχρονικά ζητάει πολύ εύκολα παραιτήσεις, δηλαδή απολύσεις υπουργών, ωστόσο ποτέ δεν έχει ζητήσει απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Δεν δέχεται καν τη διαδικασία αξιολόγησης του προσωπικού, για όλα φταίνε οι πολιτικοί αντίπαλοι αλλά ποτέ οι υπάλληλοι, έτσι συντηρείται η πελατειακή σχέση με τα κόμματα.

Η κοινωνία έχει ωριμάσει και έχει θέσει υψηλές απαιτήσεις από την κυβέρνηση, που οφείλει να εντοπίσει τις «μαύρες τρύπες» στο κράτος και να τις αντιμετωπίσει άμεσα. Χωρίς δικαιολογίες, επικαλύψεις και μπαλώματα. Τα γεγονότα βοούν, κρατικές υπηρεσίες έχουν παραδοθεί στην αργομισθία και την ανικανότητα, δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες καθυστερήσεις και ολιγωρίες.