Σαν χθες πριν από 50 χρόνια, 12 Σεπτεμβρίου 1974, ανατράπηκε από στρατιωτικό πραξικόπημα ο αυτοκράτορας (sic) Χαϊλέ Σελασιέ της Αιθιοπίας. Μια πολύ γνώριμη φιγούρα για τους Ελληνες που «ξεκοκάλιζαν» τότε τις εφημερίδες και ενημερώνονταν μανιωδώς από τα δελτία ειδήσεων των δύο κρατικών καναλιών, ΕΙΡΤ και ΥΕΝΕΔ.

Πέρα από τις γραφικές ιστορίες με τα λιοντάρια και την εξ αίματος καταγωγή από τον Δαβίδ, ο Σελασιέ ήταν ένας ηγέτης που θα μπορούσε να συγκριθεί με τον Καντάφι. Στον θρόνο της χριστιανικής Αιθιοπίας από το 1930, κατάφερε μέσα σε 44 χρόνια να οδηγήσει μια χώρα από τον βαθύ Μεσαίωνα στις παρυφές του 20ού αιώνα, όπως επισημαίνει ο μικρανιψιός του, Ασφά Γουοσέν Ασερατέ.

Ο επιλεγόμενος «Ρας Ταφάρι» θα αισθανόταν δικαιωμένος βλέποντας τη σημερινή Αιθιοπία στα BRICS και το Φόρουμ Συνεργασίας Κίνας – Αφρικής να εδρεύει στην Αντίς Αμπέμπα. Ως γνήσιος αντι-αποικιοκράτης -η χώρα του οποίου δέχθηκε την εισβολή της φασιστικής Ιταλίας το 1936-, ο Χαϊλέ Σελασιέ πρωτοστάτησε το 1963 στην ίδρυση του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας. Ηταν ο πρόδρομος της Αφρικανικής Ενωσης, την οποία ο Καντάφι ονειρευόταν να μετατρέψει και σε νομισματική, αλλά δεν πρόλαβε…

Ο Χαϊλέ Σελασιέ είχε πάθος με την Παιδεία (επί των ημερών του ιδρύθηκε το πρώτο πανεπιστήμιο στην Αντίς Αμπέμπα) και με τα ταξίδια. Πόσοι, άραγε, συνάντησαν τον Τζον Κένεντι, τον Νίξον, τον Αϊζενχάουερ, τον Τίτο, τον Φραγκλίνο Ρούζβελτ, τη βασίλισσα Ελισάβετ και τον Μάο Τσετούνγκ; Το 1954 έγινε ο πρώτος ξένος ηγέτης που επισκέφθηκε τη Δυτική Γερμανία μετά τον πόλεμο. Ομως, δεν αντιλήφθηκε τη φθορά της εξουσίας και δεν παρέδωσε έγκαιρα τη σκυτάλη σε μια ανυπόμονη νέα γενιά. Καταλύτης της πτώσης του αποδείχθηκε η φονική ξηρασία του 1972-75.