ΟΙ τιμές έχουν εκτοξευτεί. Στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, στη διαμονή, στις ταβέρνες, στις ξαπλώστρες. Η κατάσταση σε ορισμένους προορισμούς έχει ξεφύγει. Ο καθένας πουλάει ό,τι γουστάρει όσο γουστάρει.
Η λύση, βέβαια, δεν είναι να μην πηγαίνουμε διακοπές στη high season. Τα μπάνια του λαού είναι ιερά. Δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ψυχοσωματική ανάγκη. Αυτή είναι, άλλωστε, και η έννοια της λέξης «διακοπές». Σταματάς ό,τι κάνεις όλη την υπόλοιπη χρονιά και ξεκουράζεσαι. Δεν έγινε στην τύχη η επιλογή της περιόδου των διακοπών από τα μέσα Ιουλίου έως τα τέλη Αυγούστου. Είναι το διάστημα που η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων είτε κλείνει είτε λειτουργεί σε πιο χαμηλούς ρυθμούς. Αρα, δεν γίνεται ξαφνικά να αρχίσουμε να πηγαίνουμε διακοπές τον Μάιο ή τον Σεπτέμβριο, όταν τα παιδιά έχουν σχολείο ή να περνάμε όλο το καλοκαίρι και τους καύσωνες στη δουλειά.
1.000 μέρες βαρβαρότητας
ΠΟΙΑ είναι η λύση; Ο ρεαλισμός και το μέτρο. Γιατί κάποιοι επιχειρηματίες του τουρισμού συμπεριφέρονται με απληστία. Είδαν πως για δυο τρία χρόνια πλάκωσαν… ορδές τουριστών και σκέφτηκαν πως θα βγάζουν εύκολο και πολύ χρήμα για πάντα! Ηδη, όμως, κάποιοι άρχισαν τις γκρίνιες. Στη Μύκονο και τη Σαντορίνη υπάρχει μείωση αφίξεων για δεύτερη σερί χρονιά. Απόλυτα λογικό, καθώς οι τιμές έφτασαν στον… Θεό. Ηδη παρατηρείται το φαινόμενο αρκετοί τουρίστες να μένουν σε airbnb, αλλά να μην αφήνουν λεφτά στην εστίαση προτιμώντας να παίρνουν προμήθειες από το σούπερ μάρκετ και να μαγειρεύουν σπίτι.
ΑΝ κάποιοι θεωρούν ότι είναι νομοτελειακό ο τουρισμός να πηγαίνει κάθε χρόνο και καλύτερα, κάνουν λάθος. Αν χαθεί το μέτρο, τότε θα χαθεί και η χρυσή ευκαιρία που έχει η Ελλάδα. Αρα, λοιπόν, πρέπει να διατηρήσουν τις τιμές των υπηρεσιών σε λογικά επίπεδα. Πρώτος στόχος πρέπει να είναι η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου. Κάτι που έχει εν μέρει, ήδη, επιτευχθεί. Δεύτερος στόχος πρέπει να είναι να μην «αποκλειστούν» οι Ελληνες από τους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς. Γιατί, το γνωρίζουν πολύ καλά οι επιχειρηματίες, όταν οι τιμές είναι λογικές, τότε οι ντόπιοι -έχουμε, δεν έχουμε- αφήνουμε περισσότερο χρήμα.
ΒΕΒΑΙΑ, μην ξεχνάμε την πιο σημαντική παράμετρο: την αύξηση των εισοδημάτων. Βρισκόμαστε πολύ χαμηλά σε σχέση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Η ανάπτυξη στην οικονομία πρέπει να περάσει και στις τσέπες των πολιτών. Για να μπορεί η μέση οικογένεια και να τα βγάζει πέρα όλο τον χρόνο, αλλά και να κάνει κανονικές διακοπές.