Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Απολύτως λογικό το δίλημμα, απολύτως δικαιολογημένη και η ανυπομονησία από έναν λαό που έχει συνηθίσει να ζει έξω τους περισσότερους μήνες του χρόνου. Ομως το επιχείρημα που χρησιμοποιείται τις τελευταίες ημέρες είναι βασικά αντεπιχείρημα. Τα πάρτι που στήνονται στις πλατείες από «κουρασμένους νέους» και από λιγότερο κουρασμένους, αλλά περισσότερο υποψιασμένους διοργανωτές, θα μπορούσε να είναι ο κατεξοχήν λόγος για να υποστηριχθεί το αντίθετο.

Είναι σχεδόν δεδομένο ότι όσοι και όσες επιλέγουν να γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια με τόσο πομπώδη και επικίνδυνο τρόπο το κυριότερο μέτρο όλων, που είναι η χρήση μάσκας, θα παραβιάσουν και τα μέτρα της ανοικτής εστίασης.

Η λογική ότι αποτελούν συνήθως το κομμάτι των θαμώνων που συνηθίζουν να διασκεδάζουν όρθιοι και άρα θα αναγκαστούν εκ των πραγμάτων να κάτσουν σε τραπέζι, και μάλιστα ανά 4 άτομα, ας πούμε κομψά ότι είναι αφελώς υπεραισιόδοξη. Κάποιος ή κάποια που έχει αποφασίσει να διακινδυνεύσει την υγεία του, και ακόμα χειρότερα την υγεία των γονιών και των παππούδων του, προφανώς δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να αψηφήσει τη σύσταση περί καθημένων, που ακούγεται μάλιστα και πολύ παλιομοδίτικη.

Από την άλλη βέβαια, υπάρχει η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών που έχει δείξει αξιοθαύμαστη υπομονή και αυτοκυριαρχία και είναι άδικο να «τιμωρείται» από την ασυνέπεια, την αδιαφορία και την επικίνδυνη επιπολαιότητα των λίγων.

Το ίδιο και οι καταστηματάρχες, που ανυπομονούν να ανοίξουν τις επιχειρήσεις τους και να ζωντανέψουν ξανά γειτονιές και δρόμοι. Ομολογουμένως δύσκολη η απόφαση και θα χρειαστεί να επιστρατεύσουμε όση λογική και ευαισθησία διαθέτουμε για να καταλήξουμε σε μια ρεαλιστική και δίκαιη λύση, και κυρίως στον σωστό χρόνο.

Και μέχρι τότε τι θα γίνει, θα αναρωτηθούν κάποιοι. Δεν πρέπει να υπάρξει μια πιο δραστική επέμβαση, είτε με μαζικά πρόστιμα είτε από την Αστυνομία; Η λογική λέει ότι οι συνήθεις επιπλήξεις και τα αναμενόμενα πρόστιμα σπάνια φέρνουν αποτέλεσμα, ενώ μια αστυνομική επιχείρηση ενδεχομένως να δημιουργήσει μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό που πάει να λύσει.

Ισως να είχε περισσότερο νόημα μια «ξενάγηση», σαν καταναγκαστική εργασία, από υγειονομικούς και από ανθρώπους που έχασαν τους αγαπημένους τους. Να τους δείξουν με λόγια και με εικόνες μέσα από τα πεδία μάχης των Εντατικών τι ακριβώς σημαίνει κούραση, εξουθένωση, απελπισία.