Καλά για να ψηφίζουν και οι Ελληνες… εσωτερικού, που δεν μπορούν να πάνε την Κυριακή να στηθούν στις κάλπες, ούτε λόγος να γίνεται. Στον Ανδρουλάκη αναφέρομαι που όσο περνά ο καιρός από λίγος γίνεται λιγότερος, ώσπου να το πάρουμε απόφαση ότι όποιος μεγαλώνει στον κομματικό σωλήνα μάλλον είναι λιγοστός.

Ποιο το πρόβλημά του; Οτι άργησε η κυβέρνηση να προσθέσει στο νομοσχέδιο για την επιστολική ψήφο και την ψήφο εσωτερικού; Δηλαδή, η επέκταση τον μάρανε κι αλλιώς θα ψήφιζε; Καλά θα κάνει η κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί το «είπα – ξείπα» του Ανδρουλάκη, όχι γιατί φάνηκε κατώτερος της περίστασης αλλά γιατί με την πολιτική του απόφαση πρόσβαλε τους Ελληνες που ζουν στο εξωτερικό και περιμένουν να έχουν λόγο για τις αποφάσεις στο γενέθλιο τόπο τους.

Εχει δηλώσει ότι δεν «θα δέσει τα κορδόνια του Μητσοτάκη». Δηλαδή; Δεν θα ψηφίσει ούτε το νομοσχέδιο με το οποίο όλοι οι Ελληνες έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν με ποια σχέση θα ζουν με τον όποιο σύντροφό τους; Δεν θα ψηφίσει το νομοσχέδιο με το οποίο τα παιδιά των ομοφύλων θα γίνουν ορατά για το κράτος; Μετά τον Πολάκη που τον τρομάζει το ύψος, στα τριακόσια μέτρα και πάνω, για να μιλήσει στους συντοπίτες του για τον πολιτικό γάμο των ομοφύλων, ανάλογη υψοφοβία νιώθει και ο Ανδρουλάκης; Ο καημένος.

Δεν θα δέσει τα κορδόνια στα παπούτσια του Μητσοτάκη, είπε. Αλλά δένει τα κορδόνια του παλιού ΣΥΡΙΖΑ, μήπως και κονομήσει κανένα ψηφαλάκι από ένα κόμμα σε κατάρρευση. Πού να αναμετρηθεί  με τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον πολιτικό γάμο ή την κατάργηση της μοιχείας που θέσπισε ή με τον Σημίτη που δήλωνε ότι «σχέδιό μου είναι η Ελλάδα να έχει ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό» ή ακόμη και με τον ευεργέτη του, τον Βαγγέλη Βενιζέλο, που έβαλε πλάτη για να μη χρεοκοπήσει η Ελλάδα και βρεθεί έξω από την Ευρώπη, ώστε να περάσει στη χορεία της Αλβανίας.

Αμφιβάλλω κι αν μπορεί να διαβάσει κριτικά και να αξιολογήσει τις συνεχείς μετρήσεις της κοινής γνώμης, ώστε να αντιληφθεί ότι τα λίγα ψίχουλα που του δίνουν το προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποδεικνύουν την επιστροφή εκείνων που μετοίκησαν, αλλά αποτελούν την απόδειξη της αδυναμίας του να συνθέσει ένα νέο πειστικό αφήγημα.

Σήμερα, με το Νίκο Ανδρουλάκη το ΠΑΣΟΚ πορεύεται όχι για να ξαναγίνει κόμμα εξουσίας αλλά μόνο να υπάρχει. Αντί να σκέφτεται αν θα δέσει τα κορδόνια του Μητσοτάκη, αν θα του σιδερώσει τα πουκάμισα, ας δει πρώτα τι κάνει με τα δικά του κορδόνια, τα λυμένα για ατυχείς καβγάδες, ενώ η καθημερινότητα του πολίτη είναι αλλού.