ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ, έχουν συσσωρευτεί χρέη άνω των 500 εκατομμυρίων προς ΔΕΗ, Δημόσιο και προμηθευτές. Η επιχείρηση επιβαρύνει το κράτος με 22 εκατομμύρια το εξάμηνο, ενώ η Ελλάδα κάθεται στο εδώλιο του Ευρωδικαστηρίου για τις κρατικές ενισχύσεις.

ΤΑ ίδια συμβαίνουν κάθε φορά που το δημόσιο προσπαθεί να αξιοποιήσει την περιουσία του. Οπως και με την περίπτωση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά που αγόρασε ο εφοπλιστής Γιώργος Προκοπίου και ξαφνικά «κόλλησε» η μεταβίβαση ύστερα από τη δικαστική εμπλοκή του Δήμου Χαΐδαρίου.

ΤΑ ίδια έγιναν και με το Ελληνικό. Επρεπε να περάσουν σχεδόν επτά χρόνια από την ολοκλήρωση του διαγωνισμού, για να ξεπεραστούν γραφειοκρατικά, πολιτικά και ιδεοληπτικά εμπόδια μέχρι να μπουν οι μπουλντόζες στο χώρο του παλαιού αεροδρομίου.

ΤΟ πρόβλημα της χρονοκαθυστέρησης, όμως, δεν αφορά μόνο στις αποκρατικοποιήσεις.

ΨΗΦΙΖΕΤΑΙ ένα νομοσχέδιο και μέχρι να εφαρμοστεί μπορεί να περάσουν από μήνες έως χρόνια μέχρι να υπογραφούν όλες οι απαιτούμενες υπουργικές αποφάσεις και εγκύκλιοι.

ΤΑ ίδια συμβαίνουν και στη Δικαιοσύνη. Σε λίγους μήνες συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από την εθνική τραγωδία στο Μάτι. Και το «μαχαίρι δεν έχει φτάσει ακόμα στο κόκαλο». Η έκφραση αυτή έχει χάσει το νόημά της εδώ και πολλές δεκαετίες. Το ένα βούλευμα αναιρεί το άλλο και οι πολίτες ακόμα δεν γνωρίζουν ποιοι θα καθίσουν στο εδώλιο για την τραγωδία που στοίχισε τη ζωή σε 103 συμπολίτες μας.

ΚΑΙ δεν είναι το μόνο το Μάτι. Η διερεύνηση και η απονομή Δικαιοσύνης για πολλές υποθέσεις δημοσίου ενδιαφέροντος αργεί τόσο πολύ ή καταλήγει ακόμα και σε ατιμωρησία.

Η χρονοκαθυστέρηση αποτελεί τη μεγαλύτερη παθογένεια του ελληνικού κράτους. Σε όλους τους τομείς. Σε υπουργεία, σε δημόσιες υπηρεσίες, στη Δικαιοσύνη, παντού. Αυτή η χρονοκαθυστέρηση φρενάρει κάθε προσπάθεια να πάει η χώρα προς τα εμπρός. Συγχρόνως εξοργίζει τους πολίτες.

Η καταπολέμηση της κρατικής χρονοκαθυστέρησης αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση για την κυβέρνηση. Και η κυβέρνηση οφείλει να υλοποιήσει αυτή την κομβική μεταρρύθμιση.