Αισιόδοξα είναι επίσης τα νέα από το μέτωπο του Covid. Οι αριθμοί των κρουσμάτων σε σχέση με τις νοσηλείες και τους θανάτους οδήγησαν τον ΕΟΔΔΥ να ανακοινώνει τα στατιστικά σε εβδομαδιαία βάση. Μια κίνηση συμβατή και με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που στην Αγγλία για παράδειγμα η κυβέρνηση συστήνει τη χρήση μάσκας χωρίς όμως να είναι υποχρεωτική ούτε στα νοσοκομεία.

Για τη σχέση των υπουργών με τα στιλό τους, είναι επόμενο οι υπηρεσίες των υπουργείων σταδιακά να παραλύουν όσο η χώρα πλησιάζει σε εκλογές. Ο υπουργικός θώκος δεν σημαίνει εξασφαλισμένη θέση στο επόμενο κοινοβούλιο. Οι υπουργοί ξέρουν ότι… «καλά τα νομοθετικά σχέδια και οι εξυπηρετήσεις που μπορεί να προσφέρει η θέση» αλλά αν δεν κατέβουν στις εκλογικές τους περιφέρειες, κινδυνεύουν να μείνουν έξω από κάποιον κομματικό τους «σύντροφο» που δούλεψε την περιφέρεια προεκλογικά. Ο,τι και να τους λέει ο πρωθυπουργός -τελευταίο χρόνο πριν από τις εκλογές- και στις φιλικές συγκεντρώσεις σε σπίτια, και στους χορούς θα πάνε. Το θέμα είναι αν η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερο έναν Πιερρακάκη που θα πηγαίνει στο πανηγύρι των Αγίων Αναργύρων για να μαζέψει σταυρούς από έναν Πιερρακάκη που θα ασχολείται με τον εκσυγχρονισμό του κράτους. Επειδή το ερώτημα είναι προφανώς ρητορικό, η απάντηση είναι μία. Το βουλευτικό αξίωμα να πάψει να συνδέεται με το υπουργικό.

Το ότι ένας βουλευτής μπορεί να εκπροσωπεί μια εκλογική περιφέρεια δεν τον κάνει και ικανό υπουργό. Οπως και το αντίστροφο, δηλαδή ένας τεχνοκράτης που αποδίδει άψογα σε κλειστό περιβάλλον δεν είναι απαραίτητο ότι μπορεί να εκφράσει τους πολίτες. Κυβέρνηση στο μεγαλύτερό της μέρος «εκ προσωπικοτήτων», κάτι που μοιάζει να ταιριάζει στον Μητσοτάκη. Με extra bonus ότι θα μειώσει τις θέσεις των υφυπουργών με τα υφυπουργεία που υπάρχουν για να κολακεύουν τη ματαιοδοξία και διογκώνουν άσκοπα το κυβερνητικό σχήμα.

Λεξ-οτανίλ και…

ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ θα θυμούνται τα εφηβικά πάρτι, εκεί που αρχίζαμε να χορεύουμε, εμφανιζόταν μια θεία μεγαλύτερη κατά 30 χρόνια και άρχιζε να χορεύει σέικ για να δείξει ότι δεν είναι σαν τους άλλους μεγάλους, αλλά ανήκει στη νεολαία. Η θεία χτυπιόταν στο πλακάκι νομίζοντας ότι έγινε ένα με την παρέα και η παρέα περίμενε πότε θα τις φύγουνε τα μπάκια για να νιώσει άνετα. Η συναυλία της Νέας Σμύρνης του Λεξ έκανε αρκετό κόσμο… θείες.

ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΝ ότι δεν είναι αρτηριοσκληρωτικοί και είναι ένα με τη νεολαία, κατάλαβαν το μεγαλείο της εκδήλωσης, τη δύναμη της νεολαίας και ότι πρέπει να αφουγκραστούμε τα μηνύματα που στέλνει. Η ενοχική αντιμετώπιση προς τη νεολαία στο μόνο που καταλήγει είναι σε θείες που χτυπιούνται στα μωσαϊκά.

Η ΝΕΟΛΑΙΑ θέλει να έχει ήρωες που να της ανήκουν ολοκληρωτικά. Οσο λιγότερο τους καταλαβαίνουν οι μεγάλοι τόσο το καλύτερο. Κατά το «όποιος στα 25 του δεν ήταν σοσιαλιστής δεν είχε καρδιά και όποιος στα 35 δεν είναι συντηρητικός δεν έχει μυαλό», μια φράση που η αλήθεια της αποδεικνύεται από τους πόσους πατέρες έχει, «όποιος στα 20 του ξέρει τον Λεξ είναι μια χαρά, όποιος προσπαθεί να τον μάθει στα 40φεύγα του ταλαιπωρείται». Και ταλαιπωρεί και τον Λεξ…

…αριστερές «θείες»

ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ «θείες» που θέλουν να χορέψουν με τη νεολαία είναι φυσικά τα αριστερά κόμματα. Αυτά που έβλεπαν τις 20 χιλιάδες στο γήπεδο και σκεφτόντουσαν «τώρα πώς μπορούμε να τους πάρουμε με το μέρος μας;». Δεν γίνεται.

ΠΡΙΝ ΚΑΤΙ ΧΡΟΝΙΑ ο φίλος μου Χ.Χ. μού έλεγε ότι όταν υπηρετούσε στην Κω, οι στρατιώτες είχαν «υιοθετήσει» κάτι αδέσποτα σκυλάκια. Μια μέρα είδαν να τα χαϊδεύουν τα παιδιά του διοικητή. Από εκείνη την ημέρα με το που τα έβλεπαν τα έδιωχναν με τις πέτρες. Με το που θα προσέγγιζε ένα κόμμα, ας πούμε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Λεξ, με το που θα έδειχνε ότι ανταποκρίνεται στο φλερτ, στην επόμενη συναυλία θα τον άκουγαν μόνο οι κομματικοί.

ΤΟ ΘΕΜΑ είναι ο καλλιτέχνης να την πέφτει σε κάθε μορφή εξουσίας. Να είναι φανερό ότι την απαξιώνει. «Φυλλάδες να ζητάνε συνεντεύξεις μες στο e-mail μου (τον π…λο)» που λέει και σε ένα ραπάρισμα. Τώρα, από τη μία να λες στη συναυλία ότι συνεντεύξεις στις φυλλάδες δεν δίνεις και να έρχεται για να σε συγχαρεί ο Τσίπρας, πάει και τελείωσε. Ο Lex θα έχει γίνει Λαζόπουλος και Κραουνάκης, που το χιούμορ τους είναι «προχώ» για τον Παπαδημούλη και τη Φωτίου.