Κι αν ρωτήσετε τους εκλεγμένους συνέδρους τι ακριβώς έγινε, εκτός από την εικόνα του τέλειου διχασμού, δύσκολα θα πάρετε απάντηση. Ακούστηκαν θέσεις για την Παιδεία; Την οικονομία, τη γεωργία, την άμυνα και το προσφυγικό, την Ουκρανία, την Παλαιστίνη και τη Γάζα; Κατατέθηκε πρόταση δυναμική για να την αντιτάξει στην πρωτοκαθεδρία του Μητσοτάκη; Ούτε ως ανέκδοτο. Ολα έγιναν για να επισπεύσει ο Κασσελάκης τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ από συνασπισμό… σε ιδιωτική εταιρία.

ΜΕ ΕΤΟΙΜΟΥΣ μονολόγους πήραν τον λόγο σύνεδροι, που μέσα στο πανδαιμόνιο, έμοιαζαν με… allien. Κανείς δεν άκουγε κανέναν. Το ζήτημα ήταν ότι ο αρχηγός βιαζόταν να «τα αλλάξει όλα». Το περιβόητο δελτίο το αποδεικνύει: «Τι θέλετε ο Στεφάνος Κασσελάκης να αλλάξει;», μα αφήνει και τίποτε όρθιο; Οργανωτικά, όνομα, τίτλος, σήμα, ούτε καν την κατεστημένη αριστερή ιδεολογία.

ΑΥΤΗ, ΛΟΙΠΟΝ, ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι του τέως αρχηγού. Πέντε μήνες έμεινε σιωπηλός, ως… καβάτζα. Αποφάσισε να ασκήσει την εξουσία του κτήτορος, του μέντορος, του φύλακος του «πολιτικού κεφαλαίου της Αριστεράς».

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ, τώρα, τις αναλύσεις, σε αριστερά έντυπα και ΦΕΚ του ΣΥΡΙΖΑ, μερικοί υποστηρίζουν ότι ο Τσίπρας βρόντηξε το μανιφέστο του, μία ώρα πριν από την εναρκτήρια ομιλία του Κασσελάκη, για να τον ενισχύσει απέναντι στους αμφισβητίες και αντιφρονούντες, ζητώντας να ξαναβαπτιστεί στην εκλογική επιείκεια των συντρόφων. Σαν κολυμβήθρα του απεσταλμένου -μετάφραση της λέξης Σιλωάμ- ώστε κανείς να μην μπορεί πια να τον αμφισβητεί. Ετσι, να πάει ασφαλής έως τις εκλογές του Ιουλίου 2027.

ΑΛΛΟΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ότι είχε αποφασίσει να τον καθαρίσει, βλέποντάς τον να εξελίσσεται σε έναν… Τσίπρα, λίγο πριν πετάξει τον Αλαβάνο έξω από τον Συνασπισμό! Οποιο από τα δύο κι αν είχε στον νου του, η παράσταση για αυτόν τελείωσε κι έσβησαν τα φώτα. Εκεί που νόμιζε/νόμιζαν πως ήταν «το κεφάλαιο» του ΣΥΡΙΖΑ, ανακάλυψε ότι ολίγοι πιστοί απέμειναν. Περισσότεροι όμως τον μισούν.

ΓΙΑΤΙ; Επειδή δεν κατόρθωσε να τους περάσει από την έρημο της αντιπολίτευσης του 2019 στον παράδεισο της διακυβέρνησης, όπου βρύσες τρέχουν χρήμα και φίλοι ανοίγουν «μαγαζιά». Ισως, ενδόμυχα, περίμεναν πως μετά τον νέο θρίαμβο του Μητσοτάκη, τουλάχιστον θα άρθρωνε εκείνο το θρυλικό mea culpa του Ανδρέα. Εις μάτην πήγαν τόσα χρόνια μελέτης της εκφοράς του λόγου του, του ηχοχρώματος της φωνής του και των χειρονομιών του; Αντί όμως ταπεινής συγγνώμης, μη αναγνωρίζοντας κανένα λάθος του, έγινε… χειμερινός κολυμβητής.

Η ΣΥΓΧΥΣΗ είναι μεγάλη σε οπαδούς, μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς το κόμμα έχασε «τη σαβούρα του» και μπάταρε. Αμφιβάλλω αν θα μπορέσει να ισορροπήσει έως τις ευρωεκλογές σε ένα 10% ή και πόσο πιο κάτω μπορεί να πέσει. Ποιος θα ψηφίσει κόμμα με υπό προθεσμία αρχηγό, που υπόσχεται φρου-φρου και αρώματα αλλά έχει, αναμφίβολα, ταλέντο παρουσιαστή ριάλιτι; Ναι! Το ‘χει! Τι χειρονομίες! Οποία κομψότης εις το πήγαινε-έλα, μέσα στο γιγάντιο, κόκκινο σκηνικό που τον κατάπινε. Τον έδειχνε μικρό και ασήμαντο. Ακόμη και η προσπάθειά του να απευθύνει λόγο σκληρό κατά Μητσοτάκη, μη και λειτουργήσει σαν κόλλα ούχου, θυμηδία προσέφερε.

ΚΑΘΩΣ ΑΠΟΣΥΡΘΗΚΕ η αριστερά ηθικού πλεονεκτήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε γυμνός. Με φύλλο συκής… έναν Κασσελάκη.