Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Τυχαίο που ο Ερντογἀν ξεκίνησε ταυτόχρονα την αμφισβήτηση για τη Συνθήκη της Λωζάννης; Δεν υπάρχει δημόσια εμφάνισή του ή δήλωσή του για τις γεωπολιτικές εξελίξεις, όπου η Συνθήκη της Λωζάννης να μην αποτελεί την προσφιλή του επωδό. Εμμεσος εκβιασμός με πολλούς αποδέκτες, αν σκεφτούμε ότι αυτή η συνθήκη διασφάλισε τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή.

Εχω την αίσθηση ότι η ανακοίνωση πως ο κ. Τσίπρας προτίθεται, μεταξύ 4 και 6 Δεκεμβρίου, να συναντηθεί με τον κ. Ερντογάν είναι από εκείνες που χαρακτηρίζονται ως «επικίνδυνες αποστολές». Γιατί; Επειδή η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου πορεύεται και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις πιστή στο δόγμα «βλέποντας και κάνοντας».
Αν οι συνθήκες ήταν οι συνήθεις -κάτι παραβιάσεις, κάτι παραβάσεις, κάτι φιλολογικές δηλώσεις εσωτερικής κατανάλωσης- η κυβερνητική ανεπάρκεια και η έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού θα ήσαν ολιγότερο επώδυνες. Η -εξ ιδεολογίας- άγνοια του Αλ. Τσίπρα θα ήταν συγνωστή. Η -εξ ιδιοσυγκρασίας- ανεπάρκεια του κ. Κοτζιά θα ήταν αμελητέα. Ομως, τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια. «Τα πρόσωπα, τι σοβαρά που έγιναν», όπως λέει ο Αλεξανδρινός. Τα πράγματα, τι σοβαρά που έγιναν, ιδίως μετά το πραξικόπημα στην Τουρκία.

Αν περίμενε ο πρωθυπουργός, καθώς έλεγαν οι συνεργάτες του, ότι ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ «θα βάλει το χέρι του», υποθέτω ότι διαπίστωσε ότι, πέραν των «ευχών», τίποτε χειροπιαστό δεν ελέχθη. Ούτε και μπορούσε να λεχθεί. Πώς να δεσμεύσει ο απερχόμενος πρόεδρος τον ερχόμενο, όταν η απόσταση μεταξύ τους μετριέται με το χάος;

Αλλά, επειδή τώρα πρέπει να πατάμε στη γη, πότε η Αμερική έκανε ουσιαστική παρέμβαση ή πότε η εγγυήτρια δύναμη Μ. Βρετανία θέλησε να αναμιχθεί για τη «δίκαιη λύση» του Κυπριακού; Πότε, είτε η Αμερική είτε η Μ. Βρετανία, απεκδύθηκαν το ρόλο του παρατηρητή στο Κυπριακό; Ωστόσο, όσο η επίλυση του Κυπριακού δολιχοδρομεί σε ατέρμονες συζητήσεις τόσο αποβαίνει προς όφελος της τουρκικής πλευράς. Η κατάσταση συνηθίζεται. Και πλέον, δεν είναι ζήτημα προς επίλυση, αλλά γίνεται καθεστώς.

Για να πω την πάσα αλήθεια, τρέμω στην ιδέα ότι ο Αλέξης Τσίπρας, συνοδευόμενος από τον Ν. Κοτζιά, θα πάει στην «αυλή του σουλτάνου» να συζητήσει το Κυπριακό και -φυσικά- τα ελληνοτουρκικά: Η κυβέρνηση με ό,τι καταπιάστηκε εζημίωσε βαθιά τη χώρα. Ατσαλη, ανιστόρητη, αγεωμέτρητη και άμουση, από τις 25 Ιανουαρίου γιγάντωσε όσα προβλήματα είχαμε και δημιούργησε νέα, πολύ μεγάλα.

Ομως, επειδή τώρα «μυρίζει μπαρούτι», μήπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στο θεσμικό του ρόλο, να καλούσε τους αρχηγούς των κομμάτων να ομονοήσουν σε μια εθνική στρατηγική, πριν από τη συνάντηση Τσίπρα-Ερντογάν; Γιατί φοβάμαι ότι προσεγγίζουμε στο στάδιο του «εν ου παικτοίς»…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής