Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Για τους πιστούς θαυμαστές του ευρωπαϊκού διαγωνισμού τραγουδιού, η απουσία της Λευκορωσίας δεν πέρασε απαρατήρητη. Η χώρα είχε υποβάλει συμμετοχή, όμως το τραγούδι που έστειλε ήταν μια καθεστωτική προπαγάνδα, η οποία παραβίαζε τους κανόνες της διοργάνωσης. «Θα σας δείξω να ακολουθήσετε τη γραμμή» ήταν ένας από τους στίχους που θορύβησαν την EBU, οι επικεφαλής της οποίας ζήτησαν από τον δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό της χώρας BTRC να αλλάξει τη συμμετοχή της, καθώς απαγορεύονται τα πολιτικοποιημένα τραγούδια.

Η Λευκορωσία αντέδρασε, θεωρώντας την απόφαση της EBU προκατειλημμένη, ωστόσο «συμμορφώθηκε» και υπέβαλε δεύτερο τραγούδι, αλλά από το ίδιο συγκρότημα και πάλι, τους Galasy ZMesta, οι οποίοι είναι γνωστοί για τη φιλοκυβερνητική στάση τους. Φυσικά και το δεύτερο τραγούδι ήταν ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος.

«Επειτα από διαβουλεύσεις με συμβούλους του εξωτερικού αλλά και δικές μας ανησυχίες αποφασίσαμε να τους αποκλείσουμε ή να τους απαγορεύσουμε να συμμετάσχουν φέτος», είχε δηλώσει ο γενικός διευθυντής της EBU, Noel Curran, εξηγώντας πως, αν και είναι εξαιρετικά δύσκολη η διαδικασία παρακολούθησης τραγουδιών για πολιτικά μηνύματα από το Reference Group, την επιτροπή δηλαδή που επιβλέπει και ρυθμίζει το διαγωνισμό, στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν παραπάνω από ξεκάθαρο. Τελικά, στις 21 Μαρτίου, η απόφαση ήταν πλέον επίσημη. Η Λευκορωσία δεν θα συμμετείχε στη φετινή 65^η Eurovision.

Φυσικά, το αυταρχικό, απολυταρχικό καθεστώς της Λευκορωσίας, που έχει καταδικαστεί από όλα τα δημοκρατικά κράτη και παγκόσμιους πολιτικούς οργανισμούς όπως η Ε.Ε., δεν χρειαζόταν τη Eurovision για να αποκαλυφθεί στα μάτια του κόσμου. Ομως, έχει και αυτό το σημείο το ενδιαφέρον του, από τη στιγμή που ο ευρωπαϊκός διαγωνισμός τραγουδιού απευθύνεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια κόσμου σε όλο τον πλανήτη.

Και, παρά την κριτική που δέχεται από πολλούς, που θεωρούν ότι είναι περισσότερο τηλεοπτικό σόου και λιγότερο διαγωνισμός τραγουδιού, δεν παύει να παραμένει ένας θεσμός με τεράστια απήχηση και δυναμική που προσπαθεί, στο μέτρο του δυνατού, να μείνει μακριά από γεωπολιτικές ισορροπίες (όσο είναι αυτό δυνατόν).

Αλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που παρεμβαίνει σε εθνικές συμμετοχές. Κάτι αντίστοιχο είχε γίνει το 2015 με το τραγούδι της Αρμενίας που μιλούσε για τη Γενοκτονία των Αρμενίων και αντιδρούσε η Τουρκία, αλλά και με το τραγούδι της Γεωργίας το 2009 που θεωρήθηκε ότι αναφερόταν στον Πούτιν.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου