Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Η συγκολλητική ουσία των διάσπαρτων δυνάμεων με τις ιδιαίτερες ιδεολογικές αποχρώσεις που τον απαρτίζουν ήταν η πορεία προς την εξουσία, η κατάληψη της εξουσίας. Θα μπορούσε τώρα να είναι η προσμονή της ανακατάληψης, αλλά αυτή η περίπτωση πλέον δεν έχει έρεισμα.

Οι δέκα μονάδες διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία μένουν σταθερές, εδώ και δυόμισι χρόνια, ενώ βαίνουν μειούμενες εκείνες της διαφοράς από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. Ο πρόεδρος Τσίπρας εξακολουθεί και υπολείπεται από τον Μητσοτάκη στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός. Ο Ανδρουλάκης ανέρχεται, υποθέτω γιατί είναι έξω από το ταμπλό της τρέχουσας επικαιρότητας, συντηρώντας καλές ελπίδες. Ολα όσα εξαγγέλλει ο Τσίπρας ότι ΘΑ, δεν έχουν καμία επίδραση στους πολίτες. Είτε γιατί τα έχουν ξανακούσει είτε γιατί δεν τον πιστεύουν. Το «τι έχουν τα έρμα και ψοφάν» νομίζω ότι αποδίδει την κατάσταση.

Ολες οι μετρήσεις, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αποδεικνύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παίρνει επάνω του, ενώ το ΚΙΝ.ΑΛ.-ΠΑΣΟΚ, άσχετο που δεν έχουμε ακόμη ακούσει τις θέσεις της νέας ηγεσίας του, έχει ανοίξει σχετικό βηματισμό.

Είναι, λοιπόν, δυνατόν μια συνέντευξη στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» του Ευκλείδη Τσακαλώτου να τινάζει το κάστρο της Κουμουνδούρου στον αέρα, λες και είναι κτισμένη στην άμμο; Το επίμαχο σημείο στη συνέντευξη ήταν πως ο Τσίπρας είναι ανασφαλής. Μα, όλος ο πανικός που προέκυψε στον ΣΥΡΙΖΑ άμα τη εκδόσει της εφημερίδας, όλες οι ύβρεις που εκτοξεύθηκαν -και οι απειλές φυσικά- εναντίον του Ευκλείδη από τα οργανωμένα και σε κατάσταση μάχης προεδρικά τρολ -για την ώρα μας έχει λείψει η άποψη της αδελφής Ζανέτ στο τουίτερ- αποδεικνύουν ότι ο Τσακαλώτος απλώς κατέγραψε την πραγματικότητα. Και δεν χρειαζόταν καν ο Τσακαλώτος να κάνει την επεξηγηματική του δηλωση, που μάλλον χειροτέρεψε τα πράγματα. Τι είπε; Οτι δεν είναι ανάγκη να είναι ανασφαλής ο Τσίπρας, τη στιγμή που όλοι αποδέχονται ότι για την ώρα είναι αναντικατάστατος, τη στιγμή που βαδίζουν προς το συνέδριο.

Αλλά ποια άλλη απόδειξη ισχυρότερη χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ για την ανασφάλεια του προέδρου του, όταν ο ίδιος, για να εξασφαλίσει την παραμονή του στην προεδρία, ζητά από το κόμμα να γίνει… αρχηγικό. Απαιτεί η εκλογή του αρχηγού πλέον να γίνεται από τη βάση με ψηφοφορία των μελών του -καν με συμμετοχή των φίλων ή των οπαδών- ώστε να μην μπορεί κανείς να του ασκεί κριτική, αφού και τα συλλογικά όργανα, ουσιαστικά, θα περάσουν σε φάση… γνωμοδότησης. Αυτά για ένα κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς όχι απλώς είναι πρωτόγνωρα, αλλά είναι και αποδεικτικά μετάβασης σε άλλης ιδεολογίας σχηματισμό. Η 14η Απριλίου είναι πολύς χρόνος. Εχουμε να δούμε πολλά.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr