Η οικειοθελής φορολογική συμμόρφωση, η ψηφιοποίηση του συστήματος (π.χ. οι προσυμπληρωμένες δηλώσεις), η εξασφάλιση έκπτωσης για την εφάπαξ εξόφληση, αλλά και οι 72 μειώσεις φόρων και εισφορών που έχουν προηγηθεί τα προηγούμενα χρόνια συνθέτουν ένα σχήμα «συν Αθηνά και χείρα κίνει». Δηλαδή, κάνουν οι πολίτες αυτό που πρέπει, αλλά τους βοηθάει και το κράτος με το μοίρασμα των φορολογικών βαρών και την απλοποίηση των διαδικασιών.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι όσοι έσπευσαν να υποβάλουν έγκαιρα τις δηλώσεις τους το έπραξαν είτε επειδή ήξεραν ότι έχουν επιστροφή φόρου άρα επωφελούνταν είτε επειδή ήξεραν ότι θα πληρώσουν και επιθυμούσαν την έκπτωση ή τον έγκαιρο προγραμματισμό των υποχρεώσεών τους. Και όμως, το 45,3% των δηλώσεων που υποβλήθηκαν μέχρι τις 30 Απριλίου ήταν μηδενικές! Δηλαδή οι πολίτες απλά ανταποκρίθηκαν σε μια υποχρέωσή τους.

Η φορολογική συνείδηση δεν είναι κάτι που κτίζεται από τη μία μέρα στην άλλη. Ειδικά στην Ελλάδα οι πολίτες έχουν ταλαιπωρηθεί πολύ και έχουν «μάθει» να μην εμπιστεύονται ένα κράτος που για χρόνια λειτουργούσε ως φοροεισπράκτορας και ως συνέταιρος στα κέρδη των ιδιωτών. Ομως τώρα ίσως είναι η πρώτη φορά που η κοινωνία βλέπει απτά αποτελέσματα από τη μείωση των φόρων και τη μάχη της φοροδιαφυγής. Είναι το λιγότερο εντυπωσιακό ότι η παραοικονομία στην Ελλάδα, που βρισκόταν στο 30% του ΑΕΠ το 2013, έχει πλέον μειωθεί στο μισό. Κάπως έτσι από το «δεν πληρώνω» φαίνεται πως φθάνουμε σε μια νέα κουλτούρα πληρωμών, αλλά και σε μια νέα εποχή, στην οποία το κράτος ανταποδίδει και σέβεται τους συνεπείς φορολογούμενους.