Αυτές οι 25 λέξεις γυρίζουν και ξαναγυρίζουν στο μυαλό μου από τη στιγμή που διάβασα το τελευταίο μήνυμα του Αλέξανδρου Νικολαΐδη στον κόσμο μας. Αυτός ο κόσμος, όμως, στον οποίο εμείς ακόμη βρισκόμαστε θα αποκτήσει νόημα μόνο αν όλοι μας καταλάβουμε το πραγματικό νόημα αυτών των 25 λέξεων.

Να καταλάβουμε το ότι ότι είμαστε προσωρινοί και όταν θα φτάσει η ώρα μας να φύγουμε, να έχουμε κατορθώσει να αφήσουμε το σωστό αποτύπωμα. Αυτό που θα βοηθήσει τους γύρω μας να εξελιχθούν, αυτό που μπορεί να μας έκανε δυσάρεστους κάποια στιγμή στη ζωή μας αλλά ήταν το σωστό. Ο Αλέξανδρος έφυγε πρόωρα από τη ζωή αλλά την έζησε όπως ήθελε, πάλεψε για όλα και δικαιώθηκε σε όλα.

Ο χρόνος του ήταν λίγος για να συνεχίσει να κάνει και άλλα πράγματα και να χαρεί για τα κατορθώματά του, αλλά το γραμμένο τού καθενός δεν μπορεί να ελεγχθεί.

Ολοι εμείς που μένουμε πίσω, έχουμε χρέος στον Αλέξανδρο να αφήσουμε το σωστό αποτύπωμα σε αυτή την κοινωνία. Ας κοιτάξουμε γύρω μας και να δούμε που έχουμε βάλει τα δικά μας λιθαράκια για να γίνει ο κόσμος καλύτερος και όταν φτάσει η ώρα για το αντίο, να είμαστε γεμάτοι για όλα όσα έχουμε κάνει χωρίς να νιώθουμε την παραμικρή ενοχή.

«Αν σωθεί έστω ένα παιδί, θα αξίζει κάθε κλωτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου. Αυτό είναι το αποτύπωμα που θέλω να αφήσω στην κοινωνία, αυτή είναι η κληρονομιά που θέλω να μείνει στα παιδιά μου», είπε παρακάτω και αυτό ακριβώς είναι το αποτύπωμα που θα πρέπει να επιδιώξουμε να βάλουμε. Να δώσουμε στα παιδιά μας τα ιδανικά παραδείγματα τα οποία με τη σειρά τους θα μεταδώσουν στην κοινωνία.

Κι όταν τα ορθά αποτυπώματα μαζευτούν και είναι αρκετά, τότε ο κόσμος του καθενός μας θα γίνει πιο όμορφος!

Καλό ταξίδι Αλέξανδρε και σε ευχαριστούμε για τα πολλά που έκανες σε λίγα χρόνια!