Οργανώσεις και ενεργοί πολίτες προβάλλουν, ποικιλότροπα, την απαίτησή τους, να φυτεύονται περισσότερα δένδρα, να γίνονται μικρά πάρκα, κήποι, και όσα δίνουν στον πολίτη που επέλεξε να ζήσει στο κέντρο μία ανάσα και ζωή με χρώμα.

Οταν άνοιξε η συζήτηση για το μικρό πάρκο που σχεδιαζόταν στη Ριζάρη, κάτω από τη στάση του μετρό, ο καθένας από τους περιοίκους και όλοι οι περαστικοί είχαν τη δική τους άποψη. Αλλος έλεγε ότι θα γίνει εστία περιθωριακών κι άλλος να κτιστεί μουσείο Τέχνης. Λες και δεν φτάνει εκείνο το γκρίζο της «πολεμικής αρετής» που οικοδόμησε η χούντα. Εγινε το πάρκο και μπορεί να μη συγκρίνεται με τον βασιλικό κήπο -έτσι τον έλεγε η μάνα μου, αφού στη συλλογική ιστορική μνήμη έμενε ότι ήταν δημιούργημα της Αμαλίας, ως ανακτορικός κήπος- αλλά τώρα στο πάρκο Ριζάρη, στα παγκάκια, διαβάζουν πολίτες και στα ξέφωτα παίζουν παιδιά.

Οταν στήθηκε το άγαλμα του Μ. Αλέξανδρου, στη συμβολή των οδών Βασιλίσσης Ολγας – Βασιλίσσης Αμαλίας, άλλοι ασχολήθηκαν με το γλυπτό του Γιάννη Παπά, εκφράζοντας ποικίλες απόψεις -περίσσεψαν οι, περί την Τέχνη, επαΐοντες- κι άλλοι, με τη φύτευση του κηπαρίου που το περιβάλλει, αποδίδοντας συνήθη μίζερα σχόλια. Μα, το κηπάκι, δεν πρέπει να καταλαμβάνει περισσότερα από εκατό τετραγωνικά. Ομως, αυτή η μικρή ψηφίδα, λίγα μέτρα από την Πύλη του Αδριανού, αποτελεί μια νότα χαράς. Η Αθήνα έχει ανάγκη από πολλές τέτοιες μικρές ανάσες.

Σκεφτόμουν όλα αυτά διαβάζοντας τις δηλώσεις του μέλλοντος Δούκα των Αθηνών που «θα εμποδίσει» -λέμε τώρα- να συνεχιστεί το έργο του μετρό στα Εξάρχεια. Φαίνεται ότι προτιμά λεωφορεία, τρόλεϊ, ταξί και ιδιωτικά αυτοκίνητα να κάνουν την Αθήνα κόλαση! Αλλά, υποθέτω, ότι αυτό του υπαγορεύουν οι συριζοανταρσύτες εταίροι του, που θέλουν τα Εξάρχεια προκεχωρημένα φυλάκια των αναρχοαυτόνομων, σε μια από τις πιο παλιές και ωραιότερες συνοικίες της Αθήνας – μάρτυρες αψευδείς τα καταμουτζουρωμένα και εγκαταλελειμμένα αρχοντικά, με τα σφαλισμένα παράθυρα.

Η αλήθεια είναι ότι η παράδοση της Βασιλίσσης Ολγας στα Ι.Χ. ήταν η κύρια προεκλογική υπόσχεσή Δούκα -δεύτερη η φύτευση δένδρων- χώνοντας και άλλα αυτοκίνητα στο κέντρο και καταχώνοντας τις αδριάνειες βίλες που αποκαλύπτονται από τις ανασκαφές στη Βασιλίσσης Ολγας. Εχει χρόνο ακόμη και να διαβάσει τον αρχαιολογικό νόμο και να βρει συμβούλους σοβαρούς για να μελετήσουν τα συγκοινωνιακά της Αθήνας.

Αλλωστε από έναν καθηγητή Ενεργειακής Πολιτικής και Διοίκησης δεν περιμένεις να δηλώνει ότι θα σταματήσει το έργο στο μετρό στα Εξάρχεια, και θα ασφαλτοστρώσει τη Λεωφόρο Βασιλίσσης Ολγας, αλλά ταυτόχρονα ότι θα μειώσει τις εκπομπές ρύπων στην πρωτεύουσα! Και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι… δεν γίνεται!