Δεν πάει να νομιμοποιηθεί ο γάμος μεταξύ ομοφύλων, δεν πάει να επιτραπεί η υιοθεσία από ομόφυλα παντρεμένα ζευγάρια, το «είμαστε μία οικογένεια» στην κυριολεκτική του έννοια θα αφορά αυτό που σήμαινε εδώ και εκατονταετίες. Ετερόφυλο ζευγάρι με παιδιά. Το οποίο ζευγάρι, εάν δεν έχει παιδιά, λέγεται ζευγάρι και όχι οικογένεια. Το οποίο αν έχει υιοθετήσει παιδί, το έχουν «σαν παιδί τους».

Μια ζωή ο κόσμος έτσι έλεγε τα πράγματα. Δεν μιλάμε για μορφωμένους και αμόρφωτους, προοδευτικούς και οπισθοδρομικούς αλλά για όλους. Και καμιά ομάδα πίεσης δεν μπορεί να το αλλάξει, παρά μόνο ένας. Το κράτος. Από τη στιγμή που το κράτος αποφασίσει να κάνει μια «πολιτικά ορθή» γλώσσα στα επίσημα. Να έχει τα κρατικά Μέσα να παρουσιάζουν για «οικογένειες» κάθε πιθανό συνδυασμό, να βάζει τον πολίτη στα επίσημα έγγραφα να συμπληρώνει Γονέας 1 και Γονέας 2, θα υπάρξουν μερικοί που για πέντε, δέκα χρόνια θα αντιστέκονται και θα μιλάνε με την παλιά γλώσσα. Οπως, όμως, έχουμε μάθει από τα τοπωνύμια, κανένας δεν μπορεί να αντιστέκεται για πάντα.

Εάν το διακύβευμα πριν από 50 χρόνια ήταν αν θα συνεχίσουμε να λέμε Λιόπεσι ή Παιανία, αυτή τη φορά θα είναι ιδεολογικό. Εάν μια ομάδα με πολιτική στήριξη θα μπορέσει να επιβάλει τον τρόπο ματιάς, συμπεριφοράς και έκφρασης σε μια πλειοψηφία που δεν είχε την τύχη να έχει ανάλογη στήριξη.

Εάν η επίθεση στην «αγία ελληνική οικογένεια», που άρχισε εδώ και δεκαετίες, δεν ήταν για να απελευθερωθεί κόσμος από τα «δεσμά» της οικογένειας αλλά για να υποκατασταθεί από άλλες μορφές σχέσεων που θα αποκαλούνται «οικογένειες». Και εάν η ελληνική οικογένεια ήταν «αγία», οι νέες που θα πλασαριστούν θα είναι «ιερές» και κανένας δεν θα διανοείται να κάνει χιούμορ μαζί τους.

Το θέμα δεν είναι αν πρέπει να έχουμε όλοι τα ίδια δικαιώματα. Το κάλυπτε το σύμφωνο συμβίωσης. Πρέπει οι σχέσεις ανεξαρτήτως φύλου να ακούγονται ίδιες και να το λέει και ο νόμος. Ηδη στην Αμερική που το Mr. και το Ms. αντικαθίστανται από το Mx. Με το Χ να είναι το άγνωστο Χ για το φύλο. Στην Ελλάδα το «γάμος» χωρίς να προσδιορίζεται το φύλο είναι το πρώτο βήμα στη νέα πραγματικότητα.

ΤΕΛΟΣ ΧΡΟΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΑΛΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ»

Η άνθηση των ΜΚΟ στην Ελλάδα ήρθε την εποχή των αγανακτισμένων. Δεν είναι σύμπτωση ότι η αυτοδιαχειριζόμενη κουζίνα «Αλλος Ανθρωπος» του Κωνσταντίνου Πολυχρονόπουλου που κατηγορείται για απάτη και ξέπλυμα βρόμικου χρήματος ξεκίνησε το 2011.

Η λογική σε όλες τις κινήσεις ήταν το κράτος δεν μπορεί να λύσει κανένα πρόβλημά σας. Δεν μπορεί να σας βρει δουλειά, να σας ταΐσει, να σας προφυλάξει από τις πυρκαγιές που πρέπει να τις έχουν σβήσει οι κάτοικοι και μοναδική ελπίδα είναι η αυτοδιαχείριση. Εσείς. Και φυσικά οι ηγέτες σας. Οι οποίοι είμαστε εμείς που θα διαχειριζόμαστε την αυτοδιαχείριση.

Ο «Αλλος Ανθρωπος» είναι αυτή η ιστορία. Το παιδί του λαού που δούλευε σε πολυεθνική μέχρι να το απολύσουν. Το οποίο δεν αντέχει να βλέπει άλλο ανθρώπους να τρώνε από τα σκουπίδια και ξεκινάει να λύσει αυτό που το μπ…δέλο η Βουλή δεν μπορεί.

Οι οργανώσεις που δούλευαν απρόσκοπτα εκείνη την εποχή. Αφού, μην κοροϊδευόμαστε, ποιος θα τολμούσε πριν από 12 χρόνια να ελέγξει τον «Αλλο Ανθρωπο»; Δεν θα χρειαζόταν παρά να ακουστεί η φράση «Εμάς κυνηγάτε και όχι αυτούς που φάγανε τα λεφτά του κοσμάκη» και η δίωξη θα πήγαινε στο σκοτεινότερο αρχείο της Εισαγγελίας. Ο «Αλλος Ανθρωπος» όμως ανήκε σε άλλες εποχές και ο χρόνος του είχε τελειώσει.

Η κατάσταση στα πανεπιστήμια

Κάθε φορά που ανακοινώνεται ένα κρατικό έργο να σκέφτεστε ότι ιδιοκτήτες δεν θα είστε εσείς, με την έννοια του πολίτη. Το έργο θα ανήκει σε αυτούς που θα πιάσουν δουλειά. Και εάν δεν τους ενοχλείτε με τις απαιτήσεις σας, ενίοτε θα σας αφήνουν να το χρησιμοποιείτε. Από το μετρό και τα τρένα κάθε κρατικό δημιούργημα ανήκει στους συνδικαλιστές ή τις οργανωμένες ομάδες που το έχουν καταλάβει.

Το σκεφτόμουνα παρακολουθώντας τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια με κύριο αίτημα τη ματαίωση της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Οχι επειδή θα υπάρξει πληθωρισμός στα πτυχία ανωτάτων σχολών. Ο Κώστας Γαβρόγλου το 2019 είχε κάνει τα ΤΕΙ πανεπιστήμια σε μία μέρα χωρίς αντίδραση. Δεν υπήρχε γιατί ανήκαν στο ίδιο σύστημα. Το κρατικό που όποτε θέλει τα κλείνει. Τώρα, όμως, στο παιχνίδι μπαίνουν καινούργιοι παίκτες. Αμφιβάλλω αν κάποιος που έχει πληρώσει δίδακτρα θα κάνει κατάληψη για να κλείσει το πανεπιστήμιο και το θέμα είναι να διατηρηθεί το μονοπώλιο της ανώτατης εκπαίδευσης.

Σε αυτό το σημείο θυμήθηκα την πανεπιστημιακή αστυνομία. Αγνοείται η τύχη της. Μπορεί και για καλό. Αν είχαν μείνει στα πανεπιστήμια, το πιθανότερο να τα θεωρούσαν και αυτοί δικά τους και να μετείχαν στις καταλήψεις.