Γράφει ο Γιάννης Ευαγγελίδης

Πολύ περισσότερο, βεβαίως, προκάλεσε εντύπωση το γεγονός ότι ο επικεφαλής του διοικητικού συμβουλίου του κρατικού επενδυτικού ταμείου των ΗΑΕ ανακοίνωσε ότι το Αμπου Ντάμπι θα επενδύσει 10 δισ. δολάρια στη γείτονα, μαζί με τις διάφορες διμερείς εμπορικές συμφωνίες που υπέγραψαν.

ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ότι ο δραματικός κατήφορος της τουρκικής οικονομίας το τελευταίο διάστημα οδήγησε τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε μια σημαντική στροφή στη στρατηγική του. Ωστόσο, το ζήτημα είναι γιατί τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που αποτελούν βασικό σύμμαχο της Ελλάδας στην περιοχή, έριξαν σωσίβιο στον Τούρκο πρόεδρο την ώρα που το καθεστώς Ερντογάν αναζητά εναγωνίως επενδύσεις και «ζεστό» χρήμα για την οικονομία του, καθώς οι διαδηλωτές ζητούν την παραίτησή του, βλέποντας πως δεν μπορεί να αποτρέψει την κρίση στην οποία έχουν περιέλθει η τουρκική λίρα και η τουρκική οικονομία, που υποχρεώθηκε να επιβάλει δελτίο ακόμα και για την αγορά καφέ.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ, το ερώτημα είναι αυτή η διπλωματική, οικονομική στροφή των Εμιράτων προς την Αγκυρα τι σημαίνει και για την Ελλάδα και τις σχέσεις της με τη φίλη και σύμμαχο αραβική χώρα, με την οποία, μάλιστα, έχουμε κάνει συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας, πριν καν ακόμα υπογράψουμε τη συμφωνία αμυντικής συνδρομής με τη Γαλλία σε περίπτωση που ένα από τα δύο μέρη δεχθεί ένοπλη επίθεση.

Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ, η οποία αποτυπώνει και την πραγματικότητα, είναι ότι πολλές φορές τα οικονομικά συμφέροντα μπαίνουν πιο πάνω ακόμα και από τα συμμαχικά. Απτό παράδειγμα η Ισπανία, της οποίας ο Σοσιαλιστής πρωθυπουργός έσπευσε στην Αγκυρα για να επεκτείνει τις οικονομικές επενδύσεις της χώρας του στην Τουρκία και όχι μόνο να πουλήσει όπλα στον Ερντογάν, αλλά και να παράσχει τεχνογνωσία για την κατασκευή τουρκικού αεροπλανοφόρου και την από κοινού ανάπτυξη εξοπλιστικών συστημάτων.

ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ των ΗΑΕ, πρώην ανταγωνιστή και αντίπαλο στη Μέση Ανατολή, με σοβαρές διαφορές σε αρκετά μέτωπα, η αφορμή που βρήκε ο πρίγκιπας διάδοχος των ΗΑΕ, σεΐχης Μοχάμεντ μπιν Ζαγιέντ Αλ Ναχιάν, για να πιστοποιήσει τη μεταστροφή της εξωτερικής πολιτικής των Εμιράτων, ήταν η κρίση της λίρας στην Τουρκία. Στην πραγματικότητα όμως σηματοδοτεί την επιστροφή στις μπίζνες που έχασαν εξαιτίας της πολιτικής αντιπαράθεσης με την Τουρκία, το Κατάρ και το Ιράν, έχοντας τεράστιες απώλειες των εμπορικών εσόδων τους από τις χώρες αυτές.

ΒΕΒΑΙΩΣ, η αμυντική συμφωνία των Εμιράτων με την Ελλάδα δεν επηρεάζεται, αλλά παραμένει σε ισχύ, όμως το γεγονός ότι η τουρκική κυβέρνηση αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από μια σύμμαχο χώρα της Ελλάδας, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, για να αποφύγει την οικονομική καταστροφή, αποτυπώνει και τα αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει ο Ερντογάν.