Εχοντας σίγουρη την επανεκλογή του σήμερα στο συνέδριο της CDU, δίνει μάχη για να αποκοπεί από τον ομφάλιο λώρο της Ανγκελα Μέρκελ. (Οπως έκανε, άλλωστε, και η ίδια με τον μέντορά της, Χέλμουτ Κολ.)

Χωρίς να την αναφέρει ονομαστικά, ο Μερτς «άδειασε» την προκάτοχό του υποστηρίζοντας ότι, αφενός, δεν βοήθησε αρκετά τον Βρετανό πρωθυπουργό, Ντέιβιντ Κάμερον, στο μοιραίο δημοψήφισμα του 2016, αφετέρου, δημιούργησε αρνητικό κλίμα στη Βρετανία με την πολιτική ανοιχτών θυρών στους πρόσφυγες. «Ως Γερμανία και ως Ε.Ε., δεν είμαστε κι εμείς εντελώς αλάνθαστοι για το Brexit. Xάσαμε την υπομονή μας με τον ειδικό ρόλο που έπαιζε ανέκαθεν η Βρετανία στην ευρωπαϊκή σκηνή… Θυμάμαι πως όταν ο Κάμερον ζήτησε αλλαγές στην κοινωνική πολιτική της Ε.Ε., επέστρεψε στο Λονδίνο με άδεια χέρια», τόνισε ο Μερτς.

Η αποποίηση της κληρονομιάς της Μέρκελ -με την οποία, άλλωστε, ποτέ δεν είχε αγαστές σχέσεις- έχει γι’ αυτόν μικρότερη σημασία από ό,τι η οικοδόμηση εμπιστοσύνης με τη σημερινή Βρετανία. Με λίγη τόλμη θα μπορούσε να το πει κανείς… διά της πλαγίας αντιστροφή του Brexit. Η ονομαστική αναφορά στον Κάμερον δεν ήταν τυχαία. Αυτός δεν είναι απόμαχος, όπως η τέως καγκελάριος, αλλά εν ενεργεία υπουργός Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου.

Ακόμη κι αν οι Συντηρητικοί χάσουν τις εκλογές, ο αρχηγός της CDU ως πρώην στέλεχος της BlackRock έχει κοινά με τον φιλοευρωπαίο ηγέτη των Εργατικών, Κιρ Στάρμερ. Ο τελευταίος αδυνατεί να αντιστρέψει το Brexit, αλλά μπορεί κάλλιστα να το αμβλύνει στην πράξη διατηρώντας σε ισχύ το αμφιλεγόμενο «Σχέδιο Ρουάντα» του Σούνακ για τις απελάσεις μεταναστών.

Ο Μερτς μάλιστα δήλωσε… θαυμαστής της βρετανικής πολιτικής απελάσεων στους «Financial Times», συνοψίζοντας το πολιτικό του όραμα: «Ως Γερμανία, έχουμε τεράστιο στρατηγικό συμφέρον να κρατήσουμε τη Βρετανία πολύ κοντά στην Ευρώπη».