Η «σκευωρία των Τεμπών» καταρρέει με πάταγο μέσα στη φαιδρότητα των τυχάρπαστων «πραγματογνωμόνων». Τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση δεν εκλήφθηκαν σαν «ψίχουλα» και «κοροϊδία» από τους άμεσα ενδιαφερομένους. Και το σημαντικότερο, κάθε μέρα που περνάει αποδεικνύεται ότι η μόνη που έχει ένα πρόγραμμα με αρχή, μέση και τέλος, που εγγυάται και τη σταθερότητα και την ανάπτυξη, είναι η κυβέρνηση.

Κυρίως το ΠΑΣΟΚ, που θα μπορούσε να δημιουργήσει μία συζητήσιμη πολιτική πρόταση, πάτησε τα κορδόνια του και ξαπλώθηκε φαρδύ-πλατύ στα χωράφια του «αντισυστημισμού», όπου «βασίλισσα» είναι η αρχηγός που προσπαθεί λυσσωδώς να ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή της χώρας. Πέραν τούτου, ουδέν. Ακόμα και ο πρωτομάστορας της συνωμοσιολογίας, αμήχανος προσπαθεί να καταλάβει πώς η Ζ. Κωνσταντοπούλου τον έκανε κομπάρσο της. Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, τρώγοντας τη μία πόρτα μετά την άλλη, έχει μείνει απομονωμένος στα όρια ενός μικρού κόμματος, το οποίο κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή με νέα διάσπαση, είτε από το θυμικό του καταδικασμένου Π. Πολάκη είτε από το rebranding του Α. Τσίπρα, το οποίο μοιάζει με αποτυχημένο λίφτινγκ.

Αναγκαστικά, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ έκανε μια φιλότιμη προσπάθεια όχι να ανακόψει τη φθορά του κόμματός του, αλλά να το προφυλάξει από τη δημόσια χλεύη, η οποία μπορεί να γίνει και ταφόπλακα. Εγκατέλειψε τα περί αυτοδυναμίας και νίκης του ΠΑΣΟΚ και επέστρεψε σε πιο ρεαλιστικά μονοπάτια, όπως, π.χ., ότι θα είναι καλό και όχι ήττα αν το ΠΑΣΟΚ απλώς ενισχύσει τα ποσοστά του. «Αν το ΠΑΣΟΚ κάνει ένα άλμα, ακόμα κι αν δεν είναι πρώτο, δεν είναι αποτυχία», είπε ο Κ. Τσουκαλάς. Πιο γήινη γραμμή. Η οποία, όμως, πρακτικά σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ αφήνει για τη μεθεπόμενη τετραετία τα όποια κυβερνητικά σχέδιά του.

Η Ζ. Κωνσταντοπούλου, που «ετοιμάζεται», αποδεικνύεται ότι το μόνο για το οποίο μπορεί να ετοιμάζεται -μάξιμουμ- είναι να είναι μια αλαφροΐσκιωτη αξιωματική αντιπολίτευση. Ενώ ο εύκολος στα μεγάλα αλλά κούφια λόγια Κ. Βελόπουλος δεν τολμά καν να πει ξανά ότι θα κυβερνήσει μόνος του. Επαναλαμβάνω, δεν είναι μόνο ή κυρίως οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν την ολοσχερή έλλειψη ίχνους διαμόρφωσης εναλλακτικής πρότασης για τη διακυβέρνηση της χώρας. Είναι η πραγματικότητα, η οποία ποτέ δεν κάνει λάθος, όσο κι αν κάποιοι έχουν μάθει να τη βασανίζουν «ερμηνεύοντάς» την με κάθε απίθανη «εξυπνάδα» ή σοφιστεία.

Αυτά τα δεδομένα δεν αφορούν την ανάλυση των νέων δημοσκοπήσεων. Εχει γίνει ήδη υπερανάλυσή τους, με απόλυτα συγκλίνουσες διαπιστώσεις. Αλλο είναι το πρωτοφανές και εντυπωσιακό: Σχεδόν δύο χρόνια πριν στηθούν οι κάλπες του 2027, όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα της αντιπολίτευσης -το καθένα με τον τρόπο του- έχουν ρίξει ήδη λευκή πετσέτα. Δεν διεκδικούν να κυβερνήσουν, γιατί ξέρουν ότι δεν μπορούν μη έχοντας λαϊκή στήριξη. Κι έτσι οι επόμενες εθνικές εκλογές μάλλον θα μοιάζουν περισσότερο με την προτροπή του ολυμπιακού ιδεώδους: «Σημασία δεν έχει η νίκη, αλλά η συμμετοχή»…

ΦΟΒΙΚΟΣ ΧΑΜΑΙΛΕΟΝΤΙΣΜΟΣ

Δεν έχουν τον Θεό τους! Εντάξει, αρκετοί είναι άθεοι, αλλά η έκφραση λέει κάτι περισσότερο από την πίστη και τη θρησκευτικότητα του καθενός. Ξαφνικά, όλα αυτά τα φασιστοειδή μπάχαλα που σκορπούν βία απ’ όπου κι αν περνάνε, βιβλιοπωλεία, αμφιθέατρα, κυλικεία σε πανεπιστημιακές σχολές, μνημεία νεκρών, δρόμους και πλατείες, αντί για «δικά μας παιδιά», έγιναν «προβοκάτορες».

Για να είμαστε δίκαιοι, η «θεωρία των προβοκατόρων» ανήκει δικαιωματικά στο ΚΚΕ, το οποίο τη χρησιμοποιεί επί πολλές δεκαετίες, είτε για λόγους «εσωτερικών εκκαθαρίσεων» είτε για κάθε «ανεξήγητο» με τη δική του περίκλειστη λογική. Οι προβοκάτορες του Πολυτεχνείου με την περίφημη «Πανσπουδαστική Νο8» είναι ένα ανεξίτηλο στίγμα αυτής της λογικής.

Ομως, τώρα την ίδια θεωρία την πήρε παραμάσχαλα ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να καταδικάσει ευθέως και απερίφραστα, ανακαλύπτει «προβοκάτορες». Το κορυφαίο, βεβαίως, το είπε πάνω στο στρίμωγμά του ο Κ. Αρβανίτης, ο οποίος χαρακτήρισε προβοκάτορες τη «17Ν». Τόσοι αγώνες για τον «αγωνιστή»-«πολιτικό κρατούμενο» Δ. Κουφοντίνα, τόσες πορείες μέσα στην καραντίνα με το «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη», τόση προσπάθεια από τον Μ. Μπαλαούρα ότι «η “17Ν” είχε ένα ιδεώδες υπέρ του ανθρώπου», τόσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν καταθέσει ως μάρτυρες υπεράσπισης μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης πήγαν στράφι με μία κουβέντα ενός πρώην Κνίτη, που βρέθηκε ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ…

Και σε ό,τι αφορά τον Κ. Αρβανίτη -εργολάβο της δυσφήμησης της χώρας στα ευρωπαϊκά φόρα-, μικρό το κακό, όσο μικρή είναι και η πραγματική του πολιτική επιρροή.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, είναι αυτοαναίρεση, μία ακόμα χάντρα στο μεγάλο κομπολόι της υποκρισίας και πολιτικός τυχοδιωκτισμός. Τον οποίο σιγοντάρουν και όσοι -εκουσίως ή ακουσίως- δεν μιλάνε για παράνομους φιλο-τρομοκράτες, αλλά για «αντιεξουσιαστές». «Πολιτικοί αγωνιστές» και αυτοί κι ας κοιμούνται αγκαλιά με τη βία.

Μήπως παράγουν πιο πολλά από όσα μπορούν να καταναλωθούν;

Η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε ένα μπαράζ μέτρων και πρωτοβουλιών, οι οποίες «σπάνε αβγά» σε πολλές παθογένειες του κράτους που επί δεκαετίες έχουν μείνει ανέγγιχτες. Σιδηρόδρομος, Πολεοδομίες, άναρχη δόμηση, φοροδιαφυγή, σύγκρουση με συντεχνίες κ.λπ. Ταυτόχρονα, προωθεί σωρεία σημαντικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες είναι στοχευμένες, όπως η Εθνική Στρατηγική για την Πρόληψη της Βίας και την Αντιμετώπιση της Παραβατικότητας Ανηλίκων, η νέα αξιολόγηση του Δημοσίου με τη συμμετοχή των πολιτών, τα μέτρα για τον επαναπατρισμό Ελλήνων επιστημόνων – κυρίως γιατρών με ειδικότητα αποκτηθείσα στις ΗΠΑ, η συμφωνία για την αποφυγή της διπλής φορολογίας με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η καθοριστική προώθηση της ενεργειακής διασύνδεσης Κύπρου-Ισραήλ-Ελλάδας, η λειτουργία και η αποκατάσταση δομών Υγείας, η επέκταση του πλαφόν στο κέρδος των σούπερ μάρκετ έως το τέλος Ιουνίου, ο διευρυμένος εξωδικαστικός συμβιβασμός που ανακουφίζει μεγάλο μέρος των δανειοληπτών και της μεσαίας τάξης κ.λπ. Ασφαλώς οι ωφελούμενοι τα γνωρίζουν, γιατί τους αφορούν. Ωστόσο, τα μέτρα και οι αλλαγές είναι πολλά και σε σύντομο διάστημα, με αποτέλεσμα να αλληλοκαλύπτονται και να «χάνονται». Η κατάσταση, που ασφαλώς είναι θετική, θυμίζει την ατάκα του Δ. Ρέππα, όταν ήταν κυβερνητικός εκπρόσωπος, προς τους δημοσιογράφους: «Παράγετε περισσότερες ερωτήσεις από όσες μπορώ να καταναλώσω»…

ΑΠΟΡΙΑ

Γιατί ο φίλος μου από τα παλιά Ν. Βούτσης κατάλαβε ότι είναι ο μόνος υπεύθυνος για το καταχώνιασμα των δύο δικογραφιών που διαβιβάστηκαν στη Βουλή για το Μάτι; Ασφαλώς φταίει η κυβέρνησή του, όπως φταίνε και τα κόμματα που δεν ζήτησαν Προανακριτική…