Ναι, δεν μπορεί να απαντήσεις με βία όταν ο Αλκης ψέλλισε τι ομάδα ήταν και τον σκότωσαν, όταν η Ελένη είπε όχι και βρήκε μαρτυρικό θάνατο, όταν η Καρολάιν αντιστάθηκε και άφησε την τελευταία της πνοή δίπλα στο μωρό της, όταν την Τζωρτζίνα δεν την άφησαν να μεγαλώσει.

Πώς, όμως, να τα καταφέρεις; Πώς να ξεπεράσεις αυτό το πράγμα που σε πνίγει και να πεις ότι τον λόγο έχει πλέον η Δικαιοσύνη; Πού να βρεις αυτή τη δύναμη να φανείς ανώτερος, να κρύψεις τον πόνο και την οργή σου και να αφήσεις να πάρουν τα πράγματα τη φυσική τους και δίκαιη τροπή.

Πώς το άδικο να το αντιμετωπίσεις με δικαιοσύνη; Πώς, πώς, πώς…

Τις τελευταίες ώρες όλη η Ελλάδα παρακολουθεί σοκαρισμένη τα όσα συμβαίνουν γύρω από τη φρικιαστική υπόθεση της Πάτρας. Η οργή, ο πόνος και τα τεράστια γιατί αιωρούνται στην ατμόσφαιρα και η συζήτηση για το αν μία δικαστική απόφαση μπορεί να αποδώσει δικαιοσύνη έχει ξεκινήσει παντού.

Όχι μόνο για την τωρινή υπόθεση που ξεπερνά κάθε φαντασία, αλλά και για τις άλλες που ανέφερα παραπάνω και για ακόμη περισσότερες που δεν αναφέρθηκαν.

Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι δύσκολη και θα ήταν ψεύτης κάποιος να πει με ευκολία αν θα ακολουθούσε τον δρόμο της αρετής εμπιστευόμενος τη δικαιοσύνη ή της κακίας ανταποδίδοντας το κακό με κακό.

Η απάντηση είναι και αυτή κρυμμένη στις ζωγραφιές της Τζωρτζίνας. Στις καρδιές και στα αγγελάκια που ζωγράφιζε θέλοντας να στείλει το δικό της μήνυμα σε όλους μας. Καρδιές και αγγελάκια απέναντι σε κάθε βίαιη πράξη. Καρδιές και αγγελάκια απέναντι στην κακία που είναι γύρω μας κάθε στιγμή.

Ή στους γονείς της Ελένης που με τεράστια αξιοπρέπεια έχουν κάνει το δρομολόγιο Διδυμότειχο-Ρόδος πολλές φορές και ακόμη η δίκη δεν έχει αρχίσει.

Ή στους γονείς του Αλκη που βγαίνουν και μιλούν για την οπαδική βία και πρωτοστατούν  στο να εκλειφθεί από τα γήπεδα ή στους γονείς της Καρολάιν που έχουν πνίξει τον πόνο τους και προσπαθούν να ξεπεράσουν το κακό που τους βρήκε μακριά από τα φώτα, προσπαθώντας να προστατεύσουν το παιδί τού παιδιού τους…

Όλοι αυτοί, λοιπόν, που βιώνουν τον πόνο δίνουν απάντηση στον όχλο! Τα λαϊκά δικαστήρια και τα λιντσαρίσματα δεν ωφελούν. Δεν υπάρχει καθόλου χρόνος για χάσιμο. Σε μια κοινωνία που ουρλιάζει από το πόνο της ψυχής, ΚΑΘΕ ένας από εμάς έχει ευθύνη και υποχρέωση να δει, να ακούσει και να τρέξει για βοήθεια.