Η βαριά επικαιρότητα των ημερών δεν αντέχει τις παγωμένες κρίσεις που παρουσιάζουν παροδικές κλιμακώσεις, ωστόσο, στο περιθώριο των κορυφαίων γεγονότων που σχετίζονται με το μέλλον της ανθρωπότητας στον πλανήτη, εξελίσσονται αντιπαραθέσεις, που κατά καιρούς έχουν προκαλέσει γεωπολιτικές αναταράξεις.

Η ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ (Unifil) εύχεται να διατηρηθεί η «περίοδος σταθερότητας» που διαρκεί τα τελευταία 17 χρόνια στον Νότιο Λίβανο. Ομως, το πλαίσιο έχει αλλάξει και τους τελευταίους μήνες παρατηρούνται επαναλαμβανόμενα σοβαρά επεισόδια στη λεγόμενη «μπλε γραμμή», που χωρίζει το Ισραήλ και τα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν από τον Λίβανο. Τόσο το Ισραήλ όσο και η Χεζμπολάχ του Λιβάνου (η κυρίαρχη δύναμη στη χώρα, που έχει πληγεί από την κρίση) έχουν πραγματοποιήσει πολλαπλές παραβιάσεις των διεθνών δεσμεύσεων στη γραμμή την οποία εποπτεύουν οι δυνάμεις του ΟΗΕ.

Ενώ οι υπερεθνικιστές στην ισραηλινή κυβέρνηση (που τώρα ασχολείται με την εσωτερική αναταραχή την οποία προκαλεί η αναμόρφωση του δικαστικού συστήματος) έχουν επικεντρώσει την προσοχή τους στις εβραϊκές αξιώσεις κυριαρχίας στους ιερούς τόπους της Ιερουσαλήμ, η αυξανόμενη ένταση με εκτόξευση ρουκετών προς το Ισραήλ και απάντηση με πυρά του ισραηλινού πυροβολικού μπορεί ξαφνικά να οδηγήσει σε νέα αιματηρή σύρραξη (όπως το 2006).

Η αντιπαράθεση είναι μέρος μιας ευρύτερης περιφερειακής σύγκρουσης, που συχνά λαμβάνει χώρα στη σκιά. Το Ισραήλ βομβαρδίζει τακτικά μαχητές του Ιράν που δρουν στη γειτονική Συρία, για να εμποδίσει, όπως αναφέρει, την αποθήκευση όπλων από τη Χεζμπολάχ, που έχει συγκεντρώσει περίπου 150.000 ρουκέτες και πυραύλους ιρανικής κατασκευής, ικανούς να πλήξουν ισραηλινές πόλεις. Ελπίδα κατάσβεσης των εστιών ανάφλεξης υπάρχει: το Ισραήλ και ο Λίβανος κατέληξαν πέρυσι σε μια ιστορική θαλάσσια συμφωνία για τη δημιουργία μόνιμων συνόρων στη Μεσόγειο, που αφορούσε στα κερδοφόρα κοιτάσματα αερίου.