Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Σπανιότερα με φωτογραφία. Μόνον… γεωγραφικές περιοχές και ηλικία μαθαίνουμε! Σε ανάλογες περιπτώσεις τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική για ανάλογα εγκλήματα κατά ανηλίκων όχι μόνο δημοσιοποιούνται τα πλήρη στοιχεία του καταδικασμένου αλλά ανακοινώνεται και η αποφυλάκισή του η οποία συνοδεύεται από μία σημαντική παράμετρο: Λειτουργεί –π.χ. σε Αμερική και στη Σκανδιναβία- ειδική προνοιακή υπηρεσία η οποία γνωρίζει όχι μόνο τα της νέας του εγκατάστασης αλλά παρακολουθεί και τη διαβίωσή του.

Το δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό είναι πως ο δράστης βρίσκεται συχνά στο οικογενειακό ή στο φιλικό περιβάλλον της. Το να κατακτήσει την εμπιστοσύνη ενός παιδιού ο παππούς, ο θείος, ο εξάδελφος, ο δάσκαλος, ο φίλος ή πνευματικός οδηγός της οικογένειας, δεν χρειάζεται να καταβληθεί ιδιαίτερη προσπάθεια. Το παιδί θεωρεί την παρουσία του ασφαλή, αφού τον βλέπει να κυκλοφορεί στους ίδιους χώρους μαζί του ή αφού αντιλαμβάνεται ότι οι γονείς του τον εκτιμούν. Επίσης, ο δάσκαλος περιβάλλεται με ιδιαίτερη σημασία από το παιδί.

Οι σχετικές έρευνες έχουν δείξει ότι ενώ το φαινόμενο παρουσιάζεται συχνότερα εντός του οικογενειακού και φιλικού περιβάλλοντος, εντούτοις οι καταγγελίες είναι λιγότερες γιατί η σχέση που συντρέχει ανάμεσα στον θύτη και στην οικογένεια δημιουργεί αναστολἐς στο παιδί. Το τρίτο κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι τα παιδιά- θύματα, σε μικρή ηλικία σπάνια καταγγέλλουν τον θύτη τους γιατί φοβούνται ότι οι οικείοι τους θα τα μαλώσουν ή επειδή νομίζουν ότι κάτι λάθος έχουν κάνει τα ίδια, ενώ πολλές φορές ο θύτης απειλεί ότι θα πάθει κακό κάποιος οικείος του, αν το πει.

Ωστόσο, οι ίδιες έρευνες αποδεικνύουν ότι όταν υπάρχει προηγούμενη ενημέρωση από τους γονείς και από το σχολείο το παιδί αντιλαμβάνεται ότι η «πίεση» που δέχεται δεν είναι η συνήθης και δεν δυσκολεύεται να αποκαλύψει τη «δυσκολία» που του προκαλεί η συνεύρεση ή συμπεριφορά του προσώπου που ξεπερνά τα όρια.

Οι πιο πάνω περιπτώσεις είναι κοινές. Ομως δεν είναι κοινό το θεσμικό πλαίσιο της κάθε χώρας. Η «ελάφρυνση» που επέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στις περιπτώσεις βιασμού στο Ποινικό, με τις οποίες ο ασελγών ακόμη και ο βιαστής δέχεται την ευεργεσία του νόμου, είναι μια αδυναμία η οποία πρέπει να αποκατασταθεί άμεσα. Αλλά αυτό είναι το έλασσον. Στο νηπιαγωγείο και στη στοιχειώδη εκπαίδευση πρέπει να εισαχθεί -με όποια μορφή μάθησης επιλέξει το υπουργείο Παιδείας– εκείνη η «ενημέρωση» – που δεν θα καθιστά τα παιδιά εύκολο στόχο. Το να χώνουμε το κεφάλι μας στην άμμο μας απαλλάσσει από την ευθύνη μας απέναντι στα παιδιά; Δεν το νομίζω.