Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ταύτα δήλωσε σε δημοσιογράφους στην Οτάβα ο Καναδός υπουργός Μετανάστευσης, Μάρκο Μεντιτσίνο, διευκρινίζοντας πως η καναδική κυβέρνηση φιλοδοξεί να υποδεχθεί 401.000 νέους μόνιμους κατοίκους στη χώρα το 2021 (οικονομικούς μετανάστες, πρόσφυγες και συγγενείς ήδη εγκατεστημένων αλλοδαπών), άλλους 411.000 το 2022, κι ακόμη 421.000 το 2023. «Χρειαζόμαστε απλά περισσότερους εργαζομένους», εξήγησε ο υπουργός, «και η μετανάστευση είναι ο μόνος τρόπος για να το πετύχουμε».

Παύση μερικών δευτερολέπτων για να το αφομοιώσουμε… (Υποτεθείσθω ότι πέρασαν). Κι αμέσως μας κυκλώνει ο πειρασμός: κι αν προσφερθούμε να τους στείλουμε εμείς; Οι περίπου 100.000 -ίσως και πολύ περισσότεροι- εγκλωβισμένοι μετανάστες/πρόσφυγες στην Ελλάδα βρίσκονται εδώ παρά τη θέλησή τους.

Οι περισσότεροι θέλουν να πάνε στη Γερμανία ή σε άλλες βορειοευρωπαϊκές χώρες κι όχι να διαβιούν σε άθλια κέντρα κράτησης, κάνοντας άθελά τους το πιόνι του Ερντογάν και διάφορων περίεργων ΜΚΟ. Τίποτα το αθέμιτο ή ανθρωπιστικά επίμεμπτο δεν θα υπήρχε σε μια τέτοια συναλλαγή. Θα ήταν κυριολεκτικά μια win-win-win εξέλιξη, για την Ελλάδα, τον Καναδά, αλλά και τους ίδιους τους μετανάστες.

Η καναδική κυβέρνηση δέχεται πιέσεις να βελτιώσει τις εργασιακές συνθήκες των χιλιάδων ανθρώπων που έχουν ζητήσει άσυλο στη χώρα και αποτελούν πλέον τη ραχοκοκαλιά των ιδρυμάτων Υγείας, φροντίδας ηλικιωμένων, καθώς και της βιομηχανίας επεξεργασίας τροφίμων, αλλά και της καναδικής γεωργίας.

Κόμματα και κινήσεις στον Καναδά ζητούν να απονεμηθεί σε όλους τους ξένους στη χώρα άσυλο και να αποκτήσουν ίσα δικαιώματα με τους ντόπιους – κάτι που αργά ή γρήγορα η κυβέρνηση Τριντό φαίνεται ότι θα αναγκαστεί να κάνει, υπό την πίεση της ανάγκης. Επομένως…

Από την έντυπη έκδοση