Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Οι άγριες, δραματικές στιγμές της φυγάδευσης με φέρι μποτ και ιδιωτικά μέσα, την ώρα που η πύρινη λαίλαπα αφάνιζε δάση και ζώα σε απόσταση αναπνοής, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για λογική αποτίμηση. Αυτό όμως ισχύει για τους ανθρώπους που βιώνουν αυτή την καταστροφή, όχι για τους πολιτικούς, που οφείλουν να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους και να μη διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα.

Τα λάθη και οι παραλείψεις είναι δεδομένο πως πρέπει να αναζητηθούν, να αποδοθούν ευθύνες και το κυριότερο να διορθωθούν ώστε στις επόμενες μεγάλες πυρκαγιές να μην επαναληφθούν. Ομως όταν όλη η κριτική και η στόχευση γίνεται μόνο σε ένα παράγοντα, είναι δεδομένο πως η απάντηση που θα δοθεί θα είναι λειψή. Πόσο μελάνι χύθηκε για τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης; Το φετινό καλοκαίρι η Ελλάδα έχει περισσότερα αεροσκάφη και ελικόπτερα από ποτέ. Ομως για τέτοιου μεγέθους και έκτασης πυρκαγιές, εκατοντάδες και ταυτόχρονες σε όλη τη χώρα, υπό συνθήκες ιστορικού καύσωνα, κανένας στόλος δεν θα ήταν ικανός να τις αντιμετωπίσει, παρά μόνο να τις περιορίσει. Αλλωστε οι φωτιές δεν σβήνονται μόνο από αέρος, αλλά και από το έδαφος, από τα πεζοπόρα και μηχανοκίνητα τμήματα της Πυροσβεστικής. Τα οποία, με τη σειρά τους, για να μπορέσουν να επιχειρήσουν πρέπει να έχουν πρόσβαση, δηλαδή δρόμους και αντιπυρικές ζώνες.

Οταν πριν από μερικές εβδομάδες ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και ο Νίκος Χαρδαλιάς ανακοίνωναν το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα στην ιστορία της χώρας για μη στρατιωτική χρήση, ύψους 1,76 δισ. ευρώ, κάποιοι άσκησαν δριμεία κριτική για το υψηλό κόστος. Το πρόγραμμα-μαμούθ «ΑΙΓΙΣ» προβλέπει, μεταξύ άλλων, την αντικατάσταση όλων των γερασμένων αεροσκαφών Καναντέρ και την πρόσληψη 3.000 νέων, μόνιμων πυροσβεστών. Αν οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν κάνει αυτή την επιλογή πριν από μερικά χρόνια, σήμερα η κατάσταση στην Εύβοια και την Αττική θα ήταν πολύ διαφορετική. Δεν το έκαναν όμως, οπότε εκτός από την πύρινη κριτική και τα παχιά τα λόγια τα μεγάλα, ας αφήσουν και λίγο χώρο για αυτοκριτική. Οσο για τους δήμους, ας γυρίσουν λίγο το χρόνο πίσω, όχι πολύ, ας φθάσουν μέχρι τον Ιούνιο, τότε που η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας κήρυττε προκαταβολικά σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης 18 περιοχές της Αττικής, ανάμεσά τους και αυτές που κάηκαν τις τελευταίες ημέρες. Εκαναν τους καθαρισμούς που όφειλαν; Απομάκρυναν την εύφλεκτη ύλη εγκαίρως; Ανοιξαν και συντήρησαν τους δρόμους πρόσβασης;

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου