Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Διαχωρισμοί και ταμπέλες ων ουκ έστιν αριθμός. Γιατί, λοιπόν, τόση αντίδραση και ένταση για τον διαχωρισμό εμβολιασμένων και μη εμβολιασμένων σε μια πλατεία θεάτρου; Τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας καταδεικνύουν πως βασιλιάς στο θέατρο του παραλόγου δεν είναι ο Ιονέσκο. Είναι αυτά που ζούμε.

«ΑΔΥΝΑΤΩ να μετέχω σε ένα “πιστοποιημένο” ντάνιασμα ανθρώπων. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και έχει δημιουργηθεί από τον Θεό με την ελευθερία ακόμη και να Τον αρνηθεί. Δεν είμαστε αγέλη. Είμαστε άνθρωποι που αγωνιζόμαστε να φανερώσουμε το πρόσωπό μας», έγραψε ο Αρης Σερβετάλης, ο ηθοποιός που αρνήθηκε να συνεχίσει να παίζει σε μια παραγωγή που απευθύνεται μόνο σε εμβολιασμένους. «Αυτήν τη στιγμή έχουμε ντάνιασμα στις Εντατικές… Εδώ και αρκετό καιρό, εδώ και εβδομάδες… 500-600 άνθρωποι ντανιάζονται εκεί», απάντησε ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, Αθανάσιος Εξαδάκτυλος, για λογαριασμό του σιναφιού του που συνεχίζει να περιθάλπει εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, χωρίς να κάνει διαχωρισμούς. Οξύμωρο δεν είναι; Οσο οξύμωρο είναι, βέβαια, και ένας ανεμβολίαστος να μπορεί να παίζει, να σερβίρει, να διδάσκει ή να ελέγχει μόνο εμβολιασμένους.

ΠΡΙΝ, ΟΜΩΣ, ΣΠΕΥΣΟΥΜΕ να κριτικάρουμε τις ατέλειες των μέτρων και ξεκινήσουμε σταυροφορία υπέρ απόλυτων αποφάσεων -υποχρεωτικός εμβολιασμός των πάντων, εξοστρακισμός των απίστων της επιστήμης κ.ά.-, ας σκεφτούμε σε ανθρώπινη κλίμακα. Τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο εξελίσσονται διά της μετάβασης, της σύγκρισης, της προσαρμογής, της γνώσης. Σε τούτη τη Γη δεν υπάρχει άσπρο ή μαύρο, υπάρχουν γκρίζες ζώνες και χρώματα μέσα στο γκρίζο. Δεν υπάρχουν άγιοι και διάβολοι, υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν ή αδιαφορούν για τον συνάνθρωπό τους. Υπάρχουν προοίμια της Κόλασης και του Παραδείσου. Βρίσκονται εντός ή εκτός των ΜΕΘ.

Η ΣΩΤΗΡΙΑ της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Το ίδιο, όμως, και η προστασία της σάρκας που την περιβάλλει. Και αυτός ο ιός, ο μοναδικός τελικά που δεν κάνει διακρίσεις, κολλάει παντού. Και στους ναούς και στα θέατρα. Με τη διαφορά ότι δεν κινδυνεύει ούτε η πίστη ούτε η τέχνη. Κινδυνεύουν οι πιστοί και οι φιλότεχνοι. Η πεζή πραγματικότητα, λοιπόν, επιτάσσει κοινωνική αποστασιοποίηση, μάσκες, εμβολιασμό, τεστ και, όπου χρειάζεται, διαχωρισμούς. Για την προστασία εαυτών και αλλήλων, προσωρινά, μέχρι να περάσει ο πόλεμος.

ΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ που μαίνεται στα νοσοκομεία. Εκεί όπου τα απομαγευμένα από δοξασίες σώματα πασχίζουν να σωθούν από τους επίγειους διασώστες τους. Τους γιατρούς, που σε αντίθεση με τους κοσμοκαλόγερους που ζουν εγκλωβισμένοι σε ένα επίπονο ανάμεσα, δεν είναι θωρακισμένοι με τη σκληρότητα της αγιοσύνης. Δεν τους αφορά, άλλωστε, η αγιοσύνη, παρά μόνο η ζωή. Και ξέρουν καλά πως τα θαύματα από τα θύματα απέχουν μόνο ένα γράμμα.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr