Ο Κίσινγκερ αποκαλούσε τον Μακάριο «Κάστρο» της Μεσογείου, που έκανε «αεροπλανοφόρο της Μόσχας» την Κύπρο! Η CIA, ενημερωμένη για το σχέδιο της τουρκικής εισβολής, ενθάρρυνε το πραξικόπημα, χρησιμοποιώντας «πιόνια» και από τις τρεις πλευρές: Καθησύχαζε τη χούντα των Αθηνών ότι η Τουρκία δεν θα αντιδράσει, ακούγοντας τον Ετσεβίτ να λέει ότι θα υπερασπιστεί τους «αδελφούς» του! Οι ΗΠΑ δεν ήθελαν τη στρατιωτική σύγκρουση δύο μελών του ΝΑΤΟ, με όπλα του ΝΑΤΟ, αλλά με τον αδύναμο πρόεδρο Φορντ, κουμάντο έκανε ο Κίσινγκερ, που είχε προτείνει στον Μακάριο να τον κάνει… πρωθυπουργό ή Πρόεδρο στην Ελλάδα!

Κοντόφθαλμο, καταστροφικό, προδοτικό το σχέδιο ανατροπής του Μακαρίου, χαράματα της 15ης Ιουλίου 1974. Ο Μπονάνος, στο Πεντάγωνο, λίγες ώρες μετά, μοίραζε συγχαρητήρια για την επιτυχία της επιχείρησης! Οι πληροφορίες του έφεραν τον Μακάριο νεκρό! «Ηταν κάτι που άργησε να γίνει», έλεγε. Ηταν κάτι που η Τουρκία το χρειαζόταν ως αφορμή.

Οι απορίες πώς έμπειροι στρατιωτικοί, Κύπριοι και Ελλαδίτες, «βλέποντας» τα τουρκικά αποβατικά να έρχονται, δεν προετοιμάστηκαν, παρατάσσοντας ισχυρές δυνάμεις στις ακτές, ή πώς το μεταγωγικό αεροσκάφος «ΝΙΚΗ 4», που μετείχε στο σχέδιο «ΝΙΚΗ» μεταφέροντας άνδρες και πολεμοφόδια, κατέπεσε από ελληνικά πυρά καταγράφονται στις αναλύσεις, χωρίς, όμως, σαφείς απαντήσεις. Σημειώνω ότι, παρά τις συνθήκες εθνικού διχασμού, τόσο η Εθνική Φρουρά όσο και στρατιώτες και αξιωματικοί της ΕΛΔΥΚ έδωσαν σκληρές μάχες, προκαλώντας σημαντικές απώλειες στους Τούρκους εισβολείς.

Η τραγωδία στην Κύπρο, με τους Τούρκους να προελαύνουν δηώνοντας, δολοφονώντας και βιάζοντας, η σύγχυση, η αγωνία και ο φόβος στην Ελλάδα, με την οικτρή επιστράτευση της «σαγιονάρας» -απόδειξη της απόλυτης διάλυσης των Ενόπλων Δυνάμεων-, έβγαλαν τους πολίτες οργισμένους στους δρόμους να διαδηλώνουν εναντίον της χούντας και της αμερικανικής πρεσβείας.

Στην Αθήνα είχαν παραλύσει τα πάντα. Δεν υπήρχε κέντρο διαχείρισης της κρίσης. Το υπουργείο Εξωτερικών ακέφαλο. Ο ναύαρχος Αραπάκης πήγε και σήκωνε τα τηλέφωνα. Η χούντα, στον πανικό της, ενώπιον των τραγικών ευθυνών της, κατέρρευσε. Στη σύσκεψη των πολιτικών δυνάμεων που συγκάλεσε στο γραφείο του ο «Πρόεδρος» Γκιζίκης, ο Αβέρωφ, μένοντας λίγο πιο πίσω -ενώ ο Κανελλόπουλος έφυγε να ετοιμάσει κυβέρνηση-, υπέδειξε πως η μόνη λύση στο χάος ήταν ο Κ. Καραμανλής. Μέσα στο πένθος του Ελληνισμού, σαν βαθιά ανάσα ελευθερίας, όλες οι ηλικίες ξεχύθηκαν στην Πύλη του Αδριανού, ξημερώματα, να τον υποδεχθούν, από το Παρίσι, ως Εθνάρχη.

Οι αγνοούμενοι, οι δολοφονίες αμάχων, το ξεκλήρισμα των οικογενειών, οι βιασμοί, ο ξεριζωμός, η προσφυγιά, οι καταστροφές και οι αρπαγές των πολιτιστικών θησαυρών, οι δηλώσεις των περιουσιών μένουν πληγές χαίνουσες. Οσα χρόνια κι αν περάσουν, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!