Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ σε μια νέα εποχή που κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πού θα μας οδηγήσει. Από τη μία ηγέτες τύπου Τραμπ και από την άλλη οι υπερασπιστές της πολιτικής ορθότητας. Διχασμός.

ΟΣΑ αγάλματα κι αν γκρεμιστούν, όσα λογότυπα κι αν επανασχεδιαστούν, δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει το παρελθόν. Η Ιστορία δεν μπορεί να αλλάξει. Μπορούμε, όμως, να καθίσουμε και να μελετήσουμε ξανά την Ιστορία. Να διδαχθούμε από τα τεράστια λάθη του παρελθόντος.

ΜΗΠΩΣ θα έπρεπε να γκρεμίσουμε και τον Παρθενώνα; Μην ξεχνάμε πως στην αρχαία Αθήνα υπήρχαν δούλοι. Στην κοιτίδα της Δημοκρατίας δεν ήταν όλοι ίσοι.

ΚΑΙ, βέβαια, δεν πρέπει να γκρεμίσουμε τον Παρθενώνα. Απλά επιβάλλεται να βλέπουμε όσα έγιναν στο παρελθόν με βάση τις ισχύουσες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες της κάθε εποχής.

ΠΑΝ μέτρον άριστον. Οπως με το κίνημα #metoo. Εννοείται πως υπάρχουν περιπτώσεις σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης γυναικών. Πρέπει να καταγγέλλονται και οι δράστες να καταδικάζονται. Από την άλλη, όμως, δεν μπορεί να βαφτίζονται όλα «σεξουαλική παρενόχληση». Στη ζωή υπάρχει το ωραίο. Κάτι που είναι υποκειμενικό και αφορά άνδρες και γυναίκες. Είναι κάτι που αποθεώνεται από την αρχαιότητα έως τώρα από τους καλλιτέχνες έως τους απλούς πολίτες στην καθημερινότητα.

ΑΣ δούμε ένα άλλο παράδειγμα πιο χαλαρό. Ας βάλουμε να ακούσουμε έναν δίσκο των Beatles. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως με βάση την εποχή μας τόσο οι στίχοι και η μουσική όσο και η τεχνική επεξεργασία είναι… ερασιτεχνικά. Και τι θα έπρεπε να κάνουμε; Να πετάξουμε τους δίσκους των Beatles; Πρέπει να κρίνουμε τα «σκαθάρια» με βάση την εποχή του ’60 και να διαπιστώσουμε την επανάσταση που έκαναν, το μεγαλείο τους.

Η συζήτηση πρέπει επιτέλους να αφορά στο μέλλον. Οσο αναλωνόμαστε σε μάχες για όσα έγιναν, ελλοχεύει ο κίνδυνος το μέλλον να γίνει χειρότερο από το παρελθόν.

ΑΝ θέλουμε να αλλάξουμε το μέλλον μας, απαιτείται τεράστια προσπάθεια. Κατ’ αρχάς, πρέπει να προσγειωθούμε στο επώδυνο παρόν. Να αντιμετωπίσουμε με ρεαλισμό όσα συμβαίνουν γύρω μας. Να προσπαθήσουμε να αποτινάξουμε ιδεοληψίες και θεωρίες ψεκασμών. Να σταματήσουμε να διχαζόμαστε για το παραμικρό. Να μη φανατιζόμαστε. Να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα του άλλου, όπως θέλουμε να σέβονται τη δική μας διαφορετικότητα. Γιατί υπάρχει ο κίνδυνος η «πολιτική ορθότητα» να καταλήξει σε μια καταπιεστική/φασιστική νέα πραγματικότητα για το μέλλον.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση