Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΑΛΛΩΣΤΕ, το «δόγμα Ερντογάν» διαφέρει από το «δόγμα Πούτιν» μόνο στη δύναμη ισχύος που υποστηρίζει το καθένα. Η ρωσική ισχύς είναι πολύ μεγαλύτερη από την τουρκική. Δεν είναι τυχαίο απ’ αυτήν την άποψη ότι η Τουρκία, ούσα μέλος του ΝΑΤΟ, καταδίκασε μεν την αναγνώριση των δύο ουκρανικών περιοχών από τη Ρωσία, αλλά δεν συντάσσεται με την πολιτική της επιβολής κυρώσεων. Ο Τ. Ερντογάν είναι προφανές ότι δεν θέλει να ακρωτηριάσει την πολιτική του και μάλιστα σε μια εποχή που αναγορεύει σε αιχμή της πολιτικής του την αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών, αμφισβητώντας την κυριαρχία τους. Πιο εύγλωττος και ειλικρινής δεν θα μπορούσε να είναι.

Ο νεο-αυτοκράτορας Πούτιν ένιωσε την άνεση να κάνει επίδειξη πυγμής απέναντι σε έναν Μπάιντεν που ηττήθηκε πρόσφατα στο Αφγανιστάν και σε μια Ευρώπη που άγεται και φέρεται λόγω της εσωτερικής σύγκρουσης συμφερόντων, η οποία ουσιαστικά την παραλύει και την καθιστά αδύναμο μικρομεσαίο παίκτη. Ομως το «δόγμα» του βρίσκει «ζωτικό χώρο». Και ο Ερντογάν σπεύδει να γραπωθεί απ’ αυτό… καταδικάζοντας φραστικά τη Ρωσία.

ΚΙ ενώ συμβαίνουν αυτά, στην ημεδαπή εντοπίζονται μερικοί αφελείς επιχαίροντες γιατί ο Πούτιν «στριμώχνει» τη Δύση ή γιατί αισθάνονται να δικαιώνεται ο ξεχασμένος αντιαμερικανισμός τους. Εντοπίζονται επίσης κάποιες «γάτες της διπλωματίας», οι οποίες βλέπουν την… κατάλληλη στιγμή η Κύπρος να ζητήσει τώρα κυρώσεις για τον Αττίλα, καλώντας μάλιστα να χρησιμοποιηθούν «τα Rafale της διπλωματίας»! Σε ένα νέο περιβάλλον, στο οποίο η ισχύς εκτοπίζει το Διεθνές Δίκαιο και οι ισχυροί της Δύσης, ενώ, υποτίθεται, συμφωνούν ότι δεν μπορούν να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τον Πούτιν, θυμήθηκαν «τα Rafale της διπλωματίας», προκειμένου ίσως να «ξεχαστούν» τα κανονικά Rafale, τα οποία πριν από μόλις λίγες μέρες δεν ψήφισαν.

«ΠΑΝΗΓΥΡΙΤΖΗΔΕΣ αντι-Αμερικανοί» ή εμμονικοί που έχουν μείνει κολλημένοι στο δόγμα πως κάθε τι ρωσικό είναι καλό, γιατί παραπέμπει στην πηγή του κομμουνισμού, από την οποία ξεδιψάει -κάθε φορά που αποσταίνει- μεγάλο μέρος της ελληνικής Αριστεράς, είναι γραφικοί της Ιστορίας. Υπάρχουν όμως και οι προβληματικοί-επικίνδυνοι. Οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται -ακόμα και τώρα που τα γεγονότα βγάζουν μάτι!- ότι η ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διπλωματικής ισχύος της. Αυτοί που λένε, μέσα σε αυτές τις νέες συνθήκες, ότι «η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός». Κι αυτοί οι οποίοι, ενώ οι προθέσεις της Τουρκίας έχουν γίνει εντελώς διαφανείς, καταψηφίζουν τις αμυντικές δαπάνες του Προϋπολογισμού, σπάζοντας την παράδοση της Μεταπολίτευσης που ήθελε την αξιωματική αντιπολίτευσης να καταψηφίζει τον Προϋπολογισμό, αλλά να ψηφίζει πάντα τις αμυντικές δαπάνες.

ΤΟ ευτύχημα για τη χώρα είναι ότι σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι της Ιστορίας έχει μια κυβέρνηση, η οποία ορθώς και έγκαιρα ενίσχυσε τις διπλωματικές σχέσεις της χώρας και ενίσχυσε καθοριστικά την αποτρεπτική ισχύ της. Και κυρίως σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και τα διεθνή φόρα έχει σαν «κόκκινη γραμμή» την παραβίαση της εδαφικής κυριαρχίας. Εχοντας διαβάσει καλά και έγκαιρα τι επιχειρεί ο αναθεωρητής Ερντογάν από το 2020. Και κάνοντας πιο κόκκινη την «κόκκινη γραμμή» της χώρας.

ΓΙΑΤΙ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ;

Απίθανη συμπεριφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ! Πανηγυρίζει για την απόφαση του ΣτΕ, σύμφωνα με την οποία κρίθηκε αντισυνταγματική η ένταξη της ΕΥΔΑΠ στο Υπερταμείο. Βεβαίως, εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ, πανηγυρίζει και όλος ο κόσμος. Γιατί το νερό είναι δημόσιο και μοναδικό αγαθό και κανένας δεν ήθελε την υποθήκευση της ΕΥΔΑΠ για 99 χρόνια, μαζί με όλη τη δημόσια περιουσία. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί πανηγυρίζει; Η κυβέρνησή του ήταν αυτή που το 2016, με τον Ν.4389, ενέταξε και υποθήκευσε -για 99 χρόνια- όλη τη δημόσια περιουσία, μαζί και την ΕΥΔΑΠ στο Υπερταμείο. Γιατί ακριβώς πανηγυρίζει τώρα; Γιατί βγήκε αντισυνταγματική μια δική του απόφαση; Ή απλώς γιατί οι πανηγυρισμοί είναι ένας εύσχημος τρόπος, ώστε να ξεχαστεί πόσο σκληρό και αδίστακτο ήταν το τρίτο, το «αριστερό Μνημόνιο»; Αν πρόκειται περί αυτού, η Κουμουνδούρου κάνει ένα -ακόμα-τεράστιο λάθος, το οποίο προδίδει ενοχή και «ανασφάλεια»: Κανένας δεν ξέχασε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. ήταν η μόνη μνημονιακή κυβέρνηση (Γ. Παπανδρέου, Σαμαρά-Βενιζέλου, Παπαδήμου, Τσίπρα-Καμμένου) που δέχθηκε αυτό που αρνήθηκαν όλες οι άλλες: τη δέσμευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια. Αυτό δηλαδή που ουσιαστικά και πεισματικά ήθελαν εξ αρχής και το ΔΝΤ και η Γερμανία και ο σκληρός-τιμωρητικός ευρωπαϊκός Βορράς. Αν πρόκειται περί κανονικής αμεριμνησίας, είναι άλλη τάξεως θέμα…

Συνέχεια της «επιχείρησης Βαλκάνια»

Στο Βουκουρέστι βρίσκεται σήμερα ο Κ. Μητσοτάκης, όπου θα έχει συναντήσεις -μεταξύ άλλων- με τον πρόεδρο της Ρουμανίας Klaus Iohannis και τον πρωθυπουργό Nicolae-Lonel Ciuca, με τον οποίο θα υπογράψουν Κοινή Διακήρυξη. Χθες ο πρωθυπουργός συναντήθηκε στο Μ. Μαξίμου με υπουργική αντιπροσωπεία της Βουλγαρίας, αποτελούμενη από τον αναπληρωτή πρωθυπουργό και υπ. οικονομικών Assen Vassilev, την αναπληρώτρια πρωθυπουργό Kalina Konstantinova, τον υπ. Ψηφιακής Διακυβέρνησης Bozhidar Bozhanov και τον υπ. Ενέργειας Alexander Nikolov.

Στο επίκεντρο των συζητήσεων βρέθηκαν η κρίση στην Ουκρανία, το ενεργειακό, αλλά και η κατάσταση στα Βαλκάνια. Ο Κ. Μητσοτάκης έχει συναντηθεί ήδη με τις ηγεσίες της Σερβίας, της FYROM, του Μαυροβουνίου και της Κροατίας, στο πλαίσιο μιας διπλωματικής αντιστάθμισης στην επίθεση φιλίας που κάνει ο Τ. Ερντογάν το τελευταίο διάστημα στα Βαλκάνια.

«Σαν να μην υπάρχει»

Οσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ απευθύνθηκαν στον 7ο όροφο της Κουμουνδούρου για να πάρουν «γραμμή» πώς να χειριστούν την «ανασφάλεια» του Ευ. Τσακαλώτου πήραν την ίδια απάντηση: «Σαν να μην υπάρχει» – «δεν θα ρίξουμε εμείς νερό στο μύλο του Μητσοτάκη». Κι έτσι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που έκαναν συγκρατημένες δηλώσεις (Κατρούγκαλος, Παπαδημούλης, Πολάκης), η «βρόμικη δουλειά» αφέθηκε στα τρολ του Διαδικτύου, που έκαναν κανονικό μπούλινγκ στον «ελιτιστή της Αριστεράς», που πρέπει «να φύγει».

Ομως η προς τα έξω ψυχραιμία και η «υπεράνω» συμπεριφορά του «ανασφαλούς» Α. Τσίπρα δεν περιγράφει την οργή που υπήρξε μεταξύ των «προεδρικών». Απλώς, σαν καλός «τακτικιστής» που είναι, εκτίμησε ότι ήταν καλύτερο να μην υπάρξουν επίσημη απάντηση και μαζικές επώνυμες αντιδράσεις. Κι όπως λένε οι πληροφορίες, η οργή που υπήρξε δεν έχει εκτονωθεί. Κάτι που ίσως γίνει στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου που θα γίνει μεθαύριο. Ο λογαριασμός που άνοιξε ο Ευ. Τσακαλώτος παραμένει ανοιχτός…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου