Ο καθένας μας ταμπουρώνεται πίσω από αυτό που πιστεύει ως δίκαιο, σωστό και αδιαμφισβήτητο, επιμένοντας να το επιβάλει στους άλλους που υποστηρίζουν την αντίθετη άποψη αλλά τη θεωρούν δίκαιη, σωστή και αδιαμφισβήτητη! Οπότε καταφέραμε και στον γραπτό λόγο να αναπτύσσεται διάλογος «τυφλών», αντίστοιχος του προφορικού, όπου διεξάγεται μεταξύ «κωφών».

ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ «εμφύλιου διαδικτυακού πολέμου» είναι «το πρωτόκολλο» με το οποίο θα γίνει η ταφή του τέως βασιλέως των Ελλήνων Κωνσταντίνου. Στους διαλόγους των δυο αντιμαχόμενων πλευρών -πέραν του ότι ξεφεύγουν της λογικής και πρυτανεύει η άγνοια- είναι αμφίβολο αν αποδίδεται ο απαιτούμενος σεβασμός προς τον νεκρό, πράγμα που δεν συνάδει με τα ελληνικά ήθη. Χωρίστηκαν οι -ανώνυμοι- θιασώτες των κοινωνικών μέσων σε δυο στρατόπεδα, τα οποία έχουν επιστρέψει στην εποχή του 1974, επί πρωθυπουργίας Κων. Καραμανλή, όπου το δημοψήφισμα σήμανε και το τέλος στον θεσμό της μοναρχίας.

ΘΥΜΙΖΩ ότι ο Κωνσταντίνος είχε δηλώσει, πριν από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος: «Θα τεθώ, προθύμως, υπό την κρίση του λαού, γιατί πεποίθησή μου είναι ότι ο βασιλεύς δεν πρέπει να φοβάται τη γνώμη του λαού», στο τηλεοπτικό του μήνυμα που είχε μεταδοθεί στο τότε ΕΙΡΤ. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν μια αδιαμφισβήτητη αρνητική απάντηση, με το 69,2% να έχει ταχθεί υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας, έναντι 30,8% υπέρ της βασιλευομένης. Το ποσοστό αυτό, σχολίαζαν τότε οι αναλυτές, αποδείκνυε ότι για πρώτη φορά στο στρατόπεδο του ΟΧΙ είχε συγκεντρωθεί όχι μόνο το σύμπαν των λεγόμενων αριστερών δυνάμεων αλλά και του Κέντρου και ένα μικρό μέρος της Νέας Δημοκρατίας.

ΗΔΗ ΜΙΣΟ ΑΙΩΝΑ κοινοβουλευτικής και αβασίλευτης δημοκρατίας για το ελληνικό κράτος, διεξάγεται πάλι ένας ανηλεής και ασεβής πόλεμος, αγνοώντας όσα προβλέπονται από τα σχετικά πρωτόκολλα, που απορρέουν εν πολλοίς από το Σύνταγμα. Πολλώ δε μάλλον όταν ο προκείμενος νεκρός είναι η μοναδική περίπτωση, στην ελληνική Ιστορία, έκπτωτου βασιλέως ο οποίος -τύχη αγαθή- πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στη χώρα, την οποία αναμφισβήτητα αγάπησε. Η Ιστορία θα κρίνει, με τη δέουσα αυστηρότητα, τα λάθη του εικοσιεπτάχρονου βασιλέως, ο οποίος δεν είχε ακόμη την ωριμότητα να αντιληφθεί, έγκαιρα, ότι με τον θάνατο του πατέρα του, είχε κλείσει το κεφάλαιο ανάμιξης και αυταρχισμού των ανακτόρων έναντι των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.

Η ΤΑΦΗ του τέως βασιλέως των Ελλήνων Κωνσταντίνου αντιμετωπίζεται από την ψύχραιμη ελληνική κυβέρνηση, όπως αρμόζει. Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει από τη Μητρόπολη, χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου, τη συλλειτουργία μελών της Ιεράς Συνόδου και το φέρετρο θα σκεπάζεται από την ελληνική σημαία. Την κυβέρνηση εκπροσωπούν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και η υπουργός Πολιτισμού. Η ταφή του θα γίνει στο βασιλικό κοιμητήριο, στο τέως βασιλικό κτήμα του Τατοΐου. Ολα με μέτρο.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο θάνατος διακύβευμα των πολιτικών δυνάμεων. Ούτε προεκλογική ευκαιρία για λαϊκισμούς. Ο τέως βασιλεύς θα κριθεί -και ήδη κρίνεται- από την Ιστορία. «…Είδον τα οστά τα γεγυμνωμένα και είπον, άρα τις εστί, βασιλεύς η στρατιώτης, ή πλούσιος ή πένης, ή δίκαιος, ή αμαρτωλός…».