Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ που πάσχιζε επί 4 ώρες να πείσει ότι είναι «προοδευτικός» και θέλει να σχηματίσει μια «προοδευτική κυβέρνηση», κατάφερε να πείσει και τον τελευταίο πολίτη, που ανήκει ή αισθάνεται ότι ανήκει στη μεσαία τάξη, ότι τον θεωρεί εχθρό του. Γιατί προφανώς δεν έχει καταλάβει πως δεν αρκεί να κάνεις ότι ξέρεις(;) πόσο έχει μια «φρατζόλα ψωμί» ή να δηλώνεις «γέννημα θρέμμα» της μεσαίας τάξης. Πόσω μάλλον όταν όλα όσα λες και κάνεις ουσιαστικά δείχνουν μίσος για τη μεσαία τάξη. Οχι πολιτική αντιπαλότητα. Αλλά μίσος.

ΝΙΩΘΟΝΤΑΣ έτσι, είναι λογικό ή να του διαφεύγει ή να ψεύδεται συνειδητά, παραποιώντας τη σημασία της μη φορολόγησης ΕΩΣ 800.000 ευρώ. Από άγνοια ή από πρόθεση έχει μια κάποια σημασία, αλλά μικρή. Μικρή μπροστά στη μεγαλειώδη μαθηματική σκέψη που μπόρεσε να εκστομίσει ότι… 13%+83%=100%! Ή στην πρωτοφανή διαπίστωση ότι η κυβέρνηση νομοθετεί μόλις για το… 0,4%! Ελάχιστη μπροστά στην αφέλεια να νομίζει ότι ο ίδιος… ξέρει καλύτερα από τον πατέρα, τη μητέρα ή τον παππού, οι οποίοι έχουν ό,τι έχουν για το παιδί τους ή το εγγόνι τους, αν είναι καλό ή κακό για τους ίδιους η φορολογική απαλλαγή των μεταβιβάσεων ΕΩΣ 800.000, προσαυξανόμενο ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών ή των κληροδοτών! Μηδαμινή μπροστά στην υποτιμητική άγνοια ότι οι γονείς ή οι παππούδες, εκτός από ακίνητα ή μετρητά, ομόλογα ή μετοχές, μπορούν να μεταβιβάσουν π.χ. χωράφια ή ένα χωραφάκι. Μια μικρομεσαία ή μια μικρή επιχείρηση. Ενα αυτοκίνητο ή ένα αυτοκινητάκι. Για έναν νέο άνθρωπο που προσπαθεί να κάνει μια αρχή, το «χωραφάκι», η «επιχειρησούλα» ή το «αυτοκινητάκι» μπορούν να είναι ανεκτίμητης αξίας. Αλλά αυτά μάλλον είναι «ψιλά γράμματα» για το «γέννημα θρέμμα» της μεσαίας τάξης, που βρέθηκε από την ταπεινή Κυψέλη στο απλησίαστο Σούνιο. Και ο οποίος περιτριγυρίζεται π.χ. από έναν «μετρ του real estate», έναν εφοπλιστή, έναν γόνο μιας από τις πλουσιότερες ελληνικές οικογένειες ή από ξενόγλωσσα στελέχη με μεγάλες επενδύσεις σε μεγάλα funds του εξωτερικού…

ΙΣΩΣ η απάντηση στο αρχικό ερώτημα του τίτλου να βρίσκεται κάπου εδώ. Ολοι αυτοί οι «προοδευτικοί» είναι τόσο «προοδευτικοί» ώστε να επιθυμούν την πρόοδο μόνο για πάρτη τους. Ζώντας μέσα σε μια φούσκα ενός αδικαιολόγητου «υπερεγώ» και «σταλινοαναθρεμμένοι» όπως είναι, συμπεριφέρονται όπως είχε μάθει να ζει η ελίτ των καθεστώτων σταλινικής κοπής: Αυτοί με τις ντάτσες, το άφθονο χρήμα, την προκλητική χλιδή και τα ανεξέλεγκτα προνόμια. Και η «πλέμπα», ο λαός, να ζει στη μιζέρια και την ανέχεια. Τα καθεστώτα αυτά δεν ήταν δημοκρατικά και γι’ αυτό κατέρρευσαν με πάταγο. Οι «κομισάριοι» δικαιολογούσαν την αδικαιολόγητη χλιδή τους επικαλούμενοι τις «μεγάλες ευθύνες» που είχαν για το «λαό». Αλλά κι ένα εξ ορισμού-βασιλικώ δικαίω «ηθικό πλεονέκτημα», που μοιάζει πολύ με το αντίστοιχο που επικαλέστηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι να γίνει ανέκδοτο και κουρελόχαρτο. Στο «γύψο» των «αρμών της εξουσίας», στα «παραδικαστικά του Ρασπούτιν» και στα χέρια ενός «αψύ»…

Η ΜΕΣΑΙΑ τάξη πριν από το 2015 λοιδορήθηκε σαν «νοικοκυραίοι» και «κυρ Παντελήδες». Μετά το 2015 εξοντώθηκαν κυριολεκτικά με την εκδικητική φορολογία που τους επέβαλε «συνειδητά» το κυβερνητικό μόρφωμα-Φρανκεστάιν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Και τώρα η εξόντωσή της βαφτίζεται «εθνική ανάγκη». Η μεσαία τάξη πήρε την εκδίκησή της το 2019. Κι όπως φαίνεται έχει κάθε λόγο να την πάρει ξανά, οψέποτε της δοθεί η ευκαιρία.

ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΛΑΚΚΟ ΤΗΣ ΑΠΛΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗΣ…

Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ έσκαβε το «λάκκο της απλής αναλογικής», τον έσκαβε για να «παγιδεύσει» τον Κ. Μητσοτάκη και να τον κάνει μια «παρένθεση». Χρειάστηκαν μόλις 5 χρόνια ώστε ο Α. Τσίπρας να βρεθεί παγιδευμένος σε αυτόν το «λάκκο», ο οποίος με τη διάβρωση που προκαλεί ο χρόνος, έχει γίνει ακόμα πιο βαθύς.

«Υποψήφιος πρωθυπουργός, ψάχνει» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της πολύωρης συνέντευξης του Α. Τσίπρα στη ΔΕΘ. Ψάχνει αφήγημα, ψάχνει συνεταίρους, ψάχνει απαντήσεις. Κι όμως η ερώτηση «γιατί δεν ζητάτε πρόωρες εκλογές;», που ήταν η πιο αναμενόμενη ερώτηση που θα δεχόταν, έμεινε ουσιαστικά χωρίς απάντηση. Πολύ μπλα μπλα, από ουσία τίποτα. Μόνο μια γενική επίκληση για μια κάποια «προοδευτική κυβέρνηση» και ένας καθόλου πειστικός ισχυρισμός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «θα» κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Το γεγονός ότι το κοντέρ των μετρήσεων συνεχίζει να δείχνει διαφορά +10% το προσπέρασε με ένα «δεν με ανησυχούν» οι δημοσκοπήσεις. Και για του λόγου το… αληθές επικαλέστηκε τις δημοσκοπήσεις του 2019, που υποεκτίμησαν το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι απολύτως σωστό αυτό. Οι δημοσκοπήσεις έπεσαν όντως έξω στο ποσοστό. Αλλά έπεσαν απολύτως μέσα στη συντριπτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ! Αραγε ποιο είναι το σημαντικό; Για τον Α. Τσίπρα ήταν ότι πήρε ένα ποσοστό, το οποίο του επιτρέπει ακόμα να παραμένει ο ίδιος στην ηγεσία του κόμματός του. Το ότι το κόμμα του, 2 χρόνια μετά τις εκλογές του 2019, ψάχνει ακόμα το 1/3 των ψηφοφόρων του, προφανώς του είναι αδιάφορο…

Στην ουσία όμως: Ο Α. Τσίπρα απέφυγε όπως «ο διάβολος το λιβάνι» να πει με ποια κόμματα θα σχηματίσει «προοδευτική κυβέρνηση». Ακόμα κι αν γίνει το «θαύμα» βάσει όλων των δημοσκοπήσεων και έρθει πρώτο κόμμα. Ανεξαρτήτως τι θα γίνει στο ΚΙΝ.ΑΛ. με την εκλογή νέου αρχηγού, όποιος κι αν εκλεγεί, δεν μπορεί να πάει κόντρα στα 2/3 της εκλογικής του βάσης. Το ΚΚΕ ακούει ΣΥΡΙΖΑ και αλλάζει δρόμο. Το ΜέΡΑ25, αν μπει στη Βουλή, έχει δεσμευτεί διά του Γ. Βαρουφάκη ότι δεν μπορεί να συμμαχήσει με τους «προδότες» του 2015. Εννοεί άραγε ο Α. Τσίπρας μια «προοδευτική κυβέρνηση» με τον Βελόπουλο αντί του Καμμένου; Ποιος ξέρει…

Ολα αυτά είναι ασκήσεις επί χάρτου. Γιατί και ο ίδιος ο Α. Τσίπρας ξέρει ότι δεν γίνονται «θαύματα». Απλώς αγοράζει χρόνο έως τις επόμενες εκλογές και «βλέπουμε». Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει γιατί δεν ζητάει εκλογές αν πιστεύει ότι η κυβέρνηση «καταστρέφει» τη χώρα. Είναι τεράστια ευθύνη να αφήνει κανείς να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Και πολιτικά και ηθικά. Ή μήπως δεν το πιστεύει, ενώ ξέρει ότι οδηγείται σε νέα ήττα;

ΠΑΝΑΚΡΙΒΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ

Οι ειδικοί της αγοράς, ανεξαρτήτως του αισθητικού αποτελέσματος -τη μια θύμιζε το σκηνικό της εκπομπής του μακαρίτη του Θέμου «ΟΛΑ», την άλλη ΠΑΣΟΚ και την άλλη… ακόμα πιο ΠΑΣΟΚ με λίγο μοβ- υποστηρίζουν ότι η παραγωγή του ΣΥΡΙΖΑ για την εμφάνιση του Α. Τσίπρα στη ΔΕΘ ήταν μια «πανάκριβη παραγωγή». Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ίδιων ειδικών, το κόστος της ήταν «τουλάχιστον υπερδιπλάσιο» από το κόστος της αντίστοιχης παραγωγής για την παρουσία του Κ. Μητσοτάκη.

Αρα, «λεφτά υπάρχουν»;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr