Προχθές, το καθεστώς Ερντογάν υπαγόρευσε την καταδίκη σε φυλάκιση 2,5 ετών και στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων για το ίδιο διάστημα του δημάρχου Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, που είναι ένας βασικός αντίπαλος του Τούρκου προέδρου. Το μένος του Ερντογάν κατά των εσωτερικών διεκδικητών της εξουσίας, αλλά και κατά της Ελλάδας και της Δύσης, ξεπερνά κάθε όριο και τον καθιστά επικίνδυνο για τη σταθερότητα στην περιοχή.

Η καταδίκη του Ιμάμογλου έξι μήνες πριν από τις εθνικές κάλπες, αποτέλεσμα του μίσους που θρέφει ο Ερντογάν για τον πολιτικό που τον κέρδισε δύο φορές μάλιστα στις δημοτικές εκλογές, μπορεί τελικώς να λειτουργήσει ως μπούμερανγκ για το καθεστώς της Αγκυρας. Κανείς δεν έχει κερδίσει πολιτική μάχη με θολωμένο μυαλό, η συσπείρωση γύρω από την αντιπολίτευση θα ενισχυθεί, όπως και οι φωνές κατά του σημερινού κλειστού συστήματος προεδρικής εξουσίας που δεν διστάζει να φυλακίζει δημοσιογράφους, δικαστές, ακόμα και πολιτικούς αρχηγούς, που δεν υπακούουν στο «σουλτάνο».

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ χαρακτήρισε άδικη την καταδίκη του Ιμάμογλου, «που δεν συνάδει με το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» όμως ο Ερντογάν δεν πτοείται από τα διπλωματικά ραπίσματα. Στελέχη του καταγγέλλουν τις ΗΠΑ ότι υποθάλπει τρομοκράτες, ενώ υποστηρίζουν ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση μεροληπτεί υπέρ της Ελλάδας και της Κύπρου, επειδή πολύ απλά καταδικάζει τις τουρκικές παρανομίες. Ο Τσαβούσογλου τη Δευτέρα υποστήριζε ότι το τουρκο-λιβυκό ψευδομνημόνιο έθεσε τις βάσεις και αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για την Ανατολική Μεσόγειο και μία μέρα αργότερα ο πρόεδρος της Αιγύπτου, Αλ Σίσι, με τη μονομερή ανακήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης προς δυσμάς ουσιαστικά ακύρωσε τους τουρκικούς σχεδιασμούς.

Στο ίδιο πλαίσιο ο ύπατος εκπρόσωπος της Ε.Ε. για θέματα εξωτερικής πολιτικής, Ζοζέπ Μπορέλ, με επιστολή του προς τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Δένδια, κατέστησε σαφές ότι η θέση της Ευρωπαϊκής Ενωσης σχετικά με το μνημόνιο μεταξύ Τουρκίας και μεταβατικής κυβέρνησης της Λιβύης είναι πως το συγκεκριμένο κείμενο δεν έχει καμία νομική ισχύ καθώς παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων χωρών, δεν συνάδει με το Δίκαιο της θάλασσας και δεν μπορεί να παράγει έννομες σχέσεις με τρίτες χώρες. «Δεν θεωρώ συνομιλητή μου τον Μπορέλ, δεν έχει την ποιότητα και την ικανότητα να παίρνει αποφάσεις που αφορούν την Τουρκία», ήταν η απάντηση της Αγκυρας.

Το ερώτημα είναι για ποιο λόγο ο Ερντογάν κλιμακώνει τις προκλήσεις του με την Ελλάδα και ταυτόχρονα οξύνει το πολιτικό κλίμα στο εσωτερικό της χώρας του, όπως έγινε με την καταδίκη του δημάρχου Κωνσταντινούπολης. Μία πρώτη απάντηση μπορεί να είναι ότι αυτές οι κινήσεις εντάσσονται στο προεκλογικό παιχνίδι του Ερντογάν, στις κάλπες δεν παίζεται μόνο η παραμονή του στην εξουσία, αλλά και η προσωπική και οικογενειακή του πορεία. Ευνοούν όμως το κυβερνών κόμμα οι απειλές για πυραύλους στην Ελλάδα, οι ύβρεις κατά της Δύσης και οι καταδίκες πολιτικών του αντιπάλων; Η συσπείρωση που επιδιώκει ο Ερντογάν έχει πάντα ένα σημείο καμπής, εάν ξεπεραστεί φέρνει αρνητικά αποτελέσματα. Ομως, όποιος έχει θολωμένη κρίση δεν μπορεί να το δει εγκαίρως. Για αυτό και ο Ερντογάν δεν είναι μόνο ανεξέλεγκτος αλλά και επικίνδυνος.