Ακόμα και η ανάρτηση του Δημήτρη Παπαδημούλη, που υποθέτουμε ότι την έκανε για να δείξει κάποιου είδους υποστήριξη στο πρόσωπο του υπουργού Υγείας, τα έκανε ακόμα χειρότερα. «Η επίθεση με γιαούρτια εναντίον του Θ. Πλεύρη είναι απολύτως καταδικαστέα», έγραψε, αλλά πριν αλέκτορα φωνήσαι, πρόσθεσε: «Η εύλογη οργή και η διαμαρτυρία για την κυβερνητική πολιτική να εκφραστούν με μαζικούς δημοκρατικούς αγώνες και στην κάλπη της 21ης Μαΐου. Τέτοιες ενέργειες επιτρέπουν στους θύτες να εμφανίζονται ως θύματα!».

Δείτε πόσα φάουλ έκανε σε μία μόνο ανάρτηση: Πρώτο φάουλ ότι χαρακτηρίζει θύτη τον άνθρωπο που δέχθηκε την επίθεση, δεύτερο ότι δεν πιστεύει ότι είναι θύμα (αφού χρησιμοποιεί την έκφραση «εμφανίζονται ως θύματα»), τρίτο ότι δικαιολογεί ως εύλογη την οργή των θυτών και τέταρτο αφού δεν βρίσκει ούτε μία λέξη να πει για τα ανήλικα παιδιά του!

Δεν θα μιλήσουμε για τα τρολ του Διαδικτύου που δεν κρύβουν τη χαρά τους για την επίθεση και την απογοήτευσή τους επειδή στη θέση του γιαουρτιού δεν ήταν μολότοφ. Ομως μπορούμε και πρέπει να μιλήσουμε για την επίσημη αντίδραση των κομμάτων και των εκπροσώπων τους, που διεκδικούν την ψήφο των πολιτών. Η πολιτική δεν είναι μόνο νούμερα, υποσχέσεις και χαμόγελα στις κάμερες. Είναι ένα σύστημα αξιών πάνω στο οποίο χτίζονται οι πολιτικές για την οικονομία, την Υγεία, την Παιδεία, το κράτος πρόνοιας, την ασφάλεια, την εργασία, τη δικαιοσύνη. Ποια αξία του ΣΥΡΙΖΑ, άραγε, υπαγορεύει την απουσία ενσυναίσθησης και απαγορεύει μια έκφραση ανθρώπινης συμπαράστασης επειδή το θύμα είναι πολιτικός αντίπαλος; Ρητορικό το ερώτημα. Δεν περιμένουμε απάντηση.