Πάλι «πρωινάδικο», πάλι δημόσια ψυχανάλυση. Λίγο νωρίτερα κάποιοι προσπάθησαν να πουν ότι οι χιλιάδες άνθρωποι που μαζεύονται στην Κέρκυρα για το Πάσχα -εδώ και πολλά χρόνια- μαζεύτηκαν φέτος για να… αποθεώσουν τον Στ. Κασσελάκη, σε μια… μεγαλειώδη συγκέντρωση.

Ανήμερα του Πάσχα ένας δικηγορίσκος «σύμβουλος» του προέδρου εξέμεσε όλο το μίσος και τη μιζέρια που του σπαράζει τα μέσα του, γράφοντας στο Χ «Ουδείς Ανέστη». Η εχθροπάθεια που χαρακτηρίζει το λούμπεν στοιχείο, το οποίο αποτελεί το περιβάλλον του προέδρου του «κόμματος Κασσελάκη», ανέβλυσε αβίαστα, δηλητηριάζοντας την κοινωνία. Ο νεόκοπος «αριστερός» Α. Σπηλιωτόπουλος και τα άλλα τζιμάνια του επικοινωνιακού επιτελείου του έχουν πιστέψει πως έχουν χτυπήσει φλέβα πολιτικού χρυσού. Αγκαλιάζοντας ό,τι λούμπεν κυκλοφορεί στην πιάτσα. Ανορθολογικούς, ψεκασμένους, αντισυστημικούς της πλάκας, αποτυχημένους που τους φταίει πάντα κάποιος άλλος και πάντα η «άδικη κοινωνία», φθονερούς και ρεβανσιστές της προσωπικής τους αποτυχίας.

Ο ίδιος ο Στ. Κασσελάκης τα συμπυκνώνει όλα αυτά. Διαφορετικός που το υπερπροβάλλει, «επιτυχημένος» χωρίς χειροπιαστές αποδείξεις, και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ με την ίδια άνεση, υπέρ του «ιερού ΝΑΤΟ» αλλά και της Χαμάς, με την Εκκλησία αλλά εναντίον της, με τους φτωχούς αλλά και με τους πλούσιους. Ενας πολιτικός αχταρμάς, ο οποίος είναι αδύνατον να μεταλλαχθεί σε μια στοιχειωδώς σοβαρή πολιτική. Γι’ αυτό και κάθε φορά που μιλάει -όχι σε πρωινάδικο- είτε προσθέτει χαλαρά και γαλαντόμα 11 δισ. για την Υγεία ή 3-4 δισ. το χρόνο για τη 13η και τη 14η σύνταξη. Μόνο ανεύθυνοι και πραγματικά ανίδεοι άνθρωποι μπορούν να το κάνουν αυτό και να κοκορεύονται. Οι οποίοι όμως χρειάζονται κι άλλα δύο χαρακτηριστικά: τον αχαλίνωτο λαϊκισμό και τη λούμπεν νοοτροπία. Μόνο έτσι η πολιτική φτήνια μπορεί να πιάσει από το χέρι το απολιτίκ και να σεργιανίσουν μαζί υπερήφανα στους πολύχρωμους δρόμους που βγάζουν στο πουθενά.

Πρέπει κάποιος να είναι ποτισμένος από το λούμπεν για να πανηγυρίζει για το Μάτι και να οδύρεται για τα Τέμπη. Πρέπει κάποιος να είναι βαφτισμένος στα νάματα του λούμπεν για να κοροϊδεύει τόσους μήνες, τόσους πολλούς και να μη δίνει στην δημοσιότητα -όπως έχει δεσμευτεί- την περιουσιακή κατάστασή του και τον ακριβή αριθμό των εταιριών του. Οι οποίες, εφόσον είναι νόμιμες, είναι και αδιανόητο γιατί δεν τις δημοσιοποιεί, ώστε να απαλλαγεί από το άγος της υποψίας πως δεν είναι νόμιμες και καθαρές. Πρέπει να είσαι λούμπεν για να υιοθετείς χωρίς ανάσα σενάρια, όπως προκύπτει από την έρευνα της ΕΛ.ΑΣ. για «φερόμενες διαρρήξεις» στο γραφείο του διευθυντή εκλογών του ΥΠΕΣ. Πρέπει να είναι κανείς πολύ λούμπεν για να χρησιμοποιεί τόσο εξόφθαλμα στημένα-ανύπαρκτα «γεγονότα», ώστε να υπηρετήσει το αφήγημα της νοθείας των εκλογών και της ανάγκης για «διεθνείς παρατηρητές», το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο, από μια εκ των προτέρων φτηνή δικαιολογία για την ενδεχόμενη ήττα στις επερχόμενες εκλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που υπήρχε -με όλα τα πολλά στραβά του- δεν υπάρχει πλέον. Στη θέση του υπάρχει ένα λαϊφστιλίστικο κόμμα, το οποίο επικοινωνεί με την ίδια άνεση και με τα ακροαριστερά και με τα ακροδεξιά κοινά. Και βέβαια με όλο το απολιτίκ, που κουβαλάει τη θολούρα όλου του κόσμου. Προϋπόθεση γι’ αυτήν την άνετη επικοινωνία είναι η λούμπεν συγκολλητική νοοτροπία. Και ο πρόεδρος την έχει με το παραπάνω. Ισως όμως ξεχνάει ότι οι λούμπεν και οι απολιτίκ, που είναι θορυβώδεις μειοψηφίες, ξεχνούν να πάνε στις κάλπες, γιατί απλώς δεν είναι στην κουλτούρα τους.

ΑΙΧΜΗ

H «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ»…

Εντάξει, όλα σχετικά είναι, αλλά μερικά είναι άσχετα. Η συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ, έναν μήνα πριν από τις ευρωεκλογές, δείχνει πως πλέει σε πελάγη ευτυχίας επειδή φαίνεται πως κερδίζει τη δεύτερη θέση. Το ότι βρίσκεται μακριά από το 20% ή πολύ περισσότερο από την πρωτιά ουδόλως ανησυχεί κανέναν. Οπως και το γεγονός ότι ακόμα και δεύτερος θα βλέπει τις πλάτες της Ν.Δ. από απόσταση 17-20 μονάδων.

Η συμπεριφορά του ΠΑΣΟΚ, μετά τις αλλεπάλληλες παλινωδίες που ρυτίδιασαν το πολιτικό πρόσωπό του, αποπνέει ηττοπάθεια. Η μουρμούρα έχει αρχίσει κι αν δεν συμβεί κάτι ανατρεπτικό ο Ν. Ανδρουλάκης θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις για την «πολιτική ήττα» της τρίτης θέσης.

Και τα δύο κόμματα, ανεξαρτήτως της μεταξύ τους κόντρας για τη δεύτερη θέση και της σχεδόν απόλυτης σύμπλευσής τους στο «αντιμητσοτακικό μέτωπο», θα έχουν μετά τις 9 Ιουνίου ακριβώς το ίδιο πρόβλημα που έχουν και τώρα και δεν τα αφήνει να σηκώσουν κεφάλι. Δεν μπορούν να δημιουργήσουν ψήγμα εναλλακτικής διακυβέρνησης για τη χώρα. Ούτε ποιοτικά ούτε ποσοτικά.

Γι’ αυτό ακούγεται όλο και πιο συχνά το μετεκλογικό αφήγημα της συμμαχίας των «προοδευτικών δυνάμεων». Δηλαδή, πρακτικά της αριθμητικής πρόσθεσης των ποσοστών που θα πάρουν τα δύο κόμματα. Υπό μια έννοια, αυτό το αφήγημα βολεύει και τον Στ. Κασσελάκη και τον Ν. Ανδρουλάκη. Θα κρύψουν και οι δύο την πολιτική αποτυχία τους πίσω από τη «μεγάλη ιδέα» ενός εν δυνάμει εναλλακτικού σχήματος. Τα καλά για αυτήν την απαρχαιωμένη ιδέα τελειώνουν κάπου εδώ. Και αρχίζουν τα ουσιαστικά προβλήματα.

Οσο κι αν εξόκειλε το ΠΑΣΟΚ ο Ν. Ανδρουλάκης, κάνοντας μια εντελώς λάθος παραδοχή -τελειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ώρα να πάρουμε πίσω τους δικούς μας κάνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ-, ένα πολύ σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων του εξακολουθεί να αποστρέφεται πολιτικά και τον ΣΥΡΙΖΑ και το «κόμμα Κασσελάκη». Πολλοί απ’ αυτούς είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχουν σε παιδαριώδη πολιτικά παίγνια. Το ίδιο ισχύει και για ένα τμήμα παλιών αριστερών που έχουν ξεμείνει στον ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζοντας σε ένα θαύμα, παρόμοιο με αυτό που έγινε στην κολυμπήθρα που βαφτίστηκε ο τρόφιμος των πρωινάδικων. Ομως αυτοί ήταν και είναι μεταξύ εκείνων οι οποίοι προσπάθησαν να διώξουν το ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ακόμα υπήρχε η ψευδαίσθηση ότι παραμένει κόμμα εξουσίας. Ούτε αυτοί θα συμμετάσχουν σε ένα σενάριο που το έχουν πολεμήσει.

Υπάρχει το θέμα ποιος θα ηγηθεί των «προοδευτικών δυνάμεων», υπάρχει το θέμα της πολιτικής που θα συγκολλήσει (;) τους άλλοτε εμπόλεμους χώρους, υπάρχει το θέμα αν η νέα πελατεία του Στ. Κασσελάκη ακούει ΠΑΣΟΚ και παθαίνει αναφυλαξία, υπάρχει όμως και το πολύ πρακτικό θέμα: Οσοι κάνουν από τώρα προσθέσεις θα βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να χρειαστεί να κάνουν αφαιρέσεις. Και τότε θα ισχύει το «τι έχεις Γιάννη; Ο,τι είχα πάντα».

«ΚΟΥΜΠΩΜΕΝΟΣ» Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ

Ολα δείχνουν ότι μέρα με τη μέρα έως τις 13 Μαΐου που θα γίνει στην Αγκυρα η συνάντηση του Κ. Μητσοτάκη με τον Τ. Ερντογάν χαμηλώνει ο πήχυς των προσδοκιών. Μπορεί ο Τούρκος πρόεδρος να λέει ότι τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει τις δύο χώρες να έρθουν πιο κοντά, μπορεί τα νερά στο Αιγαίο να είναι ήρεμα και η επέλαση των Τούρκων τουριστών στα νησιά του Βορείου Αιγαίου -και όχι μόνο- να είναι εντυπωσιακή, ωστόσο υπάρχουν και οι πράξεις. Η μετατροπή της μοναδικής Μονής της Χώρας σε τζαμί στα πρότυπα της Αγ. Σοφίας. Υπάρχει το μάθημα της «Γαλάζιας Πατρίδας» που μπαίνει στα τουρκικά σχολεία. Υπάρχει η ρήξη της Τουρκίας με τη Δύση, η οποία -μεταξύ άλλων- ακύρωσε τη συνάντηση του Τούρκου προέδρου με τον Τζ. Μπάιντεν. Υπάρχει η φιλοξενία του ηγέτη της Χαμάς στην Τουρκία και η ταύτιση του Τ. Ερντογάν με τη Χαμάς. Υπάρχει η διακοπή των εμπορικών σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ. Υπάρχουν οι επαναλαμβανόμενες αναφορές στην «τουρκική μειονότητα στη Θράκη». Και υπάρχει αναβαθμισμένη η άρνηση της Τουρκίας για λύση του Κυπριακού με βάση το Διεθνές Δίκαιο και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Υπάρχουν βέβαια και οι 15 διμερείς συμφωνίες που είναι έτοιμες να υπογραφούν και είναι αμοιβαία επωφελείς και για τις δύο χώρες. Αλλά το κλίμα δεν είναι ανοιξιάτικο.

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Τόσο πολύ έχει ενοχλήσει η υποψηφιότητα Μπελέρη, ώστε να κουβαληθεί ο Ράμα στην Αθήνα;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Μαχαίρι στις κρατικές επιδοτήσεις σε αρκετές Μονές του Αγ. Ορους. Θα σταματήσουν άραγε να αβαντάρουν απροκάλυπτα τη Νίκη και τον λουφαγμένο κ. Νατσιό;