Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Επίσης, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε τα εκατοντάδες χιλιάδες κλασέρ, χαρτοκιβώτια φύλαξης εγγράφων, κιβώτια και ρολά αποθήκευσης σχεδίων που βρίσκονται σε ράφια και πατώματα κτηματολογικών γραφείων σε όλη τη χώρα πριν καταλήξουμε σε κάποια λογικοφανή απάντηση, διότι λογική αποκλείεται να βρούμε. Πόση λογική άλλωστε μπορεί να κρύβεται σε τόσο χαρτομάνι;

Η επίσημη ανακοίνωση ότι η ψηφιοποίηση των αρχείων του συστήματος Μεταγραφών και Υποθηκών από τα 390 υποθηκοφυλάκεια της χώρας είναι ένα από τα πρώτα 12 έργα του Σχεδίου Ελλάδα 2.0 που εγκρίθηκε για χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάκαμψης μπορεί να μην είναι πιασάρικη για πρώτο θέμα στο τουίτερ, είναι όμως μια μικρή επανάσταση 200 χρόνια μετά τη μεγάλη και τους πρώτους νόμους περί γαιών και ακινήτων του ελληνικού κράτους.

Αλφαβητικά ευρετήρια, Βιβλία εκθέσεων, Βιβλία μερίδων, Αρχεία τίτλων μεταγραφών, Βιβλία υποθηκών, Αρχεία υποθηκών και διεκδικήσεων, Βιβλία και αρχεία κατασχέσεων και διεκδικήσεων είναι μερικές μόνο από τις χάρτινες, ογκώδεις ψηφίδες που απαρτίζουν το υπάρχον σύστημα.

Το ταξίδι τους από τον κόσμο της ύλης στον άυλο ψηφιακό κόσμο του 21ου αιώνα δεν σημαίνει μόνο ότι θα εξαφανιστούν γρατζουνιές, σκόνη, λεκέδες, κηλίδες και βρομιά, όπως ρητά αναφέρεται στο τεχνικό δελτίο, αλλά ότι τα αρχεία αυτά θα είναι επιτέλους άμεσα προσβάσιμα σε όλους και από όλα τα πληροφοριακά συστήματα.

Και δεν είναι μόνο το Κτηματολόγιο. Στην Ελλάδα, όποια πέτρα και αν σηκώσεις χαρτί θα βρεις από κάτω. Υπουργεία, δήμοι, περιφέρειες, ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία, δικαστήρια, σχολεία, πανεπιστήμια συντηρούν τεράστιους, διάσπαρτους αποθηκευτικούς χώρους με ανυπολόγιστο κόστος σε χρήμα και εργατοώρες.

Ωστόσο, δεν σημαίνει ότι πρέπει όλα να ψηφιοποιηθούν. Πολλά είναι όντως εξαιρετικά πολύτιμα για να χαθούν ή για να μην ξέρουμε πού βρίσκονται, ωστόσο υπάρχουν εκατομμύρια εξαιρετικά ασήμαντα έγγραφα τα οποία είναι αδιανόητο να υπάρχουν ακόμα.

Πριν από μερικούς μήνες η Περιφέρεια Αττικής ζητούσε νομοθετική ρύθμιση για την εκκαθάριση και καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων εγγράφων και φακέλων αδειών οδήγησης και κυκλοφορίας που χρονολογούνται από συστάσεως του ελληνικού κράτους και φυλάσσονται σε τουλάχιστον δέκα διαφορετικά κτίρια.

Ισως αυτό να αποτελέσει ένα διαφορετικό έργο, εξίσου σημαντικό, όπως η ψηφιοποίηση των αρχείων των κτηματολογικών γραφείων.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου