Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ο δεύτερος, η ηγετική ομάδα ΣΥΡΙΖΑ μετήρχετο  πάσης ανομίας για να εγκαθιδρυθεί στο Μαξίμου. Οσο το «μαγαζί γωνία» Τσίπρα διατηρούσε υπό τον έλεγχό του «μαγαζάκια» και outsources πηγές, δεν υπήρχε πρόβλημα. Ο εγκλεισμός στον Κορυδαλλό των δέκα επιλεγμένων πολιτικών αντιπάλων τους, με όχημα τη Νοβάρτις, απέβλεπε στην καταρράκωση Νέας Δημοκρατίας και  ΠΑΣΟΚ, ώστε ο Τσίπρας να εξασφαλίσει χρόνο για τη μονιμότερη εγκατάστασή του  στη εξουσία.

Η μεγάλη συντηρητική παράταξη, μετεμφυλιακά,  εμφάνιζε τη μειονεξία του… νικητή. Παράδοξο φαινόμενο, αλλά πέρα για πέρα αληθινό. Και οι μεν αριστεροί έπιαναν πάντα περίβλεπτο στασίδι   απομυζώντας την εκάστοτε εξουσία των  δυνάμεων που πολέμησαν, οι δε κυβερνώντες «υπερηφανεύονταν» ότι γίνονταν… αποδεκτοί από τους ηττημένους. Ουσιαστικά, επρόκειτο για μια οικτρή ιδεολογική υποχώρηση…

Ο Κυριάκος τέτοιες δεσμεύσεις δεν είχε. Είχε την πολιτική ωριμότητα να αφήσει πίσω του αυτή την υποβόσκουσα υποτελή μιζέρια και να απευθυνθεί στις δυνάμεις της προόδου. Επέδειξε πειστική ειλικρίνεια δηλώνοντας ότι θέλει να τα αλλάξει όλα. Ο βηματισμός του ήταν σταθερός, πατώντας πάνω στις συγκλίσεις των κοινωνικών δυνάμεων, με λυδία λίθο την Ευρωπαϊκή Ενωση. Εκτισε την εικόνα του, υποσχόμενος ένα μέλλον δυναμικής ανάπτυξης και την επανάκτηση  της αξιοπιστίας και του σεβασμού της  Ελλάδας  από φίλους και εχθρούς.

Ετσι, στις εκλογές, Ιούλιος 2019, οι πολίτες αναγνώρισαν στο πρόσωπό του την αποφασιστικότητα  της αλλαγής, της μετεξέλιξης  και της ανασυγκρότησης της χώρας. Τον εμπιστεύτηκαν. Το ποσοστό που χρειάστηκε για να αναλάβει την πρωθυπουργία δεν είχε χαρακτηριστικά στείρας κομματικής απόχρωσης, αλλά πατριωτικό πρόσημο. Συγκροτήθηκε η μεγάλη παράταξη των δυνάμεων της Κεντροδεξιάς και της δημιουργίας. Οι πολιτικές που  αυτοκαθορίζονταν από το μακρινό  παρελθόν του εμφύλιου, που μνημόνευε και προωθούσε ο Τσίπρας,  έμειναν  απολιθώματα.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι αντιξοότητες από το 2019 έως σήμερα (πανδημία, Εβρος, απειλές Τουρκίας, πυρκαγιές) θα έφταναν να οδηγήσουν τη χώρα στα τάρταρα με διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.  Πολλώ δε μάλλον όταν η αντιμετώπισή τους από τον Τσίπρα είχε  ως ως αποτέλεσμα την τραγωδία στο Μάτι, με ιδεολογικό υπόβαθρο «κουφοντινικό». Η κεντροδεξιά κυβέρνηση υπερέβαλε εαυτήν και δάμασε το  όποιο κόστος.

Φαίνεται όμως ότι η παγίδα «συναίνεσης Αποστολάκη» στήθηκε σε στιγμή κόπωσης ή και υπεραισιοδοξίας για την ανυπαρξία της αντιπολίτευσης. Η καλή πρόθεση του Κυριάκου, ότι μπορεί να εμπιστευτεί υπηρέτες της  οπισθοδρόμησης, της αναποτελεσματικότητας και της διαπλοκής του Τσίπρα, πήρε σκληρό μάθημα. Επομένως, καθοριστικά χρήσιμο. Ας το δούμε έτσι κι ας φύγουμε μπροστά. Από ένα… «κωλόσπιτο» δεν πέφτουν κυβερνήσεις.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr