Εχοντας οδηγό το -γραμμένο στην Τευτονική Πέτρα- δόγμα Σόιμπλε: Φρένο χρέους, σφιχτά ελλείμματα έως θανάτου κι ας γίνεται τριγύρω μας η Δευτέρα Παρουσία. Αν οι Αμερικανοί δεν ήταν απορροφημένοι με το δικό τους σοκ, θα έτριβαν τα χέρια τους για το πόσο εύκολα έριξαν τους Γερμανούς (και όλη την Ευρώπη) στο καναβάτσο.

Ας αρχίσουμε από την Οικονομία, Μητέρα όλων των Αναγκών, που και θεούς πείθει: Το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομίας (DIW) υπολόγισε ότι ένας εμπορικός πόλεμος του Τραμπ θα κοστίσει στη Γερμανία (προσοχή, μόνο στη Γερμανία, όχι στο σύνολο της Ε.Ε.) 180 δισ. ευρώ την επόμενη τετραετία. Ο νέος πρόεδρος σχεδόν τον έχει προαναγγείλει, την ώρα που ο προκάτοχός του αφήνει κληρονομιά την αποκοπή της Γερμανίας και της Ευρώπης από το φθηνό ρωσικό αέριο, με τις κυρώσεις και τα σαμποτάζ στους αγωγούς Nord Stream 1 και 2. Οπως επίσης την ενσωμάτωσή της στους επιθετικούς νατοϊκούς σχεδιασμούς στην Ουκρανία, που κοστίζουν ο κούκος αηδόνι.

Τα πράγματα θα απλοποιούνταν αν ήταν ο μόνος «κακός» της υπόθεσης ο νεοφιλελεύθερος υπουργός Οικονομικών, Κρίστιαν Λίντνερ, που έριξε την κυβέρνηση στυλώνοντας τα πόδια στις, απαραίτητες για τη στήριξη της γερμανικής κοινωνίας, παροχές «εκτός δημοσιονομικού πλαισίου». Ομως ο αρχηγός του FDP δεν κρύβει ότι εκφράζει το λόμπι των Γερμανών τραπεζιτών και επαίρεται για αυτό. Στο ίδιο κλαμπ ανήκει ο -κατά πάσα πιθανότητα επόμενος καγκελάριος- εκατομμυριούχος αρχηγός της CDU και πρώην στέλεχος της Blackrock, Φρίντριχ Μερτς. Μπροστά του η Μέρκελ μοιάζει «αριστερή» σε θέματα κοινωνικής πολιτικής (όχι φυσικά ευρωπαϊκής ηγεμονίας), ενώ τον στήριξε εμμέσως η Deutsche Bank, ζητώντας να σχηματιστεί το ταχύτερο σταθερή κυβέρνηση στη Γερμανία, που θα «προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις» (η μόνιμη επωδός της άδικης κοινωνικής αναδιανομής).

Και ο Σολτς; Σε αυτόν απομένει μάλλον ο ρόλος του Γερμανού ΓΑΠ…